نشست گروه ۷ در حالی برگزار شد که وزرای خارجه گروه ۷ در پایان نشست خود در کانادا در بیانیهای اعلام کردند که در ارتباط با محکومیت استفاده از سلاح شیمیایی توسط سوریه، نفوذ روسیه و همچنین فعالیتهای بیثباتکننده ایران در منطقه متحد و یکپارچه هستند. گروه ۷ در بیانیه خود آورده است؛ ما استفاده مکرر از سلاح شیمیایی توسط دولت سوریه و همچنین داعش که توسط سازمان منع گسترش سلاحهای شیمیایی تایید شده است را محکوم میکنیم. گروه ۷ در بیانیه خود همچنین از حملات آمریکا، فرانسه و انگلیس علیه سوریه که به بهانه حمله ادعایی شیمیایی صورت گرفت حمایت کرد.
حال این سوال مطرح میشود که چرا گروه ۷ چنین مواضعی را مطرح ساخته و چه اهدافی را در ورای آن دنبال میکند؟ بررسی اساسنامه گروه ۷ نشان میدهد که هدف از تشکیل آن بررسی ابعاد اقتصاد جهانی و تلاش برای کمک به اقتصاد بینالملل بوده است. به عبارتی گروه ۷ که قبلا با حضور روسیه گروه ۸ بوده مانند گروه ۲۰ برگرفته از اقتصادهای برتر جهانی برای حل بحرانهای اقتصاد بینالملل. بررسی کارنامه گروه ۷ نشان میدهد که بسیاری از این کشورها در کنار چالشهای درونی اقتصادی در صحنه جهانی نیز نتوانستهاند دستاورد چندانی داشته باشند و عملا اعتماد اقتصاد جهانی به آنها کاسته شده است. بر این اساس میتوان گفت آنها با برجستهسازی مسائل حاشیهای مانند سوریه و نقش ایران در منطقه به دنبال انحراف افکار عمومی از این وضعیت بحرانی هستند.
این سیاسیکاری زمانی آشکارتر میشود که آنها از پرداختن به کشتار مردم سوریه به دست تروریستها و حامیانشان و جنایات سعودی در یمن خودداری کردهاند که خود بیانگر رفتار متناقض و غیراصولی آنان است. به عبارتی دیگر آنچه در نشست گروه ۷ روی داده نه اقدامی برگرفته از قدرت این کشورها بلکه رویکردی منفعت طلبانه و فرافکنانه بوده که محور آن را پنهانسازی وضعیت نابسامان آنها در اقتصاد درونی و جهانی و نیز اقدامات مغرضانه آنان در صحنه جهانی است.
رفتاری که میتواند زمینهساز افزایش بیاعتمادی جهانی به این گروه یا همان کشورهای اقتصادی جهان شود. چنانکه همزمان با این نشست اعتراضها و تظاهرات علیه گروه ۷ و سیاستهای آن برگزار شد که خود سندی بر عدم اعتماد جهانی به گروه ۷ و سیاستهای آن است که رفتارهای مغرضانه آمریکا و شرکای غربی آنها در قبال برجام، سوریه، کره شمالی و... بر شدت این بیاعتمادی افزوده است.
نویسنده: فرامرز اصغری