روزگاری نه چندان دور شبکه نمایش خانگی بازوی قدرتمند برای سینمای ایران بود و بسیاری از تهیه‌کنندگان حتی برای جبران شکست تجاری فیلم‌هایشان چشم امید به رایت نمایش خانگی داشتند، اما از حد فاصل تا ۸۵ تا به امروز نه تنها این حوزه کمک حال سینما نبوده بلکه افت ۸۵ درصدی آن را می‌توان «رویای بر باد رفته» نامید.
چندی قبل بود که حمیدرضا نوروزی رئیس اتحادیه شرکت‌های ویدئو رسانه در گفت‌وگويي به نکته‌ای حیرت‌آور و تلخ اشاره کرد: «سود پانصد میلیارد تومانی شبکه غیرمجاز از قاچاق سی‌دی». سودی این روزها با ضعیف شدن قدرت ضریب نفوذ شرکت‌های مجاز حاصل شده و نتیجه آن تنها و تنها به تعطیلی و یا انفعال بسیاری از موسسات ویدئو رسانه و جولان شبکه قاچاق انجامیده است.
این روزها که شبکه نمایش خانگی با انواع اقسام مشکلات ریز و درشت نظیر عدم عزم کافی برای مقابله با شبکه قاچاق، اختلافات آشکار بین موسسات بر سر عناوین میجر، عدم مدیریت صحیح و حتی اختلاف بین اتحادیه با مدیریت بخش نمایش خانگی ارشاد دست به گریبان است، شبکه قاچاق بیش از هر زمان دیگری فضا را برای توسعه فعالیت خود فراهم دیده و با قدرتی عجیب وارد عرصه شده است.
براساس این گزارش،بر اساس تعداد پروانه‌های نمایش صادره توسط سازمان سینمائی و متوسط فروش هر یک از فیلم‌های سینمائی ایرانی ،خارجی انیمیشن ،سریال، آمار فروش محصولات در شبکه نمایش خانگی از ۱۳۲ میلیون حلقه در سال ۱۳۸۸ به حدود ۲۰ میلیون حلقه در سال ۹۲ کاهش یافته است.بطوریکه در سال ۹۳ نیز این روند نزول ادامه داشته و بطوریکه با حداقل ۲۰ درصد کاهش فروش نسبت به سال ۹۲ مواجه هستیم. و این یعنی در حد فاصل ۵ سال شبکه نمایش خانگی با افت ۸۵ درصدی در فروش محصولات خود مواجه بوده است.
از طرف دیگر گردش مالی این صنعت نیز به طبع آن از ۲۷۰ میلیارد تومان در سال ۸۸ به ۶۰ میلیارد تومان در سال ۹۲ کاهش یافته است و این میزان به مراتب در سال ۹۳ کاهش بیشتری داشته است و نشان می‌دهد اتحادیه شرکت‌های ویدئو رسانه و اداره کل نمایش خانگی با فراموش کردن اختلاف جزيی و قابل حل، باید قدمی در راه احیای این صنعت بردارند. صنعتی که روزگاری نه چندان دور بازوی قدرتمند برای سینمای ایران بود و بسیاری از تهیه‌کنندگان حتی برای جبران شکست تجاری فیلم‌هایشان چشم امید به رایت نمایش خانگی داشتند، اما از حد فاصل تا ۸۵ تا به امروز نه تنها این حوزه کمک حال سینما نبوده بلکه افت ۸۵ درصدی آن را می‌توان «رویای بر باد رفته» نامید.
