سه شنبه ۲۹ فروردين ۱۳۹۱ - ۲۲:۰۳
کد مطلب : 73141

حقوق بشر و سلامت زنان باردار

یکی از مسائل حقوق بشر،سلامت زنان باردار است. مرگ یک زن در دوران بارداری نه‏ تنها مسئله‏ی بهداشتی‏ست،بلکه‏ از آن مهم‏تر...

یکی از مسائل حقوق بشر،سلامت زنان باردار است. مرگ یک زن در دوران بارداری نه‏ تنها مسئله‏ی بهداشتی‏ست،بلکه‏ از آن مهم‏تر بیانگر بی‏عدالتی‏ اجتماعی نیز هست. از اینرو دولت‏ها موظفند برای زنان‏ خدمات بهداشتی و دیگر لوازم لازم‏ برای ایجاد خانواده را فراهم کنند.
به گزارش وبسایت انجمن مدافعان حقوق بشر در هر یک دقیقه،در گوشه‏ای از دنیا زنی بر اثر مشکلات ناشی از دوران بارداری و زایمان جان خود را از دست می‏دهد و این در حالی است که اکثریت این مرگ‏ها قابل‏ پیش‏گیری است.
حق زیستن یک حق اساسی بشر به شمار می‏آید که‏ نه تنها به مفهوم محافظت در برابر اعدام های خودسرانه‏ بلکه بدین معنی نیز است که دولت‏ها وظیفه دارند شرایط لازم را برای زیست و بقا مهیا سازند. و چون حقوق بشر جنبه جهانی دارد ، بایستی بدون‏ هیچ‏گونه تبعیضی از جمله تبعیض به خاطر جنسیت به کار گرفته شوند.
این حقوق در مورد زنان‏ شامل حق برخورداری از خدماتی می‏شود که بارداری و زایمان ایمن را برای آن‏ها تضمین می‏کند.از شروع‏ دهه‏ی ۱۹۴۰ میلادی مرگ‏ومیر مادران در کشورهای‏ پیشرفته به‏طور فزاینده‏ای کاهش پیدا کرده است.اما همین مطلب در مورد کشورهای در حال توسعه‏ مصداق پیدا نمی‏کند.تداوم مرگ‏ومیر بالای مادران، بیانگر بی‏توجهی به اساسی‏ترین حقوق انسانی زنان در این کشورها است.عواقب این بی‏توجهی در درجه‏ی اول‏ متوجه فقرا،محرومان و مستضعفان است.
برای بیش از نیم میلیون از زنان،مرگ آخرین‏ قسمت از داستان طولانی درد و رنج می‏باشد.علاوه بر این،میلیون‏ها زن دیگر دچار آسیب‏دیدگی و معلولیت‏ می‏شوند که در بسیاری از آنان این حالات تا پایان عمر باقی می‏ماند. تأثیرات این رنج و محنت اغلب از مرزهای فیزیکی‏ پا فراتر گذارده و بر توانایی زنان برای قبول‏ مسئولیت‏های اجتماعی و اقتصادی و سهیم شدن در رشد و تکامل جوامع خویش تأثیر منفی می‏گذارد. مرگ‏ومیر مادران برای تک‏تک زنان،برای خانواده‏ها و برای جوامع آنان یک تراژدی است.
میزان بالای مرگ‏ومیر مادران تنها یک مشکل‏ مختص به زنان نیست چراکه پایین بودن سطح بهداشت و سلامت مادران که‏ بی‏شک به دنبال خود پایین بودن سطح بهداشت و سلامت نوزادان و کودکان را دارد،همگان را تحت تأثیر قرار می‏دهد.
زنان ستون‏های اصلی خانواده،آموزگاران اول و اصلی کودکان،تأمین‏کنندگان بهداشت و سلامت و مراقبت‏کنندگان از جوانان و سالمندان می‏باشند و به‏ همان ترتیب زنان شاغل به عنوان کمک خرج خانواده نیز محسوب می شوند.جامعه‏ای که از مساعدت‏های زنان محروم باشد،دچار رکود اقتصادی، اجتماعی،فقر فرهنگی و محدودیت در قابلیت‏های‏ رشد و توسعه خواهد گشت.در سال ۱۹۸۷ اولین‏ کنفرانس بین المللی ایمنی مادران در کشور نایروبی‏ برگزار شد.هدف از برگزاری این همایش کاهش میزان‏ مرگ‏ومیر مادران به میزان ۵۰ درصد تا سال ۲۰۰۰ نسبت به میزان سال ۱۹۹۰ بود.
این هدف بعدها توسط حکومت‏های ملی و دیگر کنفرانس‏های بین المللی ذیل دنبال گردید.
الف:کنفرانس سران جهان در مورد کودکان در شهر نیویورک در سال ۱۹۹۰.
ب:کنفرانس بین المللی در مورد جمعیت و توسعه‏ در شهر قاهره در سال ۱۹۹۴.
ج:کنفرانس چهارم جهانی در مورد زنان در شهر پکن‏ در سال ۱۹۹۵.
لذا شاهد آن هستیم که دانش ما نسبت به ۱۰ سال گذشته در خصوص‏ مداخله‏های مؤثر،موانع موجود بر سر راه مراقبت از زنان،محدودیت‏های موجود در اجرای برنامه‏ها و تأمین عناصر خاص برای مراقبت از زنان افزایش یافته‏ است.در اکتبر سال ۱۹۹۷ به مناسبت دهمین سالگرد ابتکار ایمنی مادران،همایشی به نام مشاوره‏ی فنی‏ بین المللی برگزار شد.در این همایش تجربیات گذشته‏ به‏طور گسترده مورد بحث قرار گرفتند.
در طی رایزنی‏های صورت گرفته در این همایش، عوامل سازمان ملل متحد که از نزدیک در ارائه و بهبود برنامه‏های بهداشتی نقش داشتند در مورد نوع و هزینه‏ اقدامات کارآمد و چگونگی اجرای موثر برنامه‏ها به یک‏ توافق نهایی دست یافتند.بیانیه پایانی آن‏ها منعکس‏ کننده این توافق بوده و در مقابل هرکسی که به نحوی‏ در رابطه با سلامت زنان باردار است،راه روشنی را قرار می‏دهد.
حال که هفته سلامت بهانه ای شده تا نگاهی نو به مقوله حقوق سلامت داشته باشیم شایسته است در باب سلامت بارداری نیز فکری اندیشه شود .چراکه به گفته سيماساجدي‌نژاد در نخستين نشست آموزشي توسعه هزاره ،ويژه فرهنگيان که در سازمان دفاع از قربانيان خشونت برگزار شد: بر اساس هدف پنج توسعه هزاره، بهبود سلامت مادران در چارچوب بهداشت باروري صورت مي پذيرد.لذا در اين راستا شاخص نسبت زايمان هاي انجام شده توسط افراد آموزش ديده و ماهر، دسترسي همگاني به بهداشت و باروري تا سال ۲۰۱۵ و پوشش مراقبت هاي بارداري "حداقل يک بار و حداقل چهار بار مراقبت" از ديگر شاخص هاي هدف پنج توسعه هزاره برشمرده مي شود.
بر اساس گزارش‌هاي موجود در کشورهاي در حال توسعه ۲۵ تا ۳۳ درصد از مرگ زنان در سن باروري اتفاق می افتد لذا ميانگين مرگ مادران در کشورهاي در حال توسعه ۲۰۰ و در کشورهاي توسعه يافته ۲۰ در هر يکصد هزار تولد زنده است.
ساجدي نژاد به دومين شاخص هدف پنجم توسعه هزاره که ارتقاي نسبت زايمان‌سهاي انجام شده در حضور افراد آموزش ديده است، اشاره کرد و گفت: بر پايه داده هاي پايش و ارزشيابي خدمات بهداشت باروري در سال ۱۳۸۴، زايمان هايي که زير نظر افرادي غير از افراد آموزش ديده صورت مي گيرد در کل کشور از ۳۰ درصد در سال ۱۳۶۷ به حدود ۴درصد در سال ۱۳۷۹ و ۷.۲درصد در سال ۱۳۸۴ رسيده است. 

منا مولوی

https://siasatrooz.ir/vdcfyyde.w6dmjagiiw.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی