لهستان اواخر هفته گذشته میزبان نشستی بود که آمریکا محور برگزار آن بود. نشستی که البته برخلاف ادعاهای رسانهای آمریکاییها از یک سو با استقبال چندانی همراه نشد و بسیاری از حاضران در سطح پایین در آن مشارکت داشتند و از سوی دیگر همزمان و بعد از پایان نشست نیز اعتراضهای شدید جهانی به نحوه برگزاری و حتی محورهای این نشست صورت گرفت. این نشست در حالی با ادعای بررسی بحرانهای خاورمیانه برگزار شد که در آن نه تنها سخنی از بحرانهای منطقه نبود بلکه جهتگیریهای آن نشانگر طراحی آمریکایی برای ایجاد بحرانهای جدید در خاورمیانه است. اما در کنار تمام آنچه در این نشست گذشت یک اصل مهم در آن مشاهده میشود و آن دستاوردهای نشست مذکور برای ملت فلسطین است. آمریکا با اجبار کشورهای حضور در حالی برخی مقامات عربی را در کنار صهیونیستها با محوریت نتانیاهو نخست وزیر صهیونیستها قرار دارد که چند درس اساسی از این نشست برای فلسطینیها رقم زده شد. نخست آنکه آمریکا در حالی ادعای تلاش برای حل بحرانهای خاورمیانه را سر میداد که تمام محورهای این نشست به اصل سازش کشورهای عربی با صهیونیستها ختم شد و طرح معامله قرن آن نیز با این تفاسیر آشکار شد که در آن حقی برای فلسطینیها وجود ندارد. عدم پردازش به مسئله ۱۰ سال محاصره غزه و فاجعه انسانی در این منطقه و نیز عدم بیان شهرک سازیها و اشغالگری صهیونیستها به فلسطینیها نشان داد که آمریکا و طرح معامله قرن آن هرگز دستاوردی برای فلسطین نخواهد داشت.
دوم آنکه در مواضع کشورهای عربی حاضر در اجلاس نیز چند نکته مهم نهفته است. آنها در طول نشست سخنی از مشکلات و رنجهای ملت فلسطین نگفته و در باب ادعاهای ضد فلسطینی نتانیاهو نیز سکوت کرده و اصلا حضورشان در نشستی که سران صهیونیستها در آن بودند عدم مهم بودن مسئله فلسطین برای آنها را آشکار ساخت. نکته تاسفبار دیگر نوع موضع گیری کشورهای عربی حاضر در این نشست بود که به خای حمایت از فلسطین و ضدیت با اشغالگران قدس، به موضع گیری علیه مقاومت فلسطین و حامیان آن پرداختند که مواضع مطرح شده علیه جمهوری اسلامی ایران و مقاومت منطقه نمودی از این رفتار است. آنها چنان رفتار کردند که مواضعشان همسو با دیدگاههای صهیونیستها نشان داده شده که عملا رفتاری مغایر با منافع و خواست ملت فلسطین است.
با توجه به آنچه ذکر شد می توان گفت که نشست ورشو تکلیف ملت فلسطین را مشخص کرده و یک اصل را برای آنها مسلم ساخت و آن اینکه آمریکا هیچ طرحی برای کمک به ملت فلسطین ندارد و کشورهای عربی نیز که از عربی بودن مسئله فلسطین دم می زنند هیچ اراده و انگیزهای برای حمایت از آن ندارند و صرفا چشم به زبان آمریکا دارند تا به خواست آن اقدام کنند. در اصل فلسطین بهانهای برای سازشکاری و تابیعت آنها از آمریکا شده است و در عمل هیچ طرحی برای حمایت از فلسطین برای آنان وجود ندارد. آنچه در نشست ورشو برای فلسطینیها قطعی شده آن است که آنها یک گزینه بیشتر در پیش روی ندارند و آن تکیه بر گزینه مقاومت است که سرانجام آنها به حقوقشان یعنی تشکیل کشور مستقل فلسطینی به پایتختی قدس شریف خواهد رساند. چنانکه چهار جنگ غزه به خوبی نشان داد که مقاومت تنها راه پیروزی بر دشمن است
نویسنده: قاسم غفوری