آغاز فصل پاییز و شروع سال تحصیلی جدید بر دانش آموزان، دانشجویان، اساتید و فرهنگیان و اولیای محترم مبارک باد.
در آستانه بازگشایی مدارس، تب خرید نوشت افزار و ملزومات مدرسه با سرعتی بالا به صورت فراگیر، اقشار متعددی را به خود مشغول مي‌دارد و شاید کمتر کسی از افراد جامعه را بتوان یافت که با این موج شتابنده مواجه نشده باشد؛ زیرا حضور فرزندان دانش آموز در خانواده‌ها موجبات همراهی والدین را در این عرصه فراهم می‌آورد که به این جمع کثیر، باید فروشندگان و عوامل توزیع، تولیدکنندگان و وارد کنندگانِ نوشت‌افزار و ملزومات مدرسه را افزود؛ اما نکته مهم و قابل تامّلی که این سالها با ادبیات مختلف و تلاش‌های پیوسته ـ و بعضاً نافرجام ـمطرح شده این است که:
۱) سهم تولید کنندگان داخلی در نبرد نابرابر با حجم انبوهِ واردات در این حوزه چقدر است؟
۲) اگر کمبود تولیدات داخلی ناشی از وارداتِ بی رویه است چه کسی باید پاسخگو باشد؟
۳) اگر محصولات و تولیدات ملی و میهنی ما نیاز به حمایت دارند، کدام دستگاه و سازمان باید متولّی این امر باشد؟
۴) و اگر حمایت و همراهی سازمان‌های مرتبط انجام شده است چرا بر کیفیت، کمیت و قیمت این محصولات، نظارت درخور توجه صورت نمي‌گیرد؟
از سوی دیگر باید توجه داشت که شروع سال تحصیلی یعنی آغاز ملی ترین و مردمي‌ترین رویداد فرهنگی و تربیتی کشور و این در حالی است که تقارن فصل بازگشایی مدارس با هفته دفاع مقدس، اهمیت این رویش و رویدادِ فرهنگی را مضاعف مي‌سازد؛ اما به راستی وجود نمادها، مولّفه‌ها و نماهای موجود بر کیف و دفتر و جامدادی و ... سایر وسایل دانش آموزانِ ما نشانگر چیست؟ اگر در سطح و ظاهرِ محصولات و ملزومات آموزشی ما این همه فاصله با «بایسته‌های فرهنگی ما» وجود دارد، در عمق و لایه‌های درونی و محتوایی، چقدر انحراف از معیار داریم؟
این روزها بازار لوازم آموزشی و مدرسه ای ما جولانگاه شخصیت‌های موهوم و خیالیِ انیمیشن‌هایی مانند بِن‌تِن، باب اسفنجی و ... شده است و اسطوره‌های کاذبی مثل جومونگ و....جای ستاره‌هایی مثل شهدای هسته‌ای و قهرمانان شهید ما را گرفته است و اکنون باید به این دو سؤال پاسخ داد:
اول: روزی که باید از تمامیت ارضی و شرف و حیثیت ملی و دینی ما «دفاع مقدس» مي‌شد، شهدای عزیز ما وظیفه خود را با بذل جان و مال و آبرو، به بهترین نحو ممکن انجام دادند؛ آیا ما نیز در «دفاع مطهّر» و صیانت از آرمان‌های انقلاب و سلامت فکری و تمامیت اعتقادی فرزندان کشورمان، حداکثری ظاهر شده ایم؟
دوم: همانگونه که رهبر فرزانه انقلاب اسلامی فرمودند« فرهنگ به مثابه هوایی است که در آن نفس مي‌کشیم» آیا مصاحبت و مجاورت همواره فرزندانِ ما با این نمودها و نمادهای غیر ایرانی و غیر اسلامی در شخصیت آنها اثر سوء نمي‌گذارد؟
که قطعا اثرگذار بوده و هست چرا که:
صحبتِ صالح، تو را صالح کند صحبتِ طالح، تو را طالح کند
مي‌رود از سینه‌ها در سینه‌ها از ره پنهان، صلاح و کینه‌ها
و در پایان توجه به این نکات ضروری مي‌نماید:
الف) درک دقیق و بصیرت والای ملت عزیز ایران، به این مهم ختم مي‌شود که خرید محصولات ایرانی برابر است با حمایت از تولید داخلی و نقش آفرینی در عرصه اقتصاد مقاومتی
ب) درهم تنیدگی فرهنگ و اقتصاد در سالی که عزم ملی و مدیریت جهادی را مي‌طلبد بیانگر این مهم است که با تکیه بر فرهنگ اصیل ایرانی و اسلامی، اقتصاد پویا و کارآمد و ساخت و استحکام داخلی موفق خواهیم داشت و متقابلاً با تکیه بر اقتصاد مقاومتی، تعالیِ روزافزونِ فرهنگی را شاهد خواهیم بود.
ج) همیشه کارهای بزرگ، با اقداماتِ كوچک آغاز مي‌شود؛ قدم‌های خیر و اقداماتِ مبارک دستگاه‌های مسئول در ساماندهی و حمایت و نظارت بر حوزه نوشت افزار ایرانی و اسلامی، ره‌آوردی بسیار چشمگیر در اشتغال، صنعت، فرهنگ و تعلیم و تربیت خواهد داشت.
ابوالقاسم خسروی سهل‌آبادی - عضو کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس
