فرهنگ انقلابی برگرفته از واژگان و گفتارهایی است که هر کدام از آنها نقشی اساسی در حفظ دستاوردها و تحقق اهداف و آرمانها دارد. بر همین اساس است که واژهسازی و جابهجاسازی مفاهیم با واژگان ساختگی همواره از سوی دشمنان انقلابها پیگیری و اجرایی شده است. این طراحی چنان است که واژگان کلیدی که جزء ارزشهای انقلابی است در ابتدا خدشهدار شده و سپس مردم نسبت به آن بیتفاوت و در نهایت نسبت به آن موضعگیری ضد ارزشی داشته در حالی که همزمان واژگانی برای جایگزین شدن آن واژگان به جوامع انقلابی القا میشود. یکی از این واژگان دو کلمه توطئه و توهم توطئه است. این حقیقت را همگان اذعان دارند که پیروزی انقلاب اسلامی ملت ایران زمینهساز ایجاد تحولی جدید در انقلابهای جهان بود چرا که از یک سو خواستگاه آن مطالبات فرهنگی بود که ترکیبی از ایرانیت و اسلامیت را با خود داشت و از سوی دیگر برآمده از تفکر نه غربی و نه شرقی بود و هیچ کدام از قدرتهای آن روز دنیا یعنی آمریکا و شوروی نه تنها نقشی در آن نداشتند بلکه همه تلاش خود را برای سرنگونسازی آن صورت دادند که نمود عینی آن حمایت گسترده از رژیم بعث عراق در طول ۸ سال دفاع مقدس است. توطئههای دشمنان در همان بدو پیروزی انقلاب به قدری واضح و مبرهن بود که برای هیچ انقلابی جایی برای شک و تردید به جا نگذاشت، نمونههایی از این توطئهها در کودتای نقاب از پایگاه شهید نوژه همدان، عملیات پنجه عقاب در طبس، ساقط کردن هواپیمای مسافربری، و .. به وضوح قابل رویت است.
نکته مهم در فرهنگ انقلابی آن است که مردم همواره توطئه دشمن چه از جانب شرق و چه از جانب غرب و حتی از سوی مهرههای منطقهای آنان را از اصول دشمن دانسته و مقابله با آن را همواره مورد توجه داشتهاند. حضور گسترده مردم در راهپیماییهای ۲۲ بهمن، روز قدس و یا حماسههایی همچون ۲۳ تیر ۱۳۷۸ و ۹ دی ۱۳۸۸ و تحمل کردن سختیهای ناشی از تحریمها و حرکت به سوی پیشرفت کشور بر اساس تکیه بر داشتههای درونی برگرفته از همین اصل است. جالب توجه آن است که دشمنی دشمن حتی زمانی که ادعای رویکرد تعاملی دارد نیز استمرار دارد که بدعهدیهای آمریکا در روند اجرای برجام نشانههایی از آن است. به عبارتی این دشمنی حتی زمانی که دستکش مخملین بر دست دارد ادامه یافته است.
اما آنچه این روزها مشاهده میشود آن است که عدهای با ژست روشن فکری و به اصطلاح همسان بودن با فضای جهانی واژههای جدید را در مقابله با توطئه دشمن مطرح میسازند که مهمترین آنها واژه توهم توطئه است.
برخی برآنند تا چنان القا سازند که توطئهای وجود ندارد و در این راستا نیز چند مولفه را در فضای رسانهای تبلیغ میکنند. یا همه چیز را به مطالبات مردمی و اجتماعی نسبت میدهند چنانکه فتنه ۸۸ را مطالبه مردم عنوان میکردند و یا بحرانها و چالشهای موجود را نتیجه حرکتهای انقلابی عنوان میکنند و چنان القا میسازند که اقدامات ایرانیان زمینهساز بحرانها شده است چنانکه تحریمهای ضد ایرانی را به مبارزه ایران با تروریسم نسبت میدهند. یا آنکه حضور مستشاری ایران در مبارزه با تروریسم در سوریه و عراق را رد کرده و با ادعای توهم توطئه، تاثیر واضح این حضور در امنیت کشور را نادیده میگیرند. به هر تقدیر باید در نظر داشت که فرهنگ توطئه یک اصل حقیقی است و واژه توهم توطئه صرفا یک نقاب برای اهمیت زدایی و در نهایت حذف این فرهنگ است که نتیجه آن تحقق تسلط بیگانگان بر کشور است.
مهدیس پارسا