نمایشگاه مطبوعات و خبرگزاری‌ها امسال هم در نیمه‌های آبان آغاز شد. جدای از همه حاشیه‌هایی که این نمایشگاه طی سال‌های گذشته داشته، شاید نیاز باشد تا به طور موضوعی و تخصصی به نکته‌ای بپردازیم که احتمالا از دید مدیران و تصمیم‌گیران این رویداد رسانه‌ای دور مانده است.
امسال مسئولان و متولیان نمایشگاه مطبوعات، برای این رویداد فرهنگی ۵ پوستر در نظر گرفته‌اند که مرور این پوسترها نشان می‌دهد، موضوع اسلامیت به راحتی نادیده گرفته شده است. شاید بهتر باشد به صورت مصداقی به آنها بپردازیم:
در اولین پوستری که برای این نمایشگاه در نظر گرفته شده است، به جز عنوان نمایشگاه و توضیحات مربوط به آن، تصویری از یک آسمان تیره و البته ریسه‌های چراغانی که به صورت کاملا بی‌ربط، صفحات لی‌آوت روزنامه‌ها به مانند لباسِ بر روی بند رخت به آن آویخته شده، خودنمایی می‌کند. یک پوستر به شدت گنگ و بی‌معنی که اتفاقا هیچ سنخیتی با شعار نمایشگاه امسال یعنی «شفافیت و صداقت» هم ندارد. پوستری که در آن سعی شده رنگ «بنفش» هم به صورت گل‌درشتی به لامپ‌های رنگی اضافه شود.
در پوستری که با عنوان «چتر» رونمایی شده، تصویری از یک خانواده ایرانی دیده می‌شود که زیر چتر نمایشگاه مطبوعات، هرکدام به فراخور سن و سلیقه خود، نشریه‌ای را به دست گرفته‌اند. در این پوستر هم نمی‌توان یک المان مذهبی یا اسلامی یافت و شاید تنها حجاب خانم‌ها را بتوان درنظر گرفت. که البته این موضوع هم جای بحث دارد که در ادامه به آن خواهیم پرداخت.
در این پوستر هم که به عنوان «خانواده» طراحی شده، اقشار مختلف به لحاظ سنی و جنسی بر روی راه‌پله‌ای از جنس روزنامه نشسته‌اند و انتهای این پله‌ها هم به جای آنکه به روشنی و نور ختم شود، به دیواری بلند از جنس روزنامه می‌رسد. اما نکته جالب‌تر آنکه در این خانواده که نمونه‌ای از جامعه ایرانی است، حتی یک خانم چادری هم دیده نمی‌شود و چهره آقایان هم خود گویاست که ظاهرا قشر مذهبی ایران، چندان به مطبوعات توجهی ندارند.
در پوستر با عنوان «موبایل» هم داستان همان است که بود. دکه‌ای به شکل دستگاه‌های عابربانک طراحی شده که یک موبایل بزرگ به شما امکان ورود به برخی رسانه‌ها را می‌دهد. رسانه‌هایی که البته به شکل زیرکانه‌ای سعی شده با یک ترکیب خاصی از برخی رسانه‌ها انتخاب شود و تنها یک خبرگزاری به عنوان رسانه منتقد دولت در آن گنجانده شده است و اتفاقا از رسانه‌های بخش خصوصی یا خصولتی هم یکی دو مورد «تابلو» حضور دارند.
اما اوج شاهکار را باید در پوستری با «عنوان» کودک یافت. جایی که از کلیشه نخ‌نمای خیابان لاله‌زار شهرک سینمایی غزالی و آن پسرک روزنامه‌فروش استفاده شده است. در این پوستر دو رنگ که به جز طیف رنگ مشکلی از رنگ زرد خالص نیز استفاده شده است، باز هم هیچ نماد و نشانه اسلامی دیده نمی‌شود. جالب‌آنکه طراح تلاش کرده به نوعی نام و یاد جریده صوراسرافیل را زنده کند و از لوگوی آن نشریه قدیمی در پوستر خود استفاده کرده، اما کمتر توجهی به وجهه «اسلامی» نمایشگاهی که زیر نظر معاونت مطبوعاتی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی برگزار می‌شود، نداشته است.
شاید به مزاح بتوان گفت که تنها المان اسلامی همه این پوسترها، لوگوی وزارت فرهنگ و ارشاد است که در آن نشان اصلی پرچم جمهوری اسلامی یا همان کلمه مقدس «الله» وجود دارد.
