حجت‌الاسلام علی فلاحیان، وزیر اطلاعات دولت‌های پنجم و ششم است که این روزها بخش‌هایی از گفت‌وگوی او با یک برنامه ویدیویی اینترنتی بین کاربران شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود. او در این بخش از مصاحبه خود درباره‌ی شیوه‌ی جمع‌آوری اطلاعات در داخل و خارج از ایران برای وزارت اطلاعات می‌گوید این کار پوشش لازم دارد و در بخشی از توضیحات ادعا می‌کند از پوشش خبرنگاری هم در این کار استفاده می‌شود. فلاحیان در توضیح این ادعا تأکید می‌کند چون خبرنگاری درآمد پایینی دارد، با یک سرویسی همکاری می‌کنند. طرح چنین ادعاهایی چه پیامدهایی بر انگاره‌ی نهاد رسانه و نهاد اطلاعاتی به صورت مجزا دارد؟ آیا بیان این سخنان، نوعی اتهام‌زنی به صنف خبرنگاران نیست؟
حجت‌الاسلام محمدعلی ابطحی، به عنوان یک هم جناحی با فلاحیان به این ادعا پاسخ می‌گوید: «من بیشتر تصورم این است که این اظهارات یک نوع انتقام‌گیری از خبرنگاران است. چون این اتفاق اگر صورت بگیرد خبرنگارانی نبودند که منبع کار اطلاعاتی شده‌اند. در حقیقت اطلاعاتی‌هایی بودند که خواسته‌اند از عنوان خبرنگاری سوءاستفاده کنند و این در حوزه‌های دیگر هم همیشه وجود داشته است و به عنوان پوششی می‌رفتند. ممکن است از عنوان خبرنگار استفاده کرده باشند ولی این پوشش از طرف اطلاعات نسبت به مطبوعات بوده است نه با همدلی و همکاری مطبوعات نسبت به آن‌ها.»
او تأکید می‌کند: «کسانی که با پوشش یک صنف می‌روند، در حقیقت آن کار را انجام نمی‌دهند. همچنان که در صحبت‌های ایشان هم بود. وقتی افراد در پوشش بازرگانی یا اقتصادی معرفی می‌شوند، به این معنا نیست که کار اقتصادی می‌دانند و انجام می‌دهند. بلکه به این معنا است که کار اطلاعاتی می‌کنند و از عنوانی استفاده می‌کنند که صاحبان آن عنوان هیچ کدام در جریان نیستند.
محمدحسین خوشوقت، مدیر مسئول پایگاه خبری فرارو نظر دیگری دارد و می‌گوید:«اتهام زمانی معنا پیدا می‌کند که پای یک کار خلاف در میان باشد. من معتقد نیستم اطلاعاتی بودن و یا وصل بودن خبرنگاران به دستگاه‌های اطلاعاتی کار خلافی باشد. در همه جای دنیا خبرنگارانی وجود دارند که به دستگاه‌های اطلاعاتی وابسته هستند و این مسئله فقط منحصر به رسانه و خبرنگاران نیست بلکه در میان دیپلمات‌ها و صنوف دیگر از جمله تاکسی‌ران‌ها، پژوهشگران و… هم کسانی وجود دارند که اطلاعاتی یا به دستگاه‌های اطلاعاتی وصل هستند. اضافه بر آن مؤسسات پژوهشی و علمی در همه جای دنیا وجود دارند که نتیجه‌ی تحقیقات خود را در اختیار دستگاه‌های اطلاعاتی می‌گذارند و این طبیعی است چون دستگاه‌های اطلاعاتی نیاز به پوشش دارند. اما مسئله مهم این است که باید در جهت منافع ملی و مردم عمل کنند و از چارچوب شرع، اخلاق و قانون خارج نشوند.»
خوشوقت که در اوایل دهه ۸۰ مدیرکل مطبوعات و رسانه‌های خارجی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی بوده است، بیان می‌کند:«بعضی‌ها با طرح این که خیلی از خبرنگارها اطلاعاتی یا در خدمت دستگاه‌های اطلاعاتی هستند می‌خواهند صنف خبرنگار یا رسانه را تخریب کنند.» او این تخریب را ناشی از دو نکته می‌داند و می‌گوید:« به عقیده من این تخریب صرف‌نظر از این که چه کسی آن را انجام می‌دهد یا ناشی از جهل به اهمیت جایگاه رسانه و خبرنگاران در حفظ سلامت جامعه و نظام است یا علت آن جهل نیست و می‌دانند رسانه چه نقش مهمی دارد ولی به خاطر این که اهل فساد یا دیکتاتور مآب هستند، از ایفای نقش مهم رسانه‌ها ناراحت می‌شوند. بنابراین تلاش می‌کنند تا رسانه‌ها را تخریب و آن‌ها را به عقب‌نشینی وادار و ساکت کنند تا بتوانند در غیاب رسانه‌های مستقلِ با کفایت کار خود را انجام دهند.طبیعی است یک جریان فاسد در درون دستگاه‌های دولتی زمانی می‌تواند به فساد خود ادامه دهد که رسانه‌ها آزاد نباشند تا به موقع افشاگری کنند و مانع از ادامه فساد شوند. طبیعی است بخواهند با انگ‌های مختلف رسانه‌های آزاد و مستقل را محدود، مرعوب و تهدید کنند تا مبادا وارد تاریکخانه آن‌ها شوند..»
