این روزها صدای اختلاف در اردوگاه اصلاح طلبان و اعتدالگرایان بلندتر از همیشه شنیده می شود.
اختلافی که از پیشتر وجود داشت و انتخاب کابینه دوازدهم و کاهش وزن اصلاح طلبان در آن ، این موضوع را تشدید کرد .
به هنگامه انتخابات دولت دوازدهم اصلاح طلبان خود را صاحب این دولت می دانستند و انتظار داشتند روحانی کابینه خود را از بین آنها انتخاب کند، انتظاری که برآورده نشد.
حتی به هنگامه گلایه اصلاح طلبان نسبت به این امر شنیده شد که روحانی نه تنها خود را به هیچ عنوان وامداروبدهکاراصلاحات نمی داند و حتی طبق برخی گزارش ها غیرمستقیم به لیدراصلاحات پیام داده که اصلاح طلبان برای بقاء درحاکمیت چاره دیگری جز حمایت از او نداشته اند و از این باب، حقی بر گردن دولت ندارند.
حالا فشارها و انتقادات اصلاح طلبان بر روی دولت تشدید شده و به نظر می رسد که هر روز نیز به دوز آن افزوده می شود. غیبت اصلاح‌طلبان در وزارتخانه‌های مهمی چون کشور، علوم و فرهنگ و همچنین عدم معرفی زنان در کسوت وزیر موضوعاتی است که بیش ازهمیشه در کانون انتقادات اصلاح طلبان به چشم می خورد.
اخیراً محمد رضا خاتمی از فعالان اصلاح طلب عنوان کرده است که کابینه روحانی کابینه ایدالی نیست و با همین وضعیت می شد نیروهای بهتری را به مجلس معرفی کرد.
موضوع حضور زنان در کابینه نیز از جمله موضوعاتی است که اصلاح طلبان روی آن مانور می دهند بطوری که اخیراً محمد رضا عارف رئیس فراکسیون امید گفته بود که انتظار ما حضور حداقل یک خانم در جمع وزرای پیشنهادی بود. به هر حال انتظار ما برای حضور وزیر زن در کابینه فعلا تامین نشده و بنده هم درباره علت این که هیچ وزیر زنی به مجلس معرفی نشده، را نمی‌دانم.
از سوی دیگر مصطفی تاج زاده فعال اصلاح طلب در بیان انتظارهای اصلاح طلبان از کابینه دوازدهم، گفت : یکی از شعارهای آقای روحانی «دوباره ایران، دوباره اسلام» بود. اگر قرار است ایران برای همه ایرانیان باشد وآقای روحانی بخواهد مشارکت همه ایرانی‌ها را جلب کند، باید نگاه ویژه‌ای به زنان داشته باشد.
برنامه اصلاح طلبان برای انتخابات ۱۴۰۰
واقعیت این است که دولت دوازدهم هر اندازه نیز تدبیر به خرج دهد و هراندازه هم کارآمد باشد، باتوجه به شرایط موجود جهانی، منطقه ای و داخلی، نمی تواند گامهای بزرگی درزمینه معیشت مردم بردارد و این موضوعی است که از دید اصلاح طلبان پنهان نمانده است .
از این رو اصلاح طلبان که به ایده آل های خود در دولت دوازدهم دست نیافته اند از حالا تلاش دارند با ایجاد شکاف با دولت و ابراز آن در افکار عمومی هویت ،عملکرد و راه خود را از دولت جدا کرده ودر سال ۱۴۰۰ پاسخگوی عملکرد آن نباشند . اصلاح طلبان تلاش می کنند تا هر چه بیشتر بتوانند خود را احیاء کنند، احیای اصلاح طلبان، خیز برداشتن برای سال ۱۴۰۰ است، انتخاباتی که با نفوذ هر چه بیشتر در ۴ سال آینده آنها را به قدرت خواهد رساند.
تجربه نیز نشان داده است که آنها سودای قدرت دارند، اصلاح طلبان زمانی که هم مجلس ششم شورای اسلامی و هم دولت را در دست داشتند، به جای کار و خدمت برای کشور، مردم و انقلاب نشان دادند که به جدال های سیاسی و دامن زدن به اختلافات و ایجاد آشوب و فتنه بیشتر علاقمند هستند.
آنها برای بدست آوردن این قدرت در انتخابات ۱۴۰۰ مجبور هستند که از روحانی عبور کرده تا بتوانند کاندیدای مورد قبول خود که کاملاً اصلاح طلب باشد را معرفی نمایند و چنین وانمود کنند که در ناکامی‌های دولت روحانی بی تقصیرند.
آنها تلاش می‌کنند به شکلی محتاطانه نهایت بهره‌برداری را از دولت و پایگاه سیاسی- اجتماعی آن بکنند آرام آرام صف خود را از روحانی جدا و نامزد اختصاصی خود برای انتخابات ۱۴۰۰ رونمایی کنند. هم اکنون اصلاح‌طلبان در حال برنامه‌ریزی برای انتخابات‌های مجلس یازدهم در سال ۹۸ و ریاست‌جمهوری در سال ۱۴۰۰ هستند و شواهد نشان می دهد که تدارکات گسترده‌ای را نیز در این زمینه فراهم آورده‌اند.
از ابتدا حمایتی در کار نبود
پس از آنکه رویدادهای سال ۸۸ و همراهی برخی از اصلاح طلبان با جریان فتنه آنها را به شکل قابل ملاحظه ای از جریان قدرت و توجه افکار عمومی جدا کرد اصلاح طلبان تلاش کردند با بازتعریف از جریان اصلاح طلبی و همچنین گسترش معنایی از این جریان ساختار به هم ریخته خود پس از را جبران نمایند که حمایت از روحانی در انتخابات ۹۲ و پس از انتخابات ۹۶ در هم راستایی با این رویکرد بود.
درعین حال باید در نظر داشت همانگونه که از ابتدای امر و در اظهارات تئوریسین های اصلاح طلب بیان می شد، شراکت و همزیستی اصلاح طلبان و اعتدالگرایان یک امر مصلحتی بود و حالا آنها تلاش می کنند که به افکار عمومی بقبولانند که این دو را یکی ندانند.
آنها از ابتدای امر با تعبیر وقیحانه و توهین‌آمیز «رحم اجاره‌ای»، دولت یازدهم را بدهکار خود می دانستند و نگاهشان به دولت دوازدهم هم به این گونه بود که عبدالله ناصری از اعضای حزب منحله مشارکت درمصاحبه ای گفت: اگر رحم اجاره‌ای دولت، جنین را خوب محافظت کند، حتماً اصلاح‌طلبان آن را دوباره اجاره خواهند کرد.
این تشدید اختلاف میان اصلاح‌طلبان و دولت درباره عملکرد روحانی در پایان دولت یازدهم به وضوح به چشم می خورد و کنایه‌های سیاسی چون اظهارات محمدرضا تاجیک که دولت روحانی را دولت "گرفتار" و "پوپولیست" و صادق زیباکلام آن را دولتی "یک‌میلیونی" و "تصادفی" خواند و حتی اظهار نظر حجاریان که این دولت را "دولت حسینقلی‌خانی" می دانست از جمله مطالبی بود که از همان ابتدا نشان می داد که این جریان قراری برای مدار با دولت دوازدهم ندارد مگر اینکه این دولت به خواسته و شرایط آنها تن دهد .
حالا نیز اصلاح طلبان با فشار بر دولت به دنبال احیای قدرت خود و برنامه هایشان هستند.
رویکرد روحانی
باید در نظر داشت که حسن روحانی اگر چه از جریان اصلاح طلبی حمایت می کرد اما هیچگاه حتی در سخت ترین روزهای کارزار انتخاباتی اش خود را اصلاح طلب ندانست بنابراین انتظار اصلاح طلبان برای این که وی دولت دوازدهم را در طبق اخلاص گذاشته و به آنها تقدیم ، انتظار بیهودی بود و پیش بینی می شد که این امر نه شدنی نیست .
در هنگامه تعیین کابینه مصحلت های بزرگتری وجود داشت که روحانی باید درچینش و گرفتن رأی اعتماد از مجلس آن را در نظر می گرفت . یادمان باشد که دیگر ویرانه‌نمایی و سیاه نمایی از احمدی نژادی کارایی ندارد و مردم وضعیت موجود را نتیجه عملکرد این دولت و دولت یازدهم می دانند.
از این رو روحانی در ۴ سال آینده باید تمام وقت کار کند و از وزرای خود هم کار بکشد تا وعده های داده شده که بیشتر اقتصادی است، محقق شود. در این صورت دولت می تواند وجهه لازم را علیرغم انتقادات و تبلیغات منفی اصلاح طلبان در بین افکار عمومی کسب کند
از سوی دیگر لازم است که دولت با کاهش گرایش خود به برنامه های قدرت طلبانه اصلاح طلبان ، از آنها فاصله گرفته تا آنها نتوانند از دولت به عنوان پلی برای تحقق خواسته های خود بهره جویند .
