روزنامه آفتاب یزد از قول محمدرضا تاجیک نقدهای گستردهای به عملکرد روحانی داشته و او را بابت قدردان نبودن فداکاری عارف مورد سرزنش قرار داده است.
به رسم یک سنت در تاریخ انقلاب اسلامی، رئیس دولت یازدهم و از حالا به بعد رئیس دولت دوازدهم پس از پیروزی در مقابل دوربینهای تلویزیون قرار گرفت و از خیلیها تشکر کرد. خیلیهایی که او برای پیروزیاش مدیون آنها بود. از مردم تا پرچمدار اصلاحات، از رسانهها تا شبکههای مجازی و خیلی از شخصیتهای سیاسی. اما در بین همه این اسامی، او یک نام و یک شورا را از قلم انداخت، آن هم تاثیرگذارترینها را. «محمدرضا عارف! و شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان و فراکسیون امید مجلس.»
اما با همه این احوال هنگام تشکر حسن روحانی، اسمی از عارف برده نشد. در کنار عارف اما حسن روحانی هیچ اشارهای به شورای سیاستگذاری اصلاحطلبان و ساختار آن و حمایت همهجانبه اصلاحطلبان نیز نکرد... راستی چرا؟!
روزنامه آفتاب یزد این سوال را از تاجیک پرسیده است و او در جواب گفته که آقای عارف بزرگتر از آن است که کسی او را نبیند یا او را نشنود یا او را از یاد ببرد. به هر حال تلاشهایی است که ایشان را به حاشیه بکشانند یا کاری کنند که او دیده نشود. محرز است که برخی جناب آقای عارف را زیر سایه پاککن خود قرار دادهاند و نه زیر سایه قلم خود. اما نقش و نقاشی بزرگ ایشان را هر قدر بیشتر پاک کنند و در حاشیه قرار دهند و بیرون از حوض نقاشی بگذارند، او باقی میماند.
تاجیک در ادامه میگوید که از آقای عارف نمیتوان به عنوان یک ابزار استفاده کرد.
اما انگار آقای تاجیک فراموش کردهاند که در مجلس هم همین اصلاحطلبان بودند که پشت عارف را برای انتخابات ریاست دور دوم مجلس خالی کردند و او را تا جایی نادیده گرفتند که حتی برای هیات رئیسه هم کاندیدا نشد.
اما نکته جالب این گفتوگو اینجاست که خبرنگار از تاجیک درباره چرایی همراه نبودن اقشار کمدرآمد و مربوط به دهکهای پایین با اصلاحطلبان میپرسد و او در پاسخ میگوید که این نقدی است که به جریان اصلاحطلبی وارد است.
زبان اصلاحات به علت همین فاصلهای که با آموزهها و آموختههای پوپولیستی پیدا کرده، بیشتر نخبهگرا شده است. بیان و زبانی است که عدهای خاص میفهمیدند. بیان و زبانی که بیشتر طبقات متوسط و بالای جامعه را جذب کرده است تا طبقات پایین جامعه را.
اما تاجیک این را نگفت که چرا امام خمینی(ره) با آن عظمت بیشترین قشری که طرفداراشان بودند مستضعفان بودند و این در حالی است که امام خمینی(ره) در عمل به مستضعفان احترام میگذاشتند و اگر اصلاحطلبان هم در عمل احترام واقعی برای مستضعفان قایل میبود شاید بهتر میتوانست به رای آنها دل خوش کند و شاید مانع اصلی این عدم همراهی اقشار آسیبپذیر رفتار تجملگرایی اصلاحطلبان بوده است.
نسیم بابایی