خواب ماندید خیر باشد اما دیر بیدار شدید زیرا همین روزها چهار سال از زمانی که سکان این ارگان خصولتی را با بدهی‌هایی از سنوات گذشته تحویل گرفتید می گذرد و این روزهای بجا مانده را هم به افتتاح های نمایشی یک شنبه ها سپری می کنید تا دیون مضاعف شده طی چهار سال گذشته بصورتی در پشت پرده ابهام برای شورای اسلامی وشهرداری بعد باقی بماند!
اما انگارهمچنان و همه چیز در عالم رویا سپری می شود زیرا برای شما که قبلا هم مسئولیت هایی در این شهر داشته اید هنوز جا نیفتاده که رسانه ملی جزئی از زنجیره ای ها وتارنماهای سفره خان نیست تا با دریافت حق البوق و رپورتاژ آگهی بزرگ نمایی کند که برسرمایه اعتماد آحاد جامعه تکیه داده تا با همان میزان اعتبار ریالی مصوب و بعضی وقت ها وعده های سر خرمنی که توسط سازمان برنامه وبودجه رمق آن گرفته می شود امور خود را بگذارند و به چند آگهی بخش خصوصی دل خوش دارد!
شهرداری ها در کشور نه تنها موسسات خصوصی به حساب نمی آیند که کافی است دولت دست از پشتیبانی آن ها بردارد و در اقیانوس اقتصاد بیمار رهایشان سازد زیرا با چند دست و پازدن غزل خدا حافظی را خوانده و زمین گیر خواهند شد همانگونه که امروز به اتکا خزانه و دریافت عوارض مختلف و زیر ساخت هایی همچون اتوبوس، واگن مترو و دیگر تجهیزات تامین شده از بیت المال است که می توانند درآمد های کلان حاصل از آن را خرج اتینا کنند! بنابر این تکرار مرثیه «ننه من غریبم» ها پیرامون موسسه خصوصی بودن دردی از تعهدات ترک فعل کم نمی کند و بر خلاف بعضی از اظهار نظرها، آحاد جامعه این روزهای سخت را پس از هشت سال از این شاخه به آن شاخه پریدن تدبیر، اما امید وارتر به آینده شهر و استان و کشور خود در سنوات آتی طی مسیر کنند و اصحاب و نهادهای متعهدی که باید دستاورد مثبت مدیران شهری را منتشر و منعکس کنند همین جا « حی و حاضر » در خمت جامعه اند اما نه با دریافت حق رپورتاژ و آگهی بلکه بر اساس نظر سخنگوی قوه قضائیه که معتقد است« رسانه ها به خودی خود یکی از ضابطان به حساب می آیند که باید دانسته های خود را شفاف افشا کنند اما اجرا به عهده ضابطان قانونی است.»
افتتاحیه های روزانه و یا هفتگی یک روال سنتی در پایان هر دوره از دولت، شهرداری و شوراهای اسلامی شهر و روستا است که نوعی تبلیغات برای انتخاب های مجدد به حساب می آید بنابر این تعهدی برای رسانه های مستقل و بخصوص از نوع ملی آن که رسالت بالاتری دارد ایجاد نمی کند تا آنها را بزرگ نمایی کنند بخصوص در این روز که با چالش و پیامدهای ویروس کرونا روبرو هستند و اهمیت روشن کردن آحاد جامعه برای مقابله با آن در اولویت می باشد .
اگرچه برای تامین هزینه های مضاعف در این باره نیز با مشکلات عدیده‌ای مواجه هستند اما تعهدات خود را فدای مادیات نخواهند کرد و همانگونه که مثبت ها را ابراز می دارند کمبودهای محرز در جامعه را نیز افشا می نمایند .
امید را ضد امید جلوه دادن نظر شخصی آن هایی است که علیرغم مصوبات ستاد ملی مقابله با کرونا به هنجار شکنی و عدول از آن می پردازند و در حالی که ورود به آرامستان ها با محدودیت‌هایی روبروست اما صدها نفر از جمله ایشان به تشییع جنازه و زیر تابوت را گرفتن معلمی خاص می پردازند تا از کوپن خود بهره جویند! حال آنکه طی یک سال گذشته ده ها فرهیخته و خدمتگزار جامعه و نظام بدون حضور مشایعت کنندگان در غربت به خاک باغ رضوان سپرده شدند و خیابان ها و شهرک هایی در جوار رینگ چهارم ظرف کمتر از ۴۸ ساعت برای تعاونی های مسکن خاص تسطیح و آماده خانه سازی شد!
اما خیابانی بین دولت آباد وشهر اصفهان «جانبازان» خارج از محدوده به حساب می آید تا اگر رسانه ملی بر اساس وظیفه و رسالت اطلاع رسانی خود به آن پرداخت داستان شود! آنتن خود را تنها بر رسانه ملی زوم نکنید که اگر بحث پیرامون نقد باشد رسانه های مکتوب طی چهار ساله گذشته همه روزه قلم بدست انتقادات محکم پیرامون مدیریت شهری بوده‌اند اما دریغ از یک تکذیب یا اعتراض!
در جامعه درک و فهم درست فراوان است و محتاجان به این مقوله پیرامونش آگاهی کامل پیدا کرده‌اند اما بعضی‌ها هنوز هم در عالم هپروت و رویا پایبند قول و تعهد ۸ سال پیش رئیس دولتی هستند که با عنوان دهان پرکن تدبیر و امید پا به میدان گذاشت اما طی این مدت حتی نتوانست کلیدی برای بازکردن یکی از قفل هایی که خود و مدیران زیر پوشش به درگاه اقتصاد بیمار زده‌اند ارائه نماید. پس اجازه دهید اگر تعدادی نهاد محدود هم که طی این سال ها مسیر خود را فارغ از چتر حمایت های رانتی بخوبی سپری کرده‌اند همچنان به کار خود ادامه دهند.
نویسنده: حسن روانشید
