?>?>
با گذشت هفت سال از بحران سوریه و با نگاه به نقطهای که امروز در آن ایستاده ایم، آیا از تصمیم ایران برای حضور مستشاری در این کشور دفاع میکنید؟ آیا دستاوردها متناسب با هزینهها هست و اساسا تصور میکردید که فرجام این بحران به اینجا بکشد؟
از بُعد امنیت ملی کشورمان، برای ورود به بحران سوریه، دقیقترین تصمیم را گرفتیم، با نگاه به امنیت ملی کشورمان از همان دهه اول پیروزی انقلاب در تقویت مقاومت علیه رژیم نامشروع اسرائیل، جمهوری اسلامی ایران دقیق ترین تصمیم را گرفته استمن چه در پارلمان و چه قبلاً در وزارت امور خارجه همیشه با این سوال توأم با تعجب به ویژه از سوی دیپلماتهای غربی مواجه بودم که چطور جمهوری اسلامی ایران که در یک سوی آن افغانستانی که، مرکز رشد القاعده بوده و گروههای تروریستی در آن فعال هستند و در سوی دیگر آن عراق، قرار دارد که داعش و برخی جریانهای القاعده و بقایای جنایتکاران صدام در آن هستند و نیز در سالهای اخیر، جنوب یمن، به دلیل تجاوز عربستان سعودی که مرکز جدیدی برای رشد تروریسم شده است، امن ترین کشور منطقه است؟ این به نظر من به این دلیل است که راهبردهایی که در شورای امنیت ملی مورد بحث قرار گرفته و دهها ساعت کار کارشناسی روی آنها صورت گرفته و نهایتاً به تأیید مقام معظم رهبری رسیده است به درستی تنظیم شدهاند.
به موازات تصمیمات روشن، صریح و به جای شخص مقام معظم رهبری در حوزههای بحرانی منطقهای و بینالمللی و مباحثی که مرتبط با امنیت ملی کشورمان است، این موارد به ما کمک کرده تا با تشخیص درست در برخی از جنگهای منطقهای وارد نشویم، در برخی بحرانهای منطقهای از نفوذ معنوی و سیاسی خود استفاده کنیم و در برخی از بحرانهای منطقهای دیگر مثل راه اندازی جنگ تروریستی در سوریه و عراق، مستشاران نظامی ما در سطحی وارد شوند که بهترین عزیزانمان در این حوزهها در کنار نیروهای مسلح و داوطلبین مردمی در این کشورها، به درجه عالی شهادت دست پیدا کنند.
اگر به گونهای عمل نمی کردیم که از دوستان و متحدین خودمان و کشورهای اسلامی که در معرض تهدیدات فزاینده رژیم صهیونیستی هستند که عمق تهدیداتشان شامل حال ما هم میشود، حمایت نمی کردیم، امروز ما باید شاهد تداوم مسلسل حوادثی بودیم که با ترور یکی از موسسین موسسه رویان که صرفاً کار علمی و تلاش در جهت توسعه علم و فناوری را در کشور انجام میدهد و یا دانشمندان هستهای که در زمینه علوم هستهای صلحآمیز بزرگترین دستاوردها را برای جمهوری اسلامی ایران و مردم کشورمان به ارمغان آوردند، روبهرو میشدیم.
وقتی از امنیت ملی و تأمین حداکثری امنیت ایران صحبت میکنیم، بدون توجه به سایر قطعات پازل امنیت در منطقه معنا پیدا نمی کند اگر آن سیاستها نبود امروز همچنان شاهد حضور نیروهای وابسته به اسرائیل در داخل تهران بودیم، در خیابانهای تهران، دانشمندان بزرگ ما در عرصه مجاهدتهای علمی، ترور و به شهادت رسیدند. اینکه بتوانیم در پشت دیوارهای فلسطین اشغالی، اجازه تکان خوردن به رژیم صهیونیستی ندهیم، یک دستاورد بزرگ امنیتی در پایان دهه چهارم از انقلاب اسلامی است.
اینکه ما کالایی به نام امنیت را به عنوان برترین عنصر در سبد هزینههای خودمان با تمام توجیهات اقتصادی که میتواند داشته باشد به نحوی قرار دهیم که یک پوشش برای سایر فعالیتهای علمی، اقتصادی و فرهنگی در داخل کشور باشد با توجه به پیوستگی میان امنیت، سیاست، اقتصاد و فرهنگ در داخل کشور، نکته مهمی است.
وقتی از امنیت ملی و تأمین حداکثری امنیت جمهوری اسلامی ایران صحبت میکنیم، بدون توجه به سایر قطعات پازل امنیت در منطقه معنا پیدا نمی کند. آن زمانی که جمهوری اسلامی ایران پس از سقوط موصل توسط داعش، تصمیم گرفت که با قدرت از امنیت مرزهای خود دفاع کند، شورای امنیت ملی اعلام کرد که اگر دولت عراق قادر نباشد جلوی داعش را بگیرد داعش به ۶۰ کیلومتری مرزهای ایران برسد، جمهوری اسلامی ایران وارد عمل میشود و با داعش مقابله میکند و ایران در عمق ۴۰ کیلومتری عراق، داعشی را که به سمت مرزهای کشور خیز بزرگی برداشته بود را نابود کرد.
کسانی که اعتقاد به منافع ملی و امنیت ملی به عنوان اولویت اول دارند باید بدانند که اگر هزینهای در سوریه چه مادی و چه انسانی داشتیم، امنیت ملی کشورمان در عالی ترین جایگاه خود قرار گرفته است و آن کسانی که اعتقاد به این ندارند که ما باید در منطقه هزینه میکردیم باید درک پیوستگی مسائل در جهان کنونی را داشته باشند. مستشاران نظامی ما به درخواست عراق، در سوریه و منطقه حضور پیدا کرده و اقداماتی را انجام دادند که نتیجه آن خرد شدن استخوانهای داعش و شکست داعش در عراق و سوریه بود.
تا چه حد امیدوار به ادامه مذاکرات سیاسی سوریه در قالب آستانه، سوچی و ژنو هستید؟
اگر قرار باشد در مورد سوریه توافقی واقعی شود، باید حتی بازیگرانی که تاکنون نقش غیرسازنده در تحولات سوریه داشتهاند هم، رفتارشان را تغییر دهند و با نقش سازنده وارد شوند. به طور مثال عربستان سعودی در خصوص سوریه رفتار سازنده نداشت و در مذاکره سیاسی واقعی نمی شود عربستان سعودی را از معادلات حذف کرد و معتقد بود که بدون مشارکت سازنده عربستان ما میتوانیم به یک حل سیاسی پایدار در سوریه برسیم.
من به آینده سیاسی سوریه در مسیر سیاسی خوشبین هستم، اما نگرانی من از مزاحمتهای بازیگرانی است که تاکنون در سوریه نقش منفی داشتهاند و اینکه آنها بخواهند در آینده نیز قصد مزاحمت داشته و مشکلاتی را ایجاد کننداگر مزاحمتهای آمریکاییها در این گفتوگوها نباشد، میتواند راهحل سیاسی سوریه به سرانجام برسد، بازگشت آوارگان را به سرانجام برساند، برگزاری انتخابات در آینده سوریه را، انتخاباتی مطمئن که هیچ مخالفت جدی هم با آن وجود نداشته باشد، را رقم بزند.