رفتاری که آمریکا در دنیا به ویژه با کشورهایی که با آنها دشمنی دارد، جهان را به سوی گسترش سلاح هستهای سوق داده است.
آمریکا با اعتقاد به این که فشارهای سیاسی، اقتصادی و حتی تهدیدات نظامی میتواند کشورهایی که با سیاستهای او کنار نمی آیند، سر به راه کند، با خلف وعدههای خود، باعث میشود آنها به تقویت بنیه دفاعی و نظامی بپردازند.
دلیل چنین واکنشی از سوی کشورهایی همچون ایران، کره شمالی و حتی روسیه و چین که آمریکا با آنها جنگ قدرت دارد، در این است که غیرقابل اعتماد بودن آمریکا بر سر تعهداتی است که با توافق ایجاد میشود.
کره شمالی کشوری با ایدئولوژی کمونیستی خود بارها مذاکراتی را بر سر مسائل هستهای با آمریکا و سازمان ملل برگزار کرده اما نتیجه آن هیچگاه به سود پیونگ یانگ نبوده است، بلکه آمریکا در صدد ضربه زدن و نفوذ برای سرنگونی دولت این کشور برآمده است.
هر چند کره شمالی به خوبی شرایط را درک کرده و نسبت به برنامههای آمریکا آگاه است، اما بارها سعی کرده است تا حسننیت خود را به جامعه جهانی نشان دهد، اگر دنیا یک سازمان ملل مستقل و کارآمد داشت، هیچگاه شاهد بروز تنشهایی همچون کره و آمریکا یا ایران و آمریکا نمی بودیم.
در هر حال سیاستهای یکجانبهگرایانه آمریکا همراه زیاده خواهی و زورگویی، باعث تشدید تنشهای دنیا میشود، افزایش تنشها نیز بروز جنگهای متعددی را باعث میشود که از این بستر ایجاد شده، آمریکاییها بیشترین سود را میبرند.
کارخانههای تولیدات سلاح و جنگ افزارهای نظامی آمریکا اگر جنگی وجود نداشته باشد چگونه میتوانند به کار خود ادامه دهند؟!
سلاح باید فروش برود تا چرخ کارخانههای تسلیحاتی آمریکا و دیگر کشورهای تولید کننده سلاح بچرخد.
در منطقه شرق آسیا که کشورهای ژاپن، کره جنوبی و کره شمالی را نیز شامل میشود، سالهاست که یک تنش وجود دارد و همچون زخمی عمیق در آن منطقه باقی مانده است.
از میان آن سه کشور، کره شمالی تن به خواسته آمریکا نداده است. مناقشات در این منطقه میان آمریکا و کره شمالی همیشه وجود دارد، گاهی به اوج خود میرسد و همه در انتظار جرقهای برای آغاز جنگ هستند، گاهی دیگر اندکی فروکش میکند و از تب و تاب جنگ کاسته میشود. اما این چالش و تنش سال هاست ادامه دارد و خواهد داشت.
کره شمالی از مواضع خود کوتاه نخواهد آمد و در مقابل آمریکا نیز به تهدیدات، فشارهای سیاسی و اقتصادی خود علیه کره شمالی ادامه خواهد داد.
در این میان کره جنوبی و ژاپن دو کشوری که در نزدیکی بحران کره شمالی قرار دارند، پایگاههای منطقهای آمریکا شدهاند، این دو کشور پس از پایان جنگ جهانی دوم زیر سلطه آمریکا رفتند، امور نظامی این دو کشور در دست آمریکا است. سلاحهای آمریکایی مهمترین بخش روابط اقتصادی کره جنوبی و ژاپن را با آمریکا تعیین میکند.
تسلیح ژاپن و کره جنوبی، مقابل کره شمالی به بهانه قرار دادن این کشور در محور شرارت، بازار داغی را برای کارخانههای تسلیحاتی آمریکا ایجاد کرده است.
برگزاری رزمایشهای گوناگون در آبهای ژاپن و کره جنوبی نیز یکی از برنامه هایی است که کاخ سفید از طریق آن میتواند جنگ افزارهای تازه خود را در منطقه آزمایش کند و به فروش برساند.
شرایط مشابهی نیز برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد شده با این تفاوت بزرگ که ایران دارای سلاح هستهای نیست اما کره شمالی سلاح هستهای دارد و میتواند در صورت بروز جنگ از این قابلیت خود علیه دشمن بهره ببرد.
گرچه آمریکا خود را به خاطر هستهای بودن کره شمالی نگران جهان نشان میدهد اما همین کشور نگران! خود دارای صدها کلاهک هستهای نسل جدید است که قابلیت کشتار، تخریب و ویرانگری بسیار بالاتری از سلاح هستهای کره شمالی دارد.
اما کره شمالی علیرغم همه تحریمهای گسترده اقتصادی و سیاسی از سوی آمریکا و سازمان ملل توانسته است کشور را اداره کند و سلاح هستهای خود را به عاملی بازدارنده مقابل تهدیدات نظامی آمریکا تبدیل کند. کره شمالی راه دیگری پیش روی خود نداشت، یا باید مقاومت میکرد و یا تن به خواسته آمریکاییها میداد.
شرایط نسبتاً مشابهی برای غرب آسیا و برای جمهوری اسلامی ایران ایجاد شده است، با این تفاوت که جمهوری اسلامی همچنان اعتقادی به داشتن سلاح هستهای ندارد و آن را نیازی برای خود نمی داند، در غیر این صورت شرایط ساخت سلاح هستهای با فناوری که در ایران وجود داشته و دارد، کار دشواری نبوده است.
حضرت آیت الله خامنهای در همین زمینه فرموده اند؛«همین چند روز قبل از این، رئیس جمهور آمریکا نطق میکند و دربارهی مسائل هستهای ایران جوری حرف میزند که انگار اختلاف بین ایران و آمریکا این است که ایران میخواهد سلاح هستهای درست کند. میگوید ما تا جایی که بتوانیم، نمیگذاریم ایران سلاح هستهای درست کند! خب، اگر ما میخواستیم سلاح هستهای درست کنیم، شما چطور میتوانستید نگذارید؟ اگر ایران اراده میکرد که سلاح هستهای داشته باشد، آمریکا به هیچ وجه نمیتوانست جلوی او را بگیرد.»(بیانات در در دیدار مردم آذربایجان شرقی به مناسبت سالروز قیام ۲۹ بهمن مردم تبریز)
اکنون نیز چنین قابلیت و ظرفیتی وجود دارد، اما به رفتار آمریکاییها و اروپا بستگی دارد، اگر آنها همچنان برجام را نقض کنند و یا از آن خارج شوند و تنها از ایران توقع داشته باشند که به برجام پایبند باشد، تحمل چنین شرایطی غیر قابل قبول است.
اگر بنا باشد که آمریکا و اروپا دست به یکی کرده و خواهان تضعیف جمهوری اسلامی ایران در توانمندیهای موشکی و منطقهای شوند و برای رسیدن به چنین هدفی برجام را قربانی کنند، جمهوری اسلامی ایران میتواند در سیاستهای هستهای خود تجدید نظر کند.
اواخر اردیبهشت ماه قرار است دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا پس از پایان مهلت ۱۲۰ روزه بار دیگر نظر خود را درباره برجام اعلام کند.
رسانههای آمریکایی و مقامات این کشور در این دوره فضاسازیهای بسیاری را انجام داده اند تا ایران را از خروج خود از برجام بترساند.
اعلام نظر ترامپ رئیس جمهور آمریکا در اواخر اردیبهشت ماه و خروج آمریکا از برجام تکلیف جمهوری اسلامی ایران را روشن میکند.
بازگشت به شرایط پیش از توافق هستهای کوچکترین واکنشی است که میتوان به خروج آمریکا از برجام داشت. البته مسئولین به فراتر از آنچه که پیش از توافق وجود داشت فکر میکنند.
محمد جواد ظریف وزیر خارجه کشورمان در مصاحبه با شبکه پی بی اس آمریکا در سال ۱۳۹۴ گفته بود؛ «... ما ماده کافی برای ساخت هشت بمب را داشتیم و ما هرگز این کار را نکردیم. ما هشت هزار کیلوگرم اورانیوم غنی شده داشتیم. در زمان ریاست جمهوری احمدی نژاد وقتی آمریکا و بقیه جهان همه فشارها را روی او وارد کردند و چهره او را مخدوش و تلاش کردند از ایران تهدیدی امنیتی بسازند که هرگز هیچ تهدیدی برای هیچ کسی نبوده است، هشت سال ، هشت هزار کیلوگرم ماده هستهای وجود داشت و هشت بمب میتوانست ساخته شود اما حتی یک عدد بمب هم ساخته نشد. هیچ کسی این استدلال را زیر سوال نمی برد. بنابراین گریز هستهای یک هیستری وهیجان است. اما ایران نمی خواهد سلاح اتمی بسازد.»
این اعتقاد در جمهوری اسلامی ایران تا چه زمانی میتواند ادامه داشته باشد؟
آیا حکمی که در باره سلاح هستهای صادر شده قابل تغییر است؟ احکام در شرایط زمانی و مکانی خاص قابل تغییر است و امکان دارد که چنین تغییری در این باره نیز بیفتد. اتاق خبر ۲۴