این روزها نامه وزیر ورزش و جوانان به رئیس ستادکل نیروهای مسلح یکی از بحثهایی داغ در رسانهها و فضای مجازی است.
قضیه از اینجا شروع شد که بعد از نمایش قهرمانانه تیمملی با گل مدافع حریف به خودی و پنالتی که پنالتی نبود و چهارمی در گروه مرگی که بعد از حذف ما صعودکردههای گروه هم در همان ابتدا حذف شدند! وزیر ورزش و جوانان برای هفت ملیپوش درخواست معافیت از خدمت داده است.
اینکه روی عنوان وزیر ورزش و جوانان تاکید میکنم به خاطر بخش دوم این عنوان است عنوانی که طی این سالها فراموش شده و فقط بخش اول آن چون تیترخور بهتری دارد سفت چسبیده شده است. اینکه یکی از شروط ادامه حضور سرمربی فعلی تیمملی، دستور وی برای معافیت این هفت بازیکن از سربازی است. (جای تامل و سوال است که کیروش بخاطر باجهایی که فدراسیون فوتبال به او داده حالا برای بقیه ارگانهای کشور هم امر و نهی و شرط و شروط میگذارد.)
خوب است این آقایان در خلوت خود فکر کنند که این بازیکنان که قراردادهای میلیاردی میگیرند و تازه در کوران مسابقات بر سر مردم منت میگذارند که از تعطیلات خود گذشتهاند چه کاری انجام دادند؟ آیا حضور آنها در جامجهانی به نفع ما بوده و یا به نفع خودشان که میتوانستند و برخیشان توانستند پیشنهادهای خوبی از لحاظ مالی برای خود دست و پا کنند.
آقایان سلطانیفر، تاج و کیروش! آیا خون این بازیکنان از خون سربازانی که در مرزهای کشور انجام وظیفه میکنند رنگینتر است. سربازانی که متاسفانه طی این چند سال برخیهاشان طعمه گروهکهای تروریستی، اشرار و یا باندهای قاچاق و موادمخدر میشوند و تا پای جان برای کشور ایستادگی میکنند. بدون منت و با کمال ایثار شهید، جانباز و مفقودالاثر میشوند و خانوادههایشان تا روز آخر زندگی چشمانی سرخ دارند.
خوب است شما فدراسیوننشینها و وزارتخانهایها خود را اندکی جای این خانوادهها میگذاشتید و میدیدید این درخواست منطقی است یا نه؟ کاش خود را به جای من و امثال من که خدمت کردهاند و یا قرار است در آینده خدمت کردن را تجربه کنند میگذاشتید تا ببینید این درخواستتان برای معافیت این افراد چقدر روی مغز ما جوانان رژه میرود. مگر ما جوانها کار، زندگی و خانواده نداشتیم و نداریم. مایی که اگر بتوانیم بعد از خدمت مقدس سربازی کاری دست و پا بکنیم به حقوق یک میلیون تومانی هم راضی هستیم و اصلا تا حالا نشمردهایم که صفر قراردادهای میلیاردی همین فوتبالیستها چندتاست!
نویسنده: محسن رجبی