عراق از سال ۲۰۰۳ یعنی زمانی که آمریکایی‌ها با ادعای واهی یافتن سلاح‌های شیمیایی این کشور را اشغال و پول برمر حاکم نظامی را بر آن حاکم ساختند تا به امروز روی امنیت و ثبات ندیده است. اقدامی که برمر انجام داد نابود سازی زیر ساخت‌های اقتصادی، امنیتی و اطلاعاتی این کشور چنانکه عراق به کشوری ضعیف و ناتوان مبدل شد که از نتایج آن نیز اوج گیری گروه‌های تروریستی بود. اکنون در سال ۲۰۲۰ و در حالی که ۱۷ سال از اشغال این کشور می‌گذرد آمریکایی‌ها و انگلیسی‌ها به عنوان کانون اصلی اشغالگری، اقدامی برای رفع بحران‌های این کشور صورت نداده و عملا عراق همچنان در فضایی از بحارن اقتصادی ، سیاسی و امنیتی به سر می برد. حال این سوال مطرح است که راهکار این کشور برای خروج از این وضعیت چیست؟ چنانکه همگان اذعان دارند حضور آمریکایی‌ها محور بحران این کشور است و چنانکه پارلمان عراق تاکید کرده است راهکار نیز در خروج نیروهای آمریکایی نهفته است. حال این سوال مطرح است که راهکار عراق برای تحقق این خروج چیست؟ پاسخ به این پرسش را در ظرفیت‌های درونی و منطقه‌ای عراق می‌توان یافت. دولت عراق به نخست وزیری مصطفی الکاظمی با حمایت کامل جریان‌های سیاسی به قدرت رسیده است و این همراهی ملی مولفه‌ای مهم برای وحدت سراسری جهت رسیدن به ثبات سیاسی و حل مشکلات اقتصادی است.
نکته دیگر وجود ظرفیتی به نام مرجعیت دینی است. وجود شخصیتی همچون آیت الله سیستانی مولفه‌ای مهم در تحقق ثبات و امنیت عراق است چنانکه فتوای مرجعیت درجهاد مبارزه با داعش موجب شد تا عملا طرح سلطه داعش بر عراق ناکام بماند. اکنون مرجعیت مولفه‌ای برای پیوند میان مردم و دولت عراق است که ظرفیتی عظیم برای حل بحران‌های عراق ایجاد می‌کند. م.لفه مهم دیگر وجود نیروهای مقاومت مردمی در کنار ارتش است. نیروهای حشدالشعبی توانستند در کنار ارتش زمینه ساز شکست تروریسم و طرح‌های بحران ساز آمریکا در عراق شوند. این امر چنان بوده که طی ماه‌های اخیر محور اقدامات آمریکا در عراق را مقابله با این جریان و وحدت نیروهای مردمی و ارتش عراق تشکیل می‌دهد. نکته مهم دیگر آنکه در حوزه منطقه‌ای عراق برخوردار از وجود همسایه‌ای همچون جمهوری اسلامی ایران است که حمایت همه جانبه خویش از وحدت و ثبات عراق را به اثبات رسانده است. همگرایی اقتصادی، سیاسی و امنیتی میان دو کشور می‌تواند مولفه‌ای مهم باشد برای رسیدن به ثبات عراق و منطقه و مقابله با آمریکایی که جز ناامن سازی و بحرانی‌کردن وضعیت منطقه و عراق هدفی ندارد و این بحران سازی را مولفه‌ای ادامه اشغال عراق می‌داند.
نویسنده: علی تتماج
