دلم برای برخی‌ها می‌سوزد. آنهایی که روی دیوار هرکی یادگاری می‌نویسند، خود جناب یا سرکارشان دیوار را با پتک و بیل و کلنگ پایین می‌آورند.
از «اکبر پونز» گرفته تا خانوم «صلح نوبل» یکی یکی توی کاسه جماعتی می‌گذارند که شعارهای قشنگ قشنگ‌شان گوش فلک را کر کرده است.
حالا شیرین‌کاری جدید «شیرین خانوم» به اینجا رسیده که فرموده‌اند «کارم با اصلاحات تمام شده و خواهان «رژیم چنج» هستم»
ایشان البته راهکارهایی مثل تحریم بیشتر و لغو قراردادهای تجاری اروپا با ایران هستند.
آقایان! کلاه‌تان را بگذارید بالاتر. همچنان قرار است روزه سکوت بگیرید یا مثل ماجرای «نه غزه نه لبنان» بگذارید هفت هشت سال دیگر موضع تند و تیز بگیرید؟!
برای یکبار هم که شده این دایره بی‌در و پیکر اصلاح‌طلبی را سر و سامان بدهید و رقاصه‌ها را از آن بیرون کنید. باشد که رستگار شوید.
