?>?> اگر بجای مسعود فراستی یک مقام دولتی بود... | سیاست روز
شنبه ۱۰ آذر ۱۳۹۷ - ۲۳:۰۴
کد مطلب : 107026

اگر بجای مسعود فراستی یک مقام دولتی بود...

خیلی‌ها ممکن است صاحب این قلم را به شعر و شاعری بشناسند و خیلی‌های دیگر می‌دانند که از نیمه دهه هفتاد اجرا و نویسندگی تلویزیونی را تجربه کرده ام!
از سال‌های ابتدایی دهه هشتاد نقدنویسی را به فعالیت روزنامه نگاری ام اضافه کردم و اتفاقا در فیلم «هزارپا»ی استاد ابوالحسن داوودی هم بازی کرده ام پس فکر می‌کنم اجازه دارم درباره گفتگوی جنجالی اخیر مسعود فراستی و آرش ظلی پور کمی صحبت کنم:
آقای آرش ظلی پور عزیز!
من بارها به سخنان جناب فراستی نقدهای جدی داشته ام و در موارد بسیاری نقدهای او را برخاسته از یک دلسوزی عمیق برای سینما و سطح سلیقه مخاطب دانسته ام، اما برای شما که شبیه خودم جوانید می‌گویم: می‌دانید دیکتاتوری از کجا شروع می‌شود؟ از آنجا که برنتابیم تا مخالفانمان سخن بگویند، از آنجا که مخالفانمان را با فنون جدل لال کنیم، از نقطه‌ای که پشت مغالطات مختلف پنهان شویم و هدفمان خدای ناکرده صرفا آشنا کردن پشت حریفمان با خاک یا جذب مخاطب به وسیله جنجال باشد.
و امروز من به عنوان یکی از بازیگران فیلم سینمایی «هزارپا» به میدان آمده ام تا از مسعود فراستی که مخالف فیلم من و همکارانم است دفاع کنم.
آقای ظلی پور گرامی!
اینجا ایران است... ما دین و فرهنگی داریم که مهمان را گرامی می‌دارد و نمی‌گذارد مهمان با دلگیری از خانه ما خارج شود. ما فرهنگ و دینی داریم که حرمت بزرگتر و موی سپید را تا بدان پایه محترم می‌شمارد که گاهی در مقابل بدترین رفتارهای یک موسپید لبخند و احترام و گذشت را توصیه می‌نماید.
شاید شما یادتان نیاید اما من در همان سال‌های دهه هفتاد وقتی می‌خواستم به دنبال سید مرتضی آوینی بگردم در دانشگاه سوره و در همایش «مرتضی و ما» به مسعود فراستی رسیدم و «جنگ برای صلح» اش را مو به مو خواندم.
او حق دارد مخالف فیلم «هزارپا» باشد همانقدر که من و شما حق داریم آن را بپسندیم، اما نمی‌فهمم چه اتفاقی افتاده که اینطور در محضر نگاه مردم به مهمان موسپیدتان می‌تازید و حرفش را قطع می‌کنید؟ چه پیش آمده که یک بحث کارشناسی را با واژگان نسنجیده و بعضا تخریب کننده، از اخلاق خالی می‌کنید و به جنجال می‌کشانید؟
امروز که این یادداشت را می‌نویسم ایمان دارم که دوستان و استادان عزیزم در فیلم «هزارپا» از من نمی‌رنجند زیرا ایمان دارم برای استاد ابوالحسن داوودی و همه همکاران سینمایی ام که به لبخند مردم می‌اندیشد، مهمتر است که بازنده اخلاق نباشیم تا برنده یک گفتگوی تخصصی.
آقای ظلی پور عزیز حتی زبان بدن و نوع نشستن شما در این برنامه به طور کنایه آمیز نشان دهنده سمت و سو داشتن شما و عزمتان بر کشاندن مهمانتان تا مرز زوال و نابودی بود.
آقای مجری توانمند و عزیز!
شما برنده مناظره جنجالی تان شدید و حریفتان، خود میدان را ترک کرد اما آیا مطمئنید که اخلاق را نباخته اید؟
چون شما را دوست دارم می‌گویم: من اگر جای شما بودم با خودم فکر می‌کردم که آیا اگر بجای مسعود فراستی یک مقام دولتی هم رو به رویم بود آیا با همین صراحت و زبان بدن تهاجمی و واژگان ویرانگر با او سخن می‌گفتم؟ آیا جرات این را داشتم که مطالبات مردمانم را چنان بی پرده فریاد بزنم که مردم جانشان روشن شود و اخم سیاستمردان را به جان بخرم؟ و اگر اینطور نبود حتما از مهمان موسپید و مخاطبان رو سپیدم عذرخواهی می‌کردم.

سیدحسین متولیان - شاعر، نویسنده، بازیگر

https://siasatrooz.ir/vdcdx50f9yt0zz6.2a2y.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی