کرونا را می‌توان مهار کرد اما فربگی را نه!

بازهم باید به‌سوی ضرب‌المثل معروفی که می‌گوید: «آدم خواب را می‌شود بیدار کرد اما کسی که خودش را به خواب زده هرگز»! و این مثال الگوی تمام‌عیاری برای روند نامتعادلی است که سالیان دراز در دامنه اجرای کشور جاری می‌باشد تا هرکس از راه می‌رسد مرثیه‌خوان آن شده و قانون‌گذاران نیز تا چشم بر هم می‌زنند چهار سال وکالتشان به پایان می‌رسد ولی قدمی برای دفع معضل فربگی دولت که حالا به یک اپیدمی تبدیل گردیده برنمی‌دارند! درد از ناله بسیار است که اگر زخم‌ها گشوده شوند، خونابه‌های آن ‌همه‌جا را می‌گیرد که تخریب آسان است و ساختن بس مشکل! نگاهی مقایسه‌ای بر آمار حقوق‌بگیران دولت در دامنه رسمی و خصولتی از آغازین روزهای پس از انقلاب اسلامی تا امروز که چهل سال از آن می‌گذرد گویای این حقیقت تلخ است که میزان ورود به خدمات الکترونیک بر کارکرد فیزیکی افزایش چشمگیری داشته و این امر حکم می‌کند تا به همین مقدار از تعداد نیروهای انسانی شاغل در دستگاه‌های اجرایی کشور کم شود درحالی‌که متأسفانه نه‌تنها این اتفاق نیفتاده بلکه افزایش چند صددرصدی داشته تا علاوه بر فربگی دولت و ایجاد پراکندگی‌های متعدد در آن میزان ساعات کار را به‌سرعت کاهش دهد و نوعی تنبلی ناخواسته در مجریان ایجاد نماید. نگاهی خریدارانه و بی‌طرف به بعضی از ادارات و صندلی‌های مستقر در آن‌ها به‌خوبی نشان می‌دهد که درصد قابل‌توجهی از این نیروها علاوه بر اینکه هزینه‌های نظام را افزایش می‌دهند، از سویی به تنبلی و کم‌کاری عادت کرده و اگر قرار بر تعدیل باشد تقریبا هیچ‌یک از آن‌ها نمی‌توانند در بخش کاملاً خصوصی مثمر ثمر گردند! وقتی سازمان برنامه‌وبودجه با چالش کمبود درآمد و نقدینگی روبرو شد به این فکر افتاد تا سری به قلک‌های پراکنده بزند و آنوقت بود که متوجه گردید هزاران هزار میلیارد تومان ثروت کشور که به دولت تعلق دارند زیر باد و باران در حال فرسایش می‌باشند و امروز نوبت نیروهایی است که بالفعل بوده اما بالقوه نیستند که باید آن‌ها نیز به سرمایه‌های دولت در زیر باد و باران غفلت‌ها تشبیه گردند!
مدیرکل صداوسیمای استان اصفهان در مصاحبه اخیر خود مطرح می‌کند: «ده عنوان از برنامه‌هایی که در مدت یکسال اخیر مجدداً به روی آنتن رفته تکراری است که به علت کمبود اعتبار تولید جدید صورت نمی‌گیرد و ادامه می‌دهد: استفاده از مجریان غیر اصفهانی در برنامه‌های استان ممنوع شده و کمبود مجری یکی از چالش‌های پیش رو در تولید برنامه‌های صداوسیمای مرکز اصفهان است». آنچه از فتوای کلام مقام مسئول رسانه ملی در اصفهان غالب است چیزی نیست جز فربگی که از دولت به نهادها نیز سرایت کرده تا یک مرکز رسانه‌ای استان که امروز ده‌ها بلکه صدها نیرو در زمینه‌های مختلف و متنوع دارد اما بازهم از کمبود آن سخن گفته و انتظار داشته باشند اینگونه می‌توان رفع مسئولیت نمود درحالی‌که اگر چالش تحریم‌های جهانی برای مدیران ارشد جاافتاده باشد اینگونه سخن نگفته و تلاش می‌کنند تا موضوع را برای نیروهای زیردست خود نیز تشریح و از آن‌ها بخواهند نوبت‌کاری را کنار گذاشته و تلاش را مضاعف نمایند که امروز دیگر جایگاهی برای ولخرجی‌های گذشته نیست و خرد و کلان چاره‌ای جز پذیرش و تمکین مطلق از اقتصاد مقاومتی ندارند! قانون می‌گوید: هر نیروی انسانی موظف است در طی ۲۴ ساعت شبانه‌روز حداقل هشت ساعت آن را به کاری که پذیرفته اختصاص دهد درحالی‌که نه‌تنها در دولت بلکه در زیرمجموعه‌ها و نهادهای وابسته آن نیز همین نصح صریح قانون رعایت نمی‌شود که اگر می‌شد نیمی از پرسنل هر دستگاه مازاد بر نیاز بودند! امروز تمام نگرانی‌ها معطوف به رخنه احتمالی ویروس کرونا شده درحالی‌که می‌توان آن را مهار و معالجه نمود اما طی چهل سال گذشته هیچ تلاشی به‌منظور رفع و دفع فربگی دولت و نهادهای وابسته به آن صورت نگرفته است! 

^{نویسنده: حسن روانشید}