مجلس یازدهم باید روشن کند که هدف از طرح سوال از رئیس جمهور چیست؟ آیا تنها قصد دارد که یک مسئولیت قانونی را در ماههای اول فعالیت خود اجرا کند یا این که برای خروجی طرح سؤال نیز فکر کرده است؟
به دنبال بالا گرفتن طرح سوال از رئیس جمهور، علی ربیعی سخنگوی دولت در این باره گفت: سوال از رئیس جمهور، اوضاع را پیچیده تر میکند.
وی با ارائه راهکارهای متعدد در این باره نوشته است که اگر بنا بر حل مسائل و امیدواری مردم هست نباید با آدرس غلط، موجب هدر رفتن وقتهای طلایی پیش رو شد. اظهارت ربیعی در حالی مطرح می شود که در سخنان سخنگوی دولت به مشکلاتی که هم اکنون مردم با آن دست و پنجه نرم می کنند، اشاره شده و این امر نشان میدهد که دولتمردان خود در جریان اقداماتی هستند که به واسطه تصمیم آنها انجام و اکنون مورد اعتراض و انتقاد مردم قرار دارد.
به عقیده ربیعی حل این مشکلات و عبور از بحرانهای عظیم خارجی اقتصادی و اجتماعی و نگرانیهای مردم راه دیگری میطلبد و جز با تعامل همه قوا محقق نمی شود.
جالب اینجاست که سخنگوی دولت با فرافکنی این مشکلات در این باره نوشته است؛ حق نظارت مجلس شرایط و الزاماتی دارد که قصد ورود به آن را ندارم. دولت ۶۸ لایحه معوق در مجلس دارد که خواستار رسیدگی به آنها هستیم. بخش قابل توجهی از ابهامات و سؤالات نمایندگان در این لوایح قابل پیگیری هستند.
در این میان سئوال مطرح این است که، آیا دولت با آگاهی از این مسئله نمیتوانست راهکاری برای حل این مشکلات بیندیشد و یا اینکه اصولاً با بی اعتنایی از این مشکلات قرار است دوره دوازهم ریاست جمهوری به پایان برسد؟
طرح عدم کفایت
به موجب طرح اصلاح مواد ۱۹۶ و ۱۹۷ آییننامه داخلی مجلس که در اردیبهشت ماه سال ۹۱ به تصویب رسید، بر اساس اصل ۸۸ قانون اساسی در صورتی که حداقل یک چهارم کل نمایندگان بخواهند درباره وظایف رئیس جمهور سوال کنند باید سوال یا سوالات خود را به طور صریح و روشن و مختصر همگی امضا و به رئیس مجلس تسلیم کنند.
همزمان با این اقدام، ۱۵ نماینده مجلس به دنبال طرح کفایت حسن روحانی هستند.
این دومینبار است که نمایندگان میخواهند طرح عدم کفایت سیاسی روحانی را پیگیری و استیضاح کنند.
اما در این میان گروهی این مسئله را به دعواهای جناحی ، جنگ قدرت و ... نسبت می دهند .
اسدالله بادامچیان، دبیرکل حزب مؤتلفه اسلامی در این باره گفته بود، به یک حزب سالم، قوی و پاک نیازمندیم تا مسئولیت [دولت] را بر عهده بگیرد. هرچه به دولت ضعیف کمک کنیم، چون ناکارآمد است، نمیتواند پیش برود.»
دعوای جناحی در کار نیست
با این حال نمایندگانی که به دنبال سوال از رئیس جمهور هستند، تاکید دارند که مسئله طرح سوال از رئیس جمهوری چیزی فراتر از یک بازی و دعوای جناحی است.
آنها بر این باورند که ۷ سال اخیر روحانی بهگونهای بوده که میتواند موارد متعددی را برای عزل و استیضاح او درنظر گرفت. از جمله «حجت الاسلام جواد نیک بین» نماینده کاشمر در مجلس در این باره می گوید: جلوی ضرر را از هرجا بگیرید منفعت است!
این دولت با این جهتی که حرکت میکند رو به سقوط است! هر روز بدتر میشود، ایشان گفتند شما به رئیسی رأی ندهید چون اگر به رئیسی رأی بدهید دلار می شود پنج هزار تومان! الان دلار شده ۲۲هزار تومان.بعد ایشان می گوید دلار تحت کنترل ماست!
موسوی لارگانی نماینده مردم فلاورجان نیز با بیان اینکه فساد سازمان یافته در امور مختلف ریشه دوانده و هیچ اقدامی از سوی رئیس جمهور شاهد نیستیم، در این باره گفت؛ اگر مجلس یازدهم در همین ابتدای دوره به درخواست عمومی ملت در برخورد با نوع رفتار دولت کم توجهی کند، عملاً فرصت طلایی خود را از دست خواهد داد. اما سیده حمیده زرآبادی با اشاره به طرح سئوال از رئیس جمهور گفت: طرح سئوال از رئیس جمهور بیشتر جنبه نمایشی دارد تا اینکه نتیجه خواستی داشته باشد که در مجلس دهم هم سئوال از رئیس جمهور پرسیده شد و بهتر است به جای سئوال مجدد بررسی شود که سئوالی که پرسیده شد به کجا رسید.
سوالی بی ثمر
موضع کلی پارلمان در قبال استیضاح رییس جمهوری، همراهی با دولت بهجای استیضاح رییسجمهوری و عزل او است. یحیی رحیم صفوی نیز در این باره تاکید کرده است: «گاهی به نظر میرسد اگر دولت
عبدالله گنجی، مدیر مسئول روزنامه جوان نیز با بیان اینکه انقلابیون بهدنبال قهرمانسازی از بازندگان نیستند، در این باره گفت : استعفای روحانی مطالبه انقلابیون نیست. اگر مردم رأیدهنده، به مزایا و معایب دولت ناشی از رأی خود برسند، در انتخاب بعدی ریل را عوض میکنند.
جواد کریمی قدوسی نیز در صفحه توییترش نوشت: «سوال از رئیس جمهور اثرش خنثی شدن ظرفیت استیضاح رییس جمهور است، همکاران برای حفظ این ظرفیت که شاید ضرورت آن پیش آید از انجام سوال خودداری کنند. ناصر ایمانی، تحلیلگر سیاسی نیز در این باره گفت: «سوال از رئیسجمهور هم یک مسئله عادی است، در مجلس قبلی نیز این اتفاق روی داد و ایشان در مقام پاسخگویی برآمد. مجلس جدید قاعدتا وقتی که اطلاعاتش نسبت به شرایط کشور و حوزههای وزارتخانهها کامل نشود، به دنبال پرسش میرود و با سوالاتی که طرح میکند در راستای اداره کشور برمیآید، البته این توضیحات به معنای ایراد نداشتن خانه ملت نیست.»
وی افزود: « نه برنامه مجلس است که دولت را دچار مشکلات جدی کند و نه دولت قاعدتا میخواهد که با مجلس برخورد کند، مسیر آنها الزاماً باید هماهنگ باشد.» اگرچه طرح سوال از رئیس جمهور طرح بسیار خوبی است اما گر عملیاتی نشود و در حد حرف باقی بماند گرهی از مشکلات مردم نمیگشاید . نگاهی به سوال از رئیس جمهور در مجلس قبل نشان می دهد که این جلسه صرفا به همان گفتوگوی چند ساعته در صحن مجلس ختم و پرونده بسته شد و نه تنها ضمانتی برای رفع مشکلات مطرح شده ایجاد نشد بلکه نزدیکان رئیس جمهور این بار در مقام سوال از مجلس برآمدند که اصلا طرح سوال از رئیس جمهور حتی قانونی نبوده است.
فاطمه محمدبیگی،نماینده مردم قزوین، آبیک و البرز در مجلس شورای اسلامی نیز در این باره گفت: در طرح سوال از رئیس جمهور به دنبال آن هستیم که مطالبات بر حق مردم را به دولت گوشزد کنیم، نباید اجازه دهیم که طرح سوال از رئیسجمهور با انحراف روبرو شده و به حاشیه کشیده شود، هدف مجلس از سوال از رئیس جمهور فعال کردن دولت در حوزه معیشت مردم است.
حجت الاسلام آزادی خواه در این باره گفت: سوال زمانی که نماینده ای ابهامی داشته باشد و انتظار داشته باشد که رئیس جمهور حضور یابد و به ابهام او پاسخ دهد مؤثر است اما اگر رئیس جمهور درباره گرانی ارز صدها پاسخ دهد منِ آزادی خواه قانع نمی شوم. وی افزود: اگر در رابطه با گرانی طلا آقای روحانی صدها پاسخ فنی دهد من آزادی خواه نباید قانع شوم اگر قانع شوم خیانت به مردم است.
دستاوردی موجود نیست
باید گفت سوال از رئیس جمهور عوارضی دارد که برای مدتی افکار عمومی را به خود مشغول کرده و از مسائل اصلی کشور منحرف میکند. به خصوص اینکه در جریان طرح سوال از رئیس جمهور، شخص رئیس دولت باید برای پاسخ دادن به سؤالات نمایندگان به محل مجلس شورای اسلامی بیاید و شخصا در مجلس برای پاسخگویی حاضر شود که ممکن است این گفتگوهای رو در رو گاهی اوقات به حاشیه برسد.
وقتی موضوع سوال از رئیس جمهور مطرح میشود باید چند نکته را در نظر داشت که یکی از آنها انتقادات نادرست است که آرامش کشور را بر هم میزند. افراد باید بدانند استیضاح اختلافها را تشدید میکند و آرامش را بر هم میزند.
از سوی دیگر رفتار دولت در گذشته نشان داده که دولت توجه خاصی به مجلس شورای اسلامی نمی کند و همواره سیاست های خود را دنبال می کند.
بی توجهی دولت و تداوم این رفتار موجب تضعیف مجلس می شود و در حقیقت نشان می دهد که کلاه مجلس برای دولت پشمی ندارد و رئیس جمهور ازمجلس حساب نمی برد. بارها در مجالس گذشته شاهد مماشات نمایندگان با دولت بودهایم و به نظر میرسد که دولت در یکسال آینده تنها می خواهد وضعیت خود در قبال مجلس را به شکل کج دار و مریز طی کند.
از این رو لازم است تا سوالات به شکلی باشد که رئیسجمهور با برنامه خود برای اداره کشور برای یک سال باقیمانده به مجلس بیاید. این اقدام نباید شوی سیاسی باشد و بدون اینکه مسائل عادی مردم که مساله اقتصاد و معیشت است، حل شده یا لااقل تسکین پیدا کند، به پایان برسد.
همچنین جلسه سوال از رئیس جمهور رو جلو و پیشبرنده باشد چرا که صحبت از اتفاقات گذشته اشتباهات و کمکاریهای دولت مشکلی را حل نمیکند .
در این جلسه باید سمت و سو حرکت و برنامه این چند ماه دولت مشخص شود و دولت بگوید چه برنامهای برای تامین کسری بودجه در ماههای آینده دارد؟ همچنین دولت باید مشخص کند که برنامه اش برای مدیریت بازار ارز چیست؟ و توضیح دهد که آیا واقعا نمیتواند بازار را کنترل کند؟ یا پاسخ دیگری در کار است. در اینجاست که نمایندگان باید پاسخ روشنی را دریافت کنند و برنامه دولت باید به محک کارشناسان گذاشته شود.