معصومه ابتکار یکی از دانشجویانی که در تسخیر سفارت آمریکا نقش داشت با غیرمستند دانستن فیلم آرگو گفت: آرگو سعی دارد چهره‌ای خشونت طلب، عصبانی و غیرمتشکل از اشغال کنندگان ارایه دهد در حالی که این چهره و چنین فضایی با فیلم ها، عکس‌ها و مستندات واقعه مغایرت دارد.
معصومه ابتکار در گفتگو با مهر با اشاره به نمایش فیلم "آرگو" گفت: در این فیلم اگر بتوان از تخلفات آشکار مدعیان پایبندی به قوانین بین‌المللی در جعل پاسپورت یا مهرها و فرم‌های فرودگاه گذشت، از کم توجهی به تاریخ معاصر نمی توان به راحتی عبور کرد.
وی که یکی از دانشجویانی بوده که در تسخیر سفارت آمریکا در ۱۳ آبان نقش داشته است با بیان این که آرگو می‌خواهد تاریخ را روایت کند و با این ادعا، در مقدمه کوتاه ابتدای فیلم به طور بسیار خلاصه و غیردقیق به مداخله آمریکا در ایران، کودتای ۲۸ مرداد و حمایت از رژیم غیردمکراتیک شاه می‌پردازد، گفت: اما این روایتی جانبدارانه است. زیرا نمایش تصاویر انیمیشن به طور گذرا و سطحی نمی تواند ذره‌ای از تلخی ۲۵ سال دیکتاتوری و خفقانی را که بر ۳۰ میلیون شهروند ایرانی به خاطر تامین منافع آمریکا حاکم شد، نشان دهد. وی در تشریح جزئیات تفاوت‌های این فیلم با حقیقت تسخیر سفارت آمریکا گفت: حسی که فیلم ایجاد می‌کند این است که یک عده افراد هیجان زده و عصبانی که هیچ شباهتی به دانشجو ندارند ناگهان به سفارت حمله می‌کنند. آرگو از فیلم مستند و معروف حرکت آرام و منظم تعداد محدودی از دانشجویان مقابل سفارت آمریکا استفاده نکرده تا به بیننده اینگونه القا کند که این حرکتی دانشجویی نبوده و تلاش کرده ماهیت دانشجویی این حرکت انعکاس نیابد؛ تا آنجا که در دیالوگی درباره اشغال کنندگان می‌گوید: آنها خواندن و نوشتن می‌دانند.
به اعتقاد ابتکار آرگو سعی دارد به وسیله صحنه‌هایی در فیلم، رفتار ایرانیان با گروگان‌ها را خشن جلوه دهد. در حالی که هیچ کدام از دانشجوها نظامی نبودند و به هیچ وجه آنچه در فیلم نشان داده می‌شود که ایرانی‌ها مسلح وارد شدند حقیقت ندارد. همه دانشجوها دستور داشتند بدون هر گونه وسیله نظامی و در یک حرکت کاملا آرام و بدون خشونت عملیات را انجام دهند. مقصود از اینکار انتقام جویی یا برخورد با مردم امریکا یا کارمندان سفارت نبود. ما فقط می‌خواستیم جامعه جهانی متوجه خواسته ایرانی‌ها بشود.
وی افزود: درآن زمان دانشجویان براین نکته واقف بودند، آمریکا که منافع خود را در منطقه و ایران از دست داده، نپذیرفته که چنین انقلاب بزرگی منافعش را در منطقه تهدید کند، بنابراین به نوعی به دنبال راه‌حلی است که رژیم مورد نظر خود را به عرصه بازگرداند .دانشجوها می‌دانستند که امریکا قبلا برای یک کودتا در کشور برنامه ریزی کرده و آن را به انجام رسانده و در حال برنامه ریزی برای ادامه آن درست چند ماه بعد از پیروزی انقلاب است. آنها همه راهها را مانند انتشار بیانیه یا اعتصاب غذای نشسته در مقابل سفارت بررسی کردند. اما در مورد تاثیرگذاری هر کدام از این راهها بحث بود. در این شرایط طبیعی بود که هیچکدام از راههای مورد بررسی، تاثیرگذاری ورود به سفارت امریکا را نداشت. بنابراین دانشجوها تصمیم گرفتند کاملا آرام و بدون هر برخورد خشونت آمیز فقط برای اینکه نگاهها به ایران جلب شود و برای مدت کوتاهی وارد سفارت امریکا شوند.
ابتکار با اشاره به بازسازی خیابان‌های تهران، علائم، نشانه‌ها و حتی دیالوگ‌های فارسی بازیگران نقش ایرانی، فیلم را غیرحرفه‌ای توصیف کرده و افزود: هر کسی کمترین آشنایی با ایران داشته باشد متوجه استفاده از مشاوران ضعیف و ناوارد در آرگو می‌شود. همین ضعف در فیلمنامه نیز به دلیل رویکرد جانبدارانه و عدم پایبندی به اصالت تاریخی نمایان است.
وی اضافه کرد: همه این مسایل به جنبه تبلیغاتی آرگو دامن زده، به طوری که به راحتی تداعی کننده فیلم‌های سفارشی حکومتی شده و تا حد فیلمی غیرواقعی به سفارشCIA تنزل یافته است. چنانچه در فیلم هم ابایی از آشکار شدن ارتباط شخصیت‌ها باCIA به عنوان یکی از مخوف ترین دستگاههای اطلاعاتی جهان نیست. این البته اولین بار هم نیست که هالیوود این گونه عمل می‌کند.
این عضو شورای شهر تهران معتقد است: آرگو لطمه بزرگی به اعتبار هنرمندان مستقل هالیوود و سینمای آمریکا بوده و شاید علت کنار کشیدن جرج کلونی را از کارگردانی آرگو (و باقی ماندن فقط به عنوان یکی از تهیه کنندگان) باید در همین مسئله جستجو کرد. چنانچه برخی منتقدین هم تولید آرگو را ۳۲ سال پس از ماجرایی که به گفته بسیاری از سیاستمداران تحقیرآمیزترین شکست امریکا در مواجهه غیرنظامی با حریفان خود بوده، تلاشی برای جبران این تحقیر از طریق القای موفقیت یک حرکت مداخله جویانه قلمداد کرده‌اند. در حالی که پیش از رسیدن شش دیپلمات فراری به خاک آمریکا، تعداد بیشتری از زنان و سیاهپوستان شاغل سفارت امریکا به دستور امام خمینی آزاد شده و به کشورشان بازگشتند.
ابتکار با بیان این که سینمای ایران یا رسانه ملی نیز درباره این سوژه براساس واقعیات تاریخی اقدام نکرده اند، گفت: متاسفانه دلایل تاریخی این حرکت و واقعیت‌های ماجرای ۱۳ آبان ۵۸ اعم از نقاط قوت و ضعف آن به محاق کشیده شده است. البته رسانه ملی در قالب گزارش‌ها و مصاحبه‌ها تلاش‌هایی در این زمینه داشته، ولی بعضا به تحریف و اشتباهاتی تاریخی دچار شده که گاه ناشی از نگاه غیرحرفه‌ای و گاه برخوردهای جانبدارانه سیاسی بوده است. به ویژه در مورد چهره‌های شاخص و شورای مرکزی دانشجویان مسلمان پیرو خط امام که از مدت‌ها قبل به خاطر مواضع اصلاح طلبانه ممنوع التصویر بوده و امکان طرح دیدگاه‌های خود را نداشته‌اند.
وی ادامه داد: این رویکرد رسانه ملی شاید دلیل عدم پیگیری تولید فیلمی در مورد این واقعه باشد که حدود ۵ سال پیش از طرف مقام رهبری در پاسخ به نامه تعدادی از دانشجویان مورد استقبال قرار گرفت و به رسانه ملی ارجاع شد. اما اینک در حالی که آرگو بهترین موقعیت‌ها را در سینماهای جهان به لحاظ جذب مخاطب کسب کرده، دست ما خالی است. ظرفیت تولید فیلمی جذاب با حفظ جنبه‌های حرفه‌ای وجود داشت تا بتواند تصویری واقع بینانه و نه تبلیغاتی از زاویه‌ای جهانی درباره ۱۳ آبان ارائه دهد و اینگونه نشد.سخنگوی دانشجویان پیرو خط امام گفت: تحریف تاریخی، خطر بزرگی در هر واقعه تعیین کننده و سرنوشت ساز است. متاسفانه در حالی که آرگو نمونه‌ای بارز از این تحریف به حساب می‌آید، گاهی در داخل نیز با روند عامدانه‌ای در جهت تحریف این واقعه مواجه می‌شویم. مانند مطالبی که در مورد شخصیت‌های کلیدی دانشجویان گفته می‌شود.
