بیماری کرونا بر اقتصاد کشور تأثیر منفی گذاشته است، این مسئله را نمیتوان کتمان کرد. زمانی که چین درگیر ویروس کرونا شد، مقامات آمریکا از این واقعه ابراز شادمانی کردند چرا که گسترش کرونا در چین و درگیر شدن کشور با این ویروس بر اقتصاد چین تأثیر منفی داشت. صادرات محصولات چینی به خاطر شیوع کرونا به شدت کاهش یافت و تولیدات نیز تحت تأثیر آن قرار گرفت.
صنعت گردشگری چین نیز از رونق افتاد و اکنون سفر گردشگران و جهانگردان خارجی به این کشور صفر رسیده است. البته طبیعی به نظر می رسد، هر کشوری که منشأ و منبع این ویروس بود، قاعدتاً چنین اتفاقی برای آن می افتاد، اکنون نیز کشورهایی که درگیر کرونا هستند، شرایط مشابهی با چین دارند. اما همه کشورهای دنیا که مانند چین یک کشور تولید کننده و صادر کننده بزرگ نیستند، اقتصاد بسیاری از کشورهای دنیا بسیار پایین تر و ضعیف تر از چین با آن حجم تولید و صادرات محصولات داخلی است که تأثیر زیادی بر بازارهای جهانی دارد. جنگ اقتصادی آمریکا با چین، برای از پا در آوردن اقتصادی بزرگ چین آغاز شده بود، نتوانست آن را مهار کند.
اگر شیوع ویروس کرونا را یک جنگ بیولوژیک علیه چین بدانیم، که بیراه هم نیست، آمریکا توانست تأثیر منفی خود را بر اقتصاد چین بگذارد. هر چند این تأثیر کوتاه مدت هم باشد، برای آمریکایی ها پیروزی محسوب می شود. اما ایران نیز در این میان وضعیتی به مانند چین پیدا کرده است، چرا که آمریکا سال ها است که ایران را تحریم اقتصادی کرده تا بتواند جمهوریاسلامی را به زانو در آورد.
تحریم های اقتصادی آمریکا که حتی با توافق هسته ای نیز برچیده نشد، نتوانست آنچه که ایالات متحده از آن انتظار داشت برآورده سازد. اکنون شرایط کرونا مطلوب آمریکا و ترامپ است چرا که این بیماری باعث کاهش فعالیت های اقتصادی در کشور شده است. تعطیل و نمیه تعطیل بودن کشور به خاطر ویروس کرونا باعث شده تا کسب و کار رونق نسبی سابق خود را نداشته باش و بسیاری از کسبه با کسادی روبرو هستند که حتی آنها را به فکر تعطیل کردن کسب و کار خود انداخته است. با چنین شرایطی نیاز است که چرخ تولید با سرعت بیشتری حرکت کند، بازار رونق داشته باشد، خرید و فروش جریان عادی خود را داشته باشد و این امر مستلزم آن است که فضای هراسی که از ویروس کرونا در جامعه ایجاد شده کاسته شود. اکنون این پرسش مطرح است که اگر از ویروس کروناه در جامعه هراس و واهمه ای وجود دارد، چگونه است که همان مردم وحشت زده راهی مسافرت می شوند و یا برای خریدهای غیر معمول خود از فروشگاه های زنجیره ای صف های طولانی تشکیل می دهند و حتی کالاهایی را خریداری می کنند که نه لازم است و نه ضروری؟ اگر کرونا باعث نگرانی و واهمه برخی در جامعه شده است، و اتفاقاً همان افرادی که چنان واکنش هایی از خود نشان می دهند، چرا در دیگر مسائل این مسئله ورود نمی کنند؟ اگر دانشگاه ها یا مدارس تعطیل شده است برای آن است که از شیوع این ویروس جلوگیری شود و فرزندان در خانه باشند تا مصون بمانند. دیگر اعضای خانواده که وظیفه کار و تلاش را بر عهده دارند می توانند و باید با رعایت مسائل بهداشتی و پیشگیرانه به کار و تلاش خود ادامه دهند چرا که کشور در شرایط خاصی است و اگر فضای کار و تلاش، کسب و کار، اقتصاد و تولید کساد شود و رونق نسبی خود را از دست بدهد، اوضاع قطعاً وخیم تر خواهد شد این اتفاق از ویروس کرونا شدیدتر و ترسناک تر خواهد بود. اگر رئیس جمهوری میگوید یکی از نقشه‌ها و توطئه‌های دشمنان ما است که با هراس‌افکنی زیاد در جامعه، کشور را به تعطیلی بکشانند، سخن درستی است، اگر با کرونا هراسی که از خود ویروس سهمگین تر است، دشمنان به این هدف خود دست یابند، به اهداف خود در این زمینه دست یافته اند. در واقع تحریم های اقتصادی آمریکا علیه ایران، با کرونا هراسی که در جامعه دیده می شود، یک خود تحریمی را به کشور تحمیل می کند و در این زمینه کارشناسان صاحب نظرات باید ورود کنند و با ارائه راهکار از تشدید چنین شرایطی بکاهند.
نویسنده: محمد صفری
