اکنون که به زمان برگزاری انتخابات ریاست جمهوری نزدیک می‌شویم، مهمترین مطالبه‌ای که در سطح جامعه از دولت آینده دیده می‌شود چیست؟
آنچه مسلم است، این است که با اندک مطالعه در میان افکار عمومی می‌توان پی برد که مردم با توجه به شرایط کنونی چه خواسته‌ای از دولتمردان آینده دارند.
مطالبات اقتصادی مهمترین خواسته‌ای است که اکثریت مردم جامعه خواهان آن هستند و می‌خواهند وضعیت اقتصادی کشور به ویژه معیشت مردم یک بهبود حداقل نسبی داشته باشد و البته در زندگی آنها هم احساس و لمس شود.
شاید آمار و ارقامی که از سوی مراکز دولتی و اقتصادی درباره اوضاع و شرایط اقتصادی کشور یک نمودار زیبا و رو به رشد را نشان بدهد، اما واقعیت، آن چیزی نیست که بر روی کاغذ و نمودارهای مراکز آمار و اقتصادی کشیده شده است.
واقعیت زندگی اکثریت مردم را باید در کنار آنها و با آنها دید و لمس کرد که آیا آن آمار و ارقام درست می‌گویند یا شرایط زندگی مردم؟!
موضوع اقتصاد، معیشت مردم و تولید و اشتغال، امسال نیز به عنوان مهمترین مبحث سخنان رهبر معظم انقلاب در بارگاه حضرت امام رضا(ع) و پیام نوروزی ایشان بود.
نام‌گذاری سال تولید و اشتغال برای امسال خط حرکت دولت بعدی را نشان داده و ترسیم کرده است، چه دولت کنونی بتواند در رقابت انتخابات ریاست جمهوری ۲۹ اردیبهشت ماه پیروز میدان شود و چه فرد دیگری، راه و روش برای دولت مشخص شده و راه دیگری جز تولید و اشتغال ندارد.
دل بستن به نتایج توافق هسته‌ای باعث بسیاری از غفلت‌ها شد، امید دولت به برجام باعث شد تا بسیاری از مسائل و مشکلات اقتصادی کشور به تعلیق یا لغو تحریم‌ها گره بخورد به همین خاطر دوران انتظار دولت برای رسیدن میوه برجام طولانی شد و این میوه هم به بار نیامد.
می‌توان یکی از نقاط ضعف دولت کنونی را دل بستن شدید به نتایج توافق هسته‌ای دانست، چرا که در خلال مذاکرات هسته‌ای و پس از رسیدن به نتیجه‌ای که در داخل مطلوب بسیاری از دلسوزان، کارشناسان، مردم و رهبری نظام هم نبود، اما امضاء شد.
اکنون که بیش از یکسال از اجرای برجام می‌گذرد خوشبین‌ها به آن متوجه می‌شوند که منتقدین توافق هسته‌ای چه می‌گفتند و حرف حسابشان چه بود؟!
با همه این اوصاف، اکنون شرایط به گونه‌ای است که به نظر می‌رسد آمریکایی‌ها توقع داشتند، تحریمهای فلج کننده برای فشار بیشتر به مردم و انقلاب بدون جنگ و درگیری نظامی کار را تمام کند. تحریمهای اقتصادی از ابتدا هم برای به زانو در آوردن انقلاب اسلامی ایران وضع شد.
پاشنه آشیل همه کشورهای دنیا مسائل اقتصادی است اگر در این زمینه هر کشوری با کمبود و ضعف اقتصادی روبرو شود، تبعات آن می‌تواند گسترده شود. آنوقت دیگر نیازی به رفتار پرهزینه جنگ نخواهد بود.
می‌توان ونزوئلا را مثال زد که با تحریم‌ها و فشارهای آمریکا و عوامل داخلی، اوضاع این کشور در شرایط بسیار نابسامانی قرار دارد.
همگان فراموش نکرده‌اند که شعار رئیس محترم دولت کنونی زمانی که در تبلیغات انتخاباتی سال ۹۲ به سر می‌برد، مسائل اقتصادی و بهبود وضعیت معیشت مردم و رونق اقتصادی بود. مهمترین عاملی هم که باعث پیروزی او در انتخابات ریاست جمهوری شد، همین شعار بود و اکنون هم که بر اساس برخی نظرسنجی‌ها از محبوبیت دولت نزد افکار عمومی کاسته شده، باز هم به خاطر مسائل اقتصادی است اما این بار نه به خاطر شعارها و وعده‌های اقتصادی بلکه به خاطر اجرا نکردن آن شعارها و وعده‌هایی که در آغاز دولت به مردم داده شده بود.
اکنون هر کدام از نامزدهایی که احراز صلاحیت شده و وارد میدان رقابت انتخاباتی می‌شوند، باید ذهن خود را بر روی مسائل اقتصادی کشور متمرکز کنند.
نامزدها باید برنامه محور باشند، برنامه‌ای که بتواند گره مشکلات اقتصادی را باز کند و رونق اقتصادی را با ایجاد اشتغال و افزایش تولید به کشور باز گرداند واندکی از دشواری‌های مردم بکاهد.
شعار و وعده، دیگر نمی‌تواند رأی مردم را برای نامزدی، جمع کند بلکه افکار عمومی خواهان نوعی تضمین از سوی رئیس جمهور منتخب خواهند بود که تا چه اندازه بر وعده‌ها، برنامه‌ها و شعارهای انتخاباتی خود پایبند است.
انتخابات ریاست جمهوری ۲۹ اردیبهشت ماه ۱۳۹۶ را می‌توان رقابت نامزدهای احراز صلاحیت شده بر سر مسائل اقتصادی دانست.
مردم هم اکنون در شرایط نامناسب اقتصادی قرار دارند و مسکّن‌هایی مانند افزایش حقوق‌ها یا پرداخت سود سهام عدالت با شکلی که برنامه‌ریزی شده است، نمی‌تواند کار ساز باشد.
رونق کسب و کار، ایجاد شغل و حمایت از تولید است که می‌تواند پیکر بیجان اقتصاد کشور را به حرکت وادار کند.
