ساختار آمریکا بر اساس نظامی‌گری است، به همین خاطر بودجه بسیار زیادی را صرف تسلیحات نظامی می‌کند، همه روسای جمهور این کشور تلاش دارند تا ظرفیت‌های نظامی پنتاگون را افزایش دهند.
دونالد ترامپ زمانی که نامزدی خود را برای انتخابات ریاست جمهوری آمریکا اعلام کرد یکی از شعارهایی که سر داد کاهش دخالت‌های نظامی در دنیا بود.
ترامپ که اکنون رئیس‌جمهورر آمریکاست اعتقاد داشت که سربازان آمریکایی دیگر نباید به خاطر دیگران کشته شوند. او حتی سخن از صرف هزینه‌های نظامی برای بهبود اوضاع اقتصادی به میان آورد.
بسیاری از شعارهای انتخاباتی دونالد ترامپ در زمان رقابت، اکنون رنگ باخته است، او با شدت و حرارت بسیار تأکید می‌کرد اگر رئیس‌جمهورر شود توافق هسته‌ای با ایران را پاره می‌کند، اما پس از روی کار آمدن، دیدگاه خود را تعدیل کرد.
سیاست پاره کردن برجام به اصلاح آن تبدیل شد و اکنون از اصلاح آن هم خبری نیست چون از یک‌سو ساختار آمریکا این اجازه را به ترامپ نمی‌دهد از سوی دیگر جمهوری اسلامی ایران با انجام گفت‌وگو برای اصلاح برجام قاطعانه مخالف است.
اما شعاری که درباره هزینه‌های گزاف نظامی آمریکا سر می‌داد، اکنون تبدیل به سیاست افزایش هر چه بیشتر بودجه نظامی این کشورش شده است.
کارکرد حاکمیت پشت پرده در آمریکا، زمانی نمایان می‌شود که یک رئیس‌جمهورر در برخی سیاست‌ها، مغایر با منافع ملی این کشور موضع بگیرد، آنگاه است که رئیس‌جمهورر در چنین مسائل حساسی خود را با شرایط وفق می‌دهد.
اگر می‌بینیم که مواضع ترامپ تغییرات زیادی کرده و از شعارهای دوران رقابت انتخاباتی عدول کرده است، به خاطر نقش‌آفرینی ساختاری است که آمریکا را می‌گرداند.
ترامپ اعتقاد دارد آمریکا باید حرف اول را در سلاح‌های هسته‌ای بزند و اکنون خواستار افزایش تاریخی بودجه نظامی آمریکا است.
رئیس‌جمهورر آمریکا در بودجه پیشنهادی دولت خود برای سال ۲۰۱۸ میلادی خواستار افزایش ۵۴ میلیارد دلاری بودجه نظامی شد.
بودجه سالانه پنتاگون به طور میانگین ۶۰۰ میلیارد دلار است که رقم بسیار بالایی برای سیستم نظامی آمریکا محسوب می‌شود. ترامپ اعتقاد دارد افزایش توان نظامی، امنیت و توسعه اقتصادی را به همراه خواهد داشت.
تفکر نظامی‌گری در آمریکا به رقابت تسلیحاتی در دنیا دامن می‌زند و باعث ایجاد تنش‌هایی در مناطق حساس همچون غرب آسیا می‌شود.
رقابت اصلی بین آمریکا و روسیه هنوز ادامه دارد، اما تصمیماتی که ترامپ در زمینه افزایش بودجه نظامی و یا گسترش سلاح‌های هسته‌ای گرفته مسکو را هم وادار به مقابله به مثل خواهد کرد.
با توجه به تحولاتی که در عرصه جهانی آغاز شده و شکل گرفته است، یک جنگ سرد میان روسیه و آمریکا با چهره تازه آغاز خواهد شد که پیش‌بینی می‌شود در آن جنگ‌های نیابتی میان این دو ابر قدرت افزایش یابد.
هم‌اکنون جنگ نیابتی میان روسیه و آمریکا در الگوی کوچک‌تر در غرب آسیا و در سوریه جریان دارد، احتمال این که به خاطر رقابت تسلیحاتی که به وجود آمده و جنگ سردی که در آستانه آغاز است، جنگ‌های نیابتی این دو به دیگر نقاط هم کشیده شود.
تحلیل‌های میدانی به این نتیجه می‌رسد که امکان ورود روسیه به بحران عراق و یمن هم با توجه به شرایط پیش آمده وجود دارد، در واقع روسیه به نوعی خود را آماده می‌کند تا در صورت لزوم که به رفتار آمریکا مربوط است، در دیگر بحران‌های منطقه دخیل کند.
پیش‌بینی می‌شود علی‌رغم این که در ابتدا گفته می‌شد آمریکا در دوران ترامپ روابط نزدیک‌تری با روسیه خواهد داشت، اما چنین تحلیلی غیر واقعی است، پیش‌بینی‌های دقیق‌تری نشان می‌دهد که آمریکا و روسیه در دوران ترامپ اوج تنش‌های خود را تجربه خواهند کرد، این امر باعث می‌شود ولادیمیر پوتین رئیس‌جمهور روسیه در سال آینده که انتخابات ریاست جمهوری در این کشور برگزار خواهد شد، برای سومین دوره به عنوان رئیس‌جمهورر روسیه برگزیده شود.
اما در تنش‌های احتمالی که میان روسیه و آمریکا به وجود خواهد آمد، قطعاً کشورها و رژیم‌های همپیمان آمریکا پشت سر او صف خواهند کشید و به حمایت از واشنگتن خواهند پرداخت.
روسیه در این میدان نمی‌تواند تنها باشد، اگر وضعیت آمریکا با همراهی همپیمانانش را بسنجیم، شرایط مطلوب‌تری خواهند داشت، به همین خاطر روسیه باید تلاش کند ارتباطات خود را با کشورهای مستقل افزایش دهد.
مناسبات ایران و روسیه اکنون نزدیک به یک رابطه راهبردی است، این روابط می‌تواند به خاطر منافع مشترکی که در بحران‌های منطقه وجود دارد ارتقاء یابد.
کشورهای دیگری در منطقه هستند که مستقیم یا غیرمستقیم درگیر بحران غرب آسیا شده‌اند، سوریه، عراق، یمن، لبنان، بحرین و حتی کشورهایی که به خاطر اقدامات عربستان سعودی با این رژیم زاویه پیدا کرده‌اند می‌توانند در این اتحاد جا داشته باشند.
جبهه مقاومت مطمئن‌ترین سازمانی است که می‌توان روی آن حساب کرد. مقامات روسیه قطعاً شرایط را سنجیده و باز هم می‌سنجند تا از تحولات و تغییرات کوتاه مدت و بلند مدتی که ممکن است در اطراف خود احساس کنند، مطلع شوند، آنها اگر واقع‌بینانه به بحران بنگرند، نتیجه‌ای جز همکاری‌های هر چه بیشتر و نزدیک‌تر با جمهوری اسلامی ایران، جبهه مقاومت و برخی کشورهای منطقه به دست نخواهند آورد.
زمان روابط استراتژیک ایران و روسیه خیلی وقت است فرا رسیده، سفر رئیس‌جمهورر کشورمان که چند روز آینده به مسکو انجام خواهد شد می‌تواند سرعت برقراری چنین روابطی را بیشتر کند.
