انقلابی بودن واژهای است که به کرات از سوی افراد، محافل سیاسی و رسانهای مطرح شده است. اولین سوالی مطرح میشود این است که انقلابی کیست و به چه کسانی اطلاق میشود؟ یکی از دیدگاهها در این زمینه آن است که معیار حضور افراد در کنار بزرگان و ارکان انقلاب است. مثلا میگویند فلان شخص چون در کنار امام خمینی(ره) بوده و یا در دوران حیات ایشان سمتی داشته پس جزء افراد انقلابی است و باید مورد احترام باشند و حتی سمتهای مهم به آنها واگذار شود. براساس این دیدگاه گذشته افراد ملاک قرار میگیرد و در عین حال نزدیکی و دوری آنها به ارکان انقلاب.
هر چند در مواردی این امر میتواند صحیح باشد اما چنین نگاهی دارای آفتها و خطراطی است که میتواند آسیبهای بسیاری بر انقلاب وارد سازد. نکته اول آن است که تکید بر گذشته افراد موجب میشود تا شرایط روز و تغییراتی که در گذر زمان احتمالا در افراد ایجاد شده به چشم نیاید در حالی که تاریخ گواه آن است بسیاری از افرادی که زمانی در صف انقلابیون بودند بعد راه خود را جدا کرده و حتی به ضد انقلاب مبدل شدهاند. نمونه بارز این افراد را در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی میتوان مشاهده آن زمانی که افراد و گروههایی که ادعای همراهی با انقلاب را داشتند اما به دلیل آنکه از سفره انقلاب بهره نبرده بودند و یا می خواستند که تمام قدرت را در دست داشته باشند به سوی عناد با انقلاب و حتی اقدامات مسلحانه روی آوردند.
نکته دیگر آن است که نزدیک بودن راس انقلاب ملاک انقلابی بودن نیست چراکه در زمان انقلاب بر اساس شرایطی که وجود دارد برخی افراد برای رسیدن به منافع و اهداف خود لباس انقلاب میپوشند در حالی که در باطن چنین نیستند. در همین حال تجربه نشان داده که دشمنان همواره به دنبال آن بودهاند که از حلقههای نزدیک انقلاب به عنوان مولفه نفوذ بهره گیرند چراکه هم مردم و هم مسئولان گمان خیانت آنها را نمیکنند. نمونه چنین افرادی را از ابتدای انقلاب تا به امروز میتوان مشاهده کرد چنانکه بسیاری از ترورهایی که در ابتدای انقلاب صورت گرفته از جمله انفجار نهاد ریاست جمهوری و نیز انفجار دفتر حزب جمهوری اسلامی به واسطه همین نفوذیها صورت گرفت.
این از اصول دشمن است که همواره با نفوذ در میان نزدیکان حلقههای اول انقلاب برآن بودهاند که تصمیمسازان و تصمیمگیران را دچار اشتباه محاسباتی کرده و آنها را در مسیری هدایت کنند که مغایر با اهداف و مطالبات مردم و انقلاب باشد. با توجه به این حقایق است که امام خمینی(ره) همواره تاکید داشتهاند که ملاک حال افراد است.
باید توجه داشت که مولفه انقلابی بودن نه گفتار ظاهری، نه قرار داشتن در حلقه بالایی انقلاب و یا نسبت داشتن و فامیلی با بزرگان انقلاب است بلکه انقلابی بودن در یک قالب تعریف میشود و آن در عملکرد افراد است. چه بسیار افرادی بودهاند که در ظاهر ادعای بلند انقلابی بودن سر میدادند اما در عمل نه تنها در این چارچوب نبودهاند بلکه عمل آنها خواسته و یا ناخواسته به ضرر انقلاب و مردم بوده است. بر این اساس باید به این مهم توجه داشت که نسل قدیم انقلاب بودن نشانه انسانی بودن و نسل جدید بودن نشانه عدم انقلابی بودن نیست چنانکه در روزگاری که برخی از همین قدیمیها به دنبال مالاندوزی و رسیدن به قدرت بودهاند نسل جدید که آن روزهای انقلاب و دفاعمقدس را ندیده بود در قالب مدافعان حرم و حریم به مبارزه با تروریسم پرداخته و امنیت و آرامش را به کشور هدیه کردند در حالی که کمتر کسی باور میدهد نسل دهه ۷۰ این طور انقلابی پای میدان آید.
یادداشت: مهدیس پارسا