نماینده ارشد سازمان ملل درخصوص آزار جنسی زنان مسلمان «روهینگیا» توسط نظامیان میانمار هشدار داد و تأکید کرد که شورای امنیت باید از این کشور بازدید به عمل آورد.
یکی از مقامات ارشد سازمان ملل برای شورای امنیت «ماجراهای دلهره‌آور و هولناک از آزار جنسی» زنان مسلمان «روهینگیا» توسط نظامیان میانمار را شرح داد و از سازمان ملل خواست تا از این منطقه بازدید به عمل آورد و خواستار پایان حملات علیه غیرنظامیان میانمار شد.
«پرامیلا پاتن» نماینده ویژه «آنتونیو گوترش» دبیرکل سازمان ملل در امور خشونت جنسی در جنگ گفت، یک زن مسلمان روهینگیا به وی گفته است که ارتش میانمار به مدت ۴۵ روز وی را در گروگان نگه داشته بود و به طور مداوم به وی تجاوز می‌کردند. در یک مورد دیگر، یک زن دیگر در حین تحمل آزار جنسی، مورد ضرب و شتم یک نظامی میانماری قرار گرفته است و بینایی یک چشم خود را از دست داده است.
پاتن به شورای امنیت گفت: «برخی شاهدان ماجرا گزارش کردند که زنان و دختران به یک صخره یا درخت بسته می‌شوند و چندین نظامی تا حد مرگ به آنها تجاوز می‌کنند».وی ادامه داد: «برخی زنان شرح داده‌اند که چگونه نظامیان، کودکان را در روستا خفه می‌کنند. برخی زنان نیز به من گفته‌اند که کودکانشان در حالیکه مورد آزار جنسی گروهی قرار گرفته‌اند، به داخل آتش پرتاب شده‌اند». پاتن تصریح کرد که شورای امنیت ۱۵ عضوی باید از میانمار و بازار کوکس در بنگلادش که بیش از ۶۲۶ هزار آواره روهینگیایی از آغاز خشونت‌های ارتش میانمار علیه مسلمانان روهینگیا در استان راخینه در ۲۵ آگوست تاکنون به این منطقه فرار کرده‌اند، بازدید به عمل آورد.
وی همچنین پیشنهاد یک قطعنامه شورای امنیت را مطرح کرد که خواستار توقف فوری خشونت‌ها علیه غیرنظامیان راخینه شود و تأکید کرد که اقداماتی باید برای مسئول نگه داشتن عوامل خشونت علیه مسلمانان روهینگیا صورت گیرد. ارتش میانمار ماه گذشته، با انتشار گزارشی تمامی اتهامات تجاوز و کشتار مسلمانان توسط نیروهای امنیتی را انکار کرد. «نیکی هیلی» نماینده آمریکا در سازمان ملل گفت: «این غیرقابل پذیرش است. برمه می‌بایست اجازه تحقیقات مستقل، شفاف و معتبر درباره آنچه رخ داده است را بدهد. در حالیکه وعده‌هایی از دولت برمه می‌شنویم، باید شاهد اقدام آنها نیز باشیم». «وو هایتائو» معاون سفیر چین در سازمان ملل گفت که بحران میانمار باید از طریق توافق میان میانمار و بنگلادش رفع شود و هشدار داد که هرگونه راه‌حلی که از طریق فشارهای زیاد خارجی حاصل شود، احتمالاً اوضاع را به صورت موقت تسهیل می‌بخشد اما پیامدهای منفی را بعد از آن به همراه خواهد داشت.
مقامات بنگلادش می‌گویند آمادگی شروع بیماری‌هایی غیر از دیفتری را در میان آوارگان روهینگیایی داشته‌اند، اعلام کردند که ۹ نفر از آوارگان بر اثر این بیماری جان باختند. این بیماری در اردوگاه‌ها جان ۹ نفر را گرفت و بیش از ۷۰۰ نفر دیگر را آلوده کرده که علت شیوع آن مشکوک است. تیم‌های بهداشت و درمان در بنگلادش اعلام کردند که آنها به طور ناگهانی با شیوع این بیماری باکتریایی در اردوگاه‌های آوارگان روهینگیا مواجه شدند.رئیس انجمن اِپیدمیولوژی، کنترل و درمان بنگلادش گفت: تاکنون ۹ نفر جان خود را از دست داده‌اند. سازمان خدمات بهداشتی بنگلادش نیز بیان کرد: ۷۰۰ نفر به این بیماری مبتلا و ۱۰۴ نفر دیگر نیز که بیشتر آنها کودکان هستند طی ۲۴ ساعت گذشته با این بیماری مواجه شده‌اند. در این میان در اقدامی نمادین مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا بر لزوم حمایت این اتحادیه از اقلیت روهینگیا و کمک برای بازگشت آوارگان به وطن (میانمار) تاکید کرد. «فدریکا موگرینی» مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا در این مورد در پارلمان اروپا در استراسبورگ گفت: «پول حقیقی و کمک‌های حقیقی نیاز است. شرایط میانمار باید هر چه زودتر بهتر شود تا افرادی که از این کشور رفته‌اند، هر چه زودتر بازگردند.»
وی افزود: «اتحادیه اروپا کمک خواهد کرد تا امکان بازگشت داوطلبانه پناه‌جویان از بنگلادش به میانمار فراهم شود. توافق میان میانمار و بنگلادش در زمینه امکان بازگشت روهینگیاهایی که تبعه میانمار شناخته نمی‌‌شدند، پس از ماه‌ها و یک دهه اقدام نکردن و شرایط بد، نخستین گام (مثبت) است.»
مسئول سیاست خارجی اتحادیه اروپا همچنین گفت که دسترسی سازمان‌های بشردوستانه به ایالت راخین که نیم‌میلیون تن از ساکنان آن به بنگلادش گریخته‌اند، امکان‌پذیر می‌شود. مسلمانان میانماری ساکن ایالت راخین در غرب میانمار به نام مسلمانان روهینگیا شناخته می‌شوند. آنان دست‌کم از سال ۲۰۱۲ مورد حمله بوداییان هستند و آنچه بر شدت این وضعیت می‌افزاید سکوت مقامات دولتی است تا جایی که گاه نظامیان دولتی نیز در اقدامات خشونت‌بار سهیم می‌شوند.
تاکنون قتل‌های فجیعی علیه مسلمانان این منطقه که شمارشان یک میلیون و صدهزار نفر برآورد شده بود، اتفاق افتاده و هزاران نفر (۱۴۰ هزار حداقل) از محل زندگی خود آواره شده‌اند.
