یک هفته سخت و خونین بر فلسطین گذشته است!"سخت" و "خونین"،کلام های بسیار حقیری هستند برای بیان آنچه در آن سرزمین رنج و جهاد و شهادت گذشته است.
تنها کافی است تصور کنید در مساحتی به اندازه شرق تا مرکز تهران،در طول ۳۰ دقیقه ۱۱۰ بمب بر خانه ها و خیابان ها ببارد!فقط چشمانتان را ببندید و فرض کنید...آنگاه،بار معنای "سخت" و "خونین" را به ۷ روز تعمیم دهید! اما ای غزه! ای سرو ایستاده! تو از پا نیفتادی!
ایستادگی غزه در کنار مجاهدانش با بیرق فشرده مقاومت در مشت،کم کم در جبهه صهیون آثار ضعف و شکست را نمایان کرده است.رجزها و پیغام های همبستگی واشنگتن برای تل آویو،اکنون رنگ و بوی دیگری گرفته است!اکنون سخن از حمایت بی قید و شرط از ایزرائیل نیست!
امروز در حالی که نتانیاهو از عجز در برابر مقاومت زنان و کودکان به خون آغشته غزه،دندان خشم بر هم می سود،پیغام تلخی از واشنگتن دریافت کرد: ایالات متحده از حق اسرائیل برای دفاع از خود حمایت می‌کند اما اسرائیل باید به سمت پایان عملیات پیش برود! چرا که این نگرانی هست که با حادثه‌ای،وخامت شرایط بیشتر شود!
امروز خبرهای تلخ تری هم برای نتانیاهو در راه بود.فرانسه(که تا دیروز با چره متالم از حق بی چون و چرای صهیون برای دفاع از خود سخن می گفت)امروز مشغول نگارش پیش نویس قطعنامه ای در سازمان ملل است و پرچم آتش بس را بالا برده است.و پیداست که آتش بس به چه معناست.
آن زنان و کودکان و مجاهدان،اگر چه زخمی و سوگوار و دردمند،اما استوار ایستاده اند و هر سازشی را نفی می کنند...این جبهه صهیون است که باید زانو بزند و دست ها را خفتبارانه بر پس سر نهد!
ایزرائیلیان تِپیده در سوراخ های سرزمین اشغالی،نه توان مقاومت دارند و نه انگیزه اش را.ارتش ایزرائیل(همان که سید مقاومت،نصرالله ارتش هالیوودیش خوانده) نیز هیچ دستاورد موثری برای تغییر جبهه نبرد نداشته است چرا که عوامل قدرت غزه در سینه زنان و مردانش و در شهرهای زیر زمینی و پایگاه های مخفی آن است.
ارتشیان سبز پوش،حتی با وجود شخم زدن غزه،ویرانی برج ها و خانه ها نتوانستند با انهدام پایگاه های مقاومت، شلیک موشک ها را خاموش کنند یا حتی از تعداد آن بکاهند.
چرا که مقاومت غزه،با همان دستی طراحی شده است که حزب الله لبنان(در جنگ ۳۳ روزه که ایزرائیل آنگونه بیروت را کوبید نه توان حمله حزب الله از بین رفت و نه سیستم ارتباطی فرماندهی اش با میدان مختل شد)؛ که این دو با دست بریده ای طراحی شدند که تصویر خونینش با انگشتر و نگین سلیمانی، بر چمن فرودگاه بغداد،در شبکه های اجتماعی نقش بست؛ به نیمه شبان سیزدهم دی ماه، به سال ۱۳۹۸!
همان که مرد مهربانی که عکسش در خانه های نیمه ویران مردم غزه،شور مقاومت می دهد به ماتمزدگان دردمند!
تا تسلیم اسرائیل و پذیرش آتش بس، نباید گام زیادی مانده باشد.این از حرف های امروز نتانیاهو پیداست.آنجا که برای همپیمانانش خط و نشان کشید و گفت: اگر حماس تصور کند که پیروز می‌شود، این برای همه ما و برای تمام غرب یک شکست و ناکامی خواهد بود! اما نتانیاهو می داند که دوستانش،جام شوکران را در برابرش نهاده اند و چاره ای جز نوشیدن لاجرعه آن ندارد.
از همان روز که با خطبه عربی چند ساعته ی پیرمردِ نشسته در حسینیه امام خمینی،ماجرا آغاز شد،پیدا بود که سرانجام این نبرد چیست؟ که پیر ما،باید موساییش،دریاهای بسیاری را شکافته است!
غزه امروز باشد یا فردا، می داند که پیروز و سربلند از میدان نبرد به در خواهد آمد اما از پس این نبرد،مقاومت در منطقه،هیبت دیگری خواهد یافت،مهیب تر گذشته در چشم دشمنان و رقیبان خواهد شد که کوچک ترین عضوش،ایزرائیل را اینگونه به سختی کوفت و تحقیر کرد و سرانجام فاتحانه در چشم دنیا خواهد ایستاد و مغرورانه گردنِ شرافت و عزت را فراز خواهد کرد!
نویسنده: اصغر قاسمی
