میشلعون در اولین سفر خارجی خود از زمان انتصابش در پست ریاست جمهوری لبنان، وارد ریاض شد. حال این سوال مطرح میشود که چرا عون اولین سفر خود را به ریاض اختصاص داده و چه اهدافی را پیگیری میکند؟ بر اساس تحولات لبنان و منطقه و البته شخصیت شناسی میشلعون اهداف سفر وی از چند منظر قابل توجه است. نخست آنکه لبنان در حالی با تشکیل ساختار جدید سیاسی از بنبست ۲ ساله خارج شده که همچنان یک دغدغه اساسی برای همگان وجود دارد و آن نقش منفی عربستان در قبال این کشور است. بسیاری از شخصیتهای لبنانی تاکید دارند که رژیم سعودی برای تقویت مهرههای خود در لبنان و نیز سوق دادن این کشور به همسویی با بحرانسازیهایش از هیچ اقدامی فروگذار نمیباشد چنانکه اسناد نشان میدهد سعودی از حامیان تروریستها و برهم زنندگان آرامش امنیتی و سیاسی لبنان است.
دوم آنکه لبنان در حالی به دنبال تعاملات منطقهای با کشورهای عربی و غیر عربی است که سعودی با اعمال فشار بر کشورهای عربی به مانع تراشی بر سر این روابط میپردازد. مسئلهای که هزینههای اقتصادی و سیاسی برای لبنان به همراه داشته است. سوم آنکه لبنان و از جمله شخص میشلعون همواره بر برقراری ثبات و امنیت در منطقه تاکید داشتهاند چنانکه میشلعون هنگام ورود به ریاض نیز تاکید کرده، بحران سوریه باید از طریق راهکار سیاسی حل شود. با توجه به سوابق رفتاری عون و بویژه نزدکی دیدگاه وی به مقاومت میتوان گفت سفر به عربستان بیش از آنکه برگرفته از تعاملات لبنان و سعودی باشد جنبه هشداری و اتمام حجت با عربستان را داشته باشد. به عبارتی میشلعون با این سفر تلاش دارد تا از میزان حساسیتها و تحرکات سعودی علیه لبنان بکاهد و از سوی دیگر این امر را به این رژیم تاکید نماید که مواضع لبنان در قبال منطقه تغییر نخواهد کرد و همچنان مقابله با رژیم صهیونیستی و نیز حمایت از راهکار سیاسی برای حل بحرانهای منطقه اولویت این کشور است.
آنچه بسیاری از ناظران سیاسی بر آن اذعان دارند آن است که عربستان هرگز برای لبنان شریک مناسبی نبوده و نزدیکی و همسو شدن با آن پیامدهای منفی بسیاری به همراه دارد که وضعیت شکننده افرادی همچون سعد حریری، سینیوره، میشل سلمیان و... خود گواهی بر این حقیقت است. به هر تقدیر باید گفت که سفر عون را میتوان سنگ محک لبنان از تغییر رفتاری سعودی دانست که نشان میدهد آیا این رژیم همچنان بر اصل دخالت در امور لبنان و بحرانسازی علیه این کشور ادامه میدهد و یا اینکه در مسیر تعاملات سازنده گام بر میدارد. رویکردی که با توجه به حضور افرادی بتجربه و خام در ساختار سعودی بسیاری از ناظران سیاسی آن را دور از ذهن می دانند.