?>?> دیپلماسی ناکارآمد مقاومت کارآمد | سیاست روز
چهارشنبه ۳۰ مرداد ۱۳۹۸ - ۰۰:۴۴
کد مطلب : 110419

دیپلماسی ناکارآمد مقاومت کارآمد

هر چند نمی توان دیپلماسی را نفی کرد، اما در دنیای کنونی کاربردی ندارد و تنها برای ژست سیاسی و گپ های محافل دیپلماتیک به کار می آید!...

هر چند نمی توان دیپلماسی را نفی کرد، اما در دنیای کنونی کاربردی ندارد و تنها برای ژست سیاسی و گپ های محافل دیپلماتیک به کار می آید!
دیپلماسی اکنون ابزاری است در دست برخی تا در بازی های سیاسی باشند و قهوه بخورند در یک کافه شیک و با کلاس، یا در هتلی گران قیمت یک اتاق لاکچری داشته باشند. دیپلمات ها اهل گفت وگو، مذاکره و لابی گری هستند، گفت و گوهایی که حتی شاید به مسائل شخصی هم بکشد برای این که دو طرف بیشتر احساس نزدیکی و دوستی کنند. شگرد دیپلمات های دنیا همین است، حتی حال و احوال خانواده و نوه و نتیجه را هم می پرسند!
البته شاید بعضی وقت ها بحث و جدل هایی هم میان آنها پیش بیاید که باعث شود دری را بکوبند یا خودکاری پرتاب کنند یا حتی از پشت میز مذاکره بلند شوند و چند قدمی بزنند تا اعصابشان آرام شود و یا حتی اتاق را هم ترک کنند. همه این ادا اطوارهای دیپلماتیک برای آن است تا شاید در میان این مذاکرات طولانی، نفس گیر و پر هزینه، توافقی به دست بیاید و تفاهمی، تا مشکل طرفین نیز حل شود، اما تا بوده، هیچ توافقی دو طرف را راضی نکرده و همیشه یک طرف ماجرا زیان دیده و طرف مقابل سود برده است.
هر چند در برخی مواقع نیز دو طرف نه زیان کرده اند نه سود اما این گزینه زیاد اتفاق نیفتاده است.
مذاکره، گفت و گو و دیپلماسی در دنیای کنونی به این دلیل جواب نمی‌دهد که هیچ منطقی حاکم نیست.
عقلانیت و منطق در دنیا نابود شده، اگر قرار بر ارجحیت دادن به دیپلماسی بود که نباید هیچگاه در دنیا جنگی صورت می گرفت، که حتی از دل بسیاری از همین دیپلماسی ها جنگ‌های خونینی راه افتاده که سال ها طول کشیده و ویرانی های فراوانی بجا گذاشته و میلیون ها نفر نیز کشته شده‌اند. دیپلماسی زمانی جواب می دهد که هر دو طرف از عقل و منطق برخوردار باشند، یک طرف میز، زورگویی نکند و با قلدری سعی نداشته باشد که طرف مقابل خود را وادار به پذیرفتن خواسته‌های خود کند.
از همه مهمتر پایبندی طرفین به توافقی است که از راه دیپلماسی شیک و لاکچری به دست آمده است، اگر قرار است که یک طرف مذاکره پس از توافق و امضای پیمان، پس از مدت زمان کوتاهی از توافق خارج شود و به خاطر این عهد شکنی هم هیچ جریمه‌ای نپردازد و تنبیه نشود، این همه هزینه و زمان که برای مذاکره و توافق مصرف شده به چه دردی می خورد؟!
اما یک راهبرد دیگر که بسیار موفق و کارآمد است مقابل دیپلماسی وجود دارد که توانسته موفق عمل کند.
زمانی که دیپلماسی نمی تواند از حق و حقوق شما دفاع و آن را حفظ کند چه باید کرد؟
باید تن به خواسته طرف زورگوی ماجرا داد و از حق و حقوق خود گذشت؟
شاید برخی از کشورها، مردمان و دولت ها باشند که تن به چنین کاری بدهند تا شاید به امید این که فشارها و تهدیدات کاهش یابد.
اما کشورها و مردمانی هم هستند که مقابل زورگویی‌های طرف مقابل که پشت میز مذاکره هم پیگیری می شود و اتفاقاً به خاطر درک شرایط موجود می توان پیشی بینی کرد که نتیجه آن دیپلماسی چه خواهد شد، راهبرد مقاومت را در پیش می گیرند که خوب هم جواب میدهد. ایران چنین راهبردی را در پیش گرفته و توانسته دشمن را مهار کند، دشمنی که از عِده و عُده فراوانی برخوردار است، اما مقابل راهبرد مقاومت فعال جمهوری اسلامی ایران مستأصل مانده است.
در همین ماجرای توقیف غیر قانونی نفتکش حامل نفت ایران در تنگه جبل الطارق به دست انگلیس، اگر ایران کوتاه می آمد و تعهد می داد که بنا بر خواسته اتحادیه اروپا به سوریه نفت صادر نمی کند، یقین بدانید نفتکش های دیگری از ایران در دیگر آبهای بین المللی و یا حتی در آبهای خودمان توقیف می شد.
اما پس از آن که نفتکش گریس ۱ از سوی انگلیس در جبل الطارق توقیف شد، چند روز پس از آن ایران یک نفتکش بریتانیایی را در خلیج فارس به طور قانونی توقیف کرد. توقیف نفتکش انگلیسی، لندن را عصبانی کرد چرا که تصور آن را نداشت ایران دست به چنین کاری بزند. انگلیس پس از بیش از یکماه از توقیف نفتکش حامل نفت ایران، اختیار آن را به حاکمیت جبل اطارق واگذار کرد و مسئولین این منطقه نیز رأی به رفع توقیف گریس ۱ دادند. این نفتکش جبل الطارق را ترک کرد، اما دادگاهی در آمریکا حکم توقیف آن را صادر کرده است!
حکمی که دادگاه ایالات متحده صادر کرده نشان دهنده همان منطقی است که آمریکا ندارد!
شکایت از سوی وزارت خزانه داری آمریکا به دادگاهی در ایالات کلمبیا شده و این دادگاه نیز رأی را به نفع وزارت خزانه داری این کشور صادر کرده است.
بر اساس شکایت وزارت خزانه داری آمریکا؛ این نفتکش و تمامی محموله نفتی آن و نیز مبلغ ۹۹۵ هزار دلار با استناد به نقض «قانون فوق‌العاده اقتصادی بین‌المللی»، اختلاس بانکی، پولشویی و دست داشتن در تروریسم، مصادره میشود! به دزدی و راهزنی دریایی چهره قانونی می دهند در حالی که رژیم آمریکا به تنهایی نمی تواند علیه کشور دیگری حکم صادر و آن را اجرا کند.
آیا با چنین منطقی می توان گفت و گو کرد و پای میز مذاکره نشست تا به توافق رسید؟
برجام با وجود همه پیشی بینی هایی که درباره آینده آن شد، اکنون درس عبرتی است برای همگان به ویژه آنهایی که دل در گرو توافق با آمریکا داشتند.

نویسنده: سیاوش کاویانی

https://siasatrooz.ir/vdcdfz0fnyt0fo6.2a2y.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی