لیبی کشورهای است که از سال ۲۰۱۱ تاکنون یعنی از زمان حمله ناتو به این کشور رنگ آرامش ندیده است. حضور گروههای تروریستی در کنار ساختار قبیلهای و جنگ قدرت میان دولت مرکزی و خلیفه حفتر عملا این کشور را گرفتار سرنوشتی نامعلوم کرده است که هر روز بر قربانیان آن افزوده میشود. بحران سیاسی و جنگ در حالی این کشور را فرا گرفته است که نشست وزرای خارجه همسایگان لیبی که در دور گذشته به دلیل درگیریهای داخلی با یک سال تاخیر برگزار شد، برای دومین بار متوالی به میزبانی الجزایر برگزار میشود. علاوه بر الجزایر و لیبی وزرای خارجه تونس، مصر، سودان، چاد، مالی و نیجر از دیروز در پایتخت الجزایر گرد هم آمده اند این نشست پس از آن برگزار میشود که قریب به ۴۰ روز پیش، اعضای شورای امنیت سازمان ملل با بررسی اوضاع لیبی از مقامات این کشور خواستند تدابیر لازم برای تعیین قواعد قانونی برگزاری انتخابات در این کشور را اتخاذ کنند.انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی لیبی قرار است سوم دی ۱۴۰۰ برگزار شود. حال این سوال مطرح است که آیا نشست الجزایر به نتیجه مطلوب خواهد رسید و آیا انتخابات لیبی برگزار میشود؟ نگاهی به کارنامه لیبی از سال ۲۰۱۱ تاکنون نشان میدهد که رقم زننده تحولات این کشور نه جریانهای داخلی بلکه بازیگران بیرونی بودهاند که هر کدام بر اساس منافع خود در قبال این کشور اقدام کردهاند. مجموعهای از کشورهای غربی، عربی و رژیم صهیونیستی که برای کسب منافع خویش به آتش جنگ در این کشور دمیدهاند. به عبارتی میتوان گفت که لیبی به دوران پیش از استقلال مبتلا شده است که در آن کشور به چند پاره تقسیم و کشورهایی همچون ایتالیا، انگلیس، فرانسه و آمریکا و آلمان برای منافع بیشتر این کشور را به آتش کشیدند و عملا مانع از تحقق صلح در آن شده اند. اکنون نیز لیبی با این وضعیت دچار است بگونهای که کشورهای مختلف برای منافع خویش به حمایت از جریانهای خاص میپردازند که نتیجه آن نیز استمرار بحران و در نهایت برگزار نشدن انتخابات خواهد بود.
نویسنده: فرامرز اصغری
نویسنده: فرامرز اصغری