?>?> مبارزه با فساد، خیلی دور خیلی نزدیک | سیاست روز
پنجشنبه ۱۰ تير ۱۳۹۵ - ۰۱:۲۲
کد مطلب : 96237
داستان داغ عدل علی(ع) در مقابل دست برادر افسانه نیست

مبارزه با فساد، خیلی دور خیلی نزدیک

مبارزه با فساد، خیلی دور خیلی نزدیک

 آن روزی که در نزدیکی‌های انتخابات اسفند سال قبل، یکی از نمایندگان سابق مجلس شورای اسلامی در یک نشست خبری از فسادهای مختلف سخن گفت، متاسفانه برخی آقایان، آن‌ سخنان را یک جنجال سیاسی و به هم زدن بازی انتخابات تلقی کردند. آن روزی که آن نماینده سابق گفت: «آقای رئیس‌جمهور به جای اینکه به دنبال فساد و سازمان فساد بگردند، بهتر است به ... خودشان، ... خودشان و وزارت... توجه کنند. متأسفانه این ابعاد فراتر از شرایط گذشته سایر ارکان را هم دربرگرفته است، اسناد متقنی از این موضوع در دست ماست. امروز با یک شبکه بزرگ فساد مواجه هستیم که به بهانه شرایط پسابرجام و پساتحریم به دنبال تصاحب قدرت برای کسب ثروت افزون هستند» آقایان تلاش کردند تا این سخنان را یک انتقام‌گیری سیاسی تلقی کنند و سعی در خفه کردن این صداها داشتند.
اما از انتخابات مجلس و خبرگان که بیش از چهار ماه می‌گذرد. آیا نمی‌شد رئیس‌جمهور محترم که اینقدر بر مبارزه با فساد تاکید دارند، بعد از روزهای انتخابات و در یک جلسه خصوصی با آن نماینده سابق اسناد او را بررسی می‌کرد و می‌دید چه میزان از این ادعاها سندیت دارد و به حقیقت نزدیک است؟ آیا نزدیکان رئیس‌جمهور نعوذبالله از مقام عصمت برخوردارند که نمی‌توانند پای‌شان را کج بگذارند؟
شاید لازم باشد همه مسئولان ما، به خصوص مجریان کشور نامه حضرت علی(ع) به مالک اشتر را در اندازه بزرگ چاپ کنند و پیش روی خود بگذارند تا هیچ‌وقت از چشمشان دور نباشد. شاید لازم باشد مسئولان ما روی ۱۰ بار از روی این نامه بنویسند تا به طور کامل آن را حفظ کنند. بدانند که وقتی مولا می فرماید که: «در كار كارگزارانت بنگر و پس از آزمایش به كارشان برگمار ، نه به سبب دوستى با آنها»، «بى‏مشورت دیگران به كارشان مگمار ، زیرا به رأى خود كار كردن و از دیگران مشورت نخواستن ، گونه ‏اى از ستم و خیانت است»، «كارگزاران شایسته را در میان گروهى بجوى كه اهل تجربت و حیا هستند و از خاندانهاى صالح ، آنها كه در اسلام سابقه ‏اى دیرین دارند. اینان به اخلاق شایسته ‏ترند و آبرویشان محفوظتر است و از طمعكارى بیشتر رویگردان‏اند»، «پس در كارهایشان تفقد كن و كاوش نماى و جاسوسانى از مردم راستگوى و وفادار به خود بر آنان بگمار . زیرا مراقبت نهانى تو در كارهایشان آنان را به رعایت امانت و مدارا در حق رعیت وامى ‏دارد.»، «بنگر تا یاران كارگزارانت تو را به خیانت نیالایند»، «باید به سبب خیانتى كه كرده تنش را به تنبیه بیازارى و از كارى كه كرده است، بازخواست نمایى. سپس، خوار و ذلیلش سازى و مهر خیانت بر او زنى و ننگ تهمت را بر گردنش آویزى» یعنی در کار خود چگونه باید رفتار کنند.
این سخنان فقط کلام علی(ع) نیست. این عین رفتار اوست. او شعار نمی‌داد و باطن رفتارش مطابقت کامل با ظاهر بیانش داشت. داستان داغ عدل او بر دست بیش‌خواه برادر افسانه نیست. یک واقعیت است برای مسئولانی که نه تنها با نزدیکان خود مدارا نکنند که اتفاقا برخورد جدی‌تری هم باید داشته باشند.
اینکه یک فرد متهم با پرونده سنگین به اصرار و پافشاری یک فرد نزدیک با بالاترین مقام اجرایی کشور مجوز جلوس بر صندلی دیگری می‌یابد و اتفاقا در آنجا هم از دست‌درازی به بیت‌المال ابایی ندارد، یعنی آنکه آقایان مسئول، نه تنها مسئولیت خود را به خوبی انجام نداده‌اند که در امانتی که مردم به آنها سپرده‌اند، با عرض معذرت «خیانت» هم کرده‌اند.
این شیوه انجام مسئولیت نیست که در مقابله با فساد، چشم‌مان را به روی برخی رفتارهای خلاف و غلطی که از سوی نزدیکانمان سر می‌زند ببندیم. این به مصلحت نظام جمهوری اسلامی نیست که خطای «السابقون» و وابستگان و منسوبانشان دیده نشود و بر روی آنها پرده بیندازیم. مصلحت نظام جمهوری اسلامی آن وقتی است که در برخورد با فساد، برایمان اصل مبارزه مهم باشد و نگاه نکنیم که چه کسی مرتکب شده است. درست مثل برگه‌های امتحانات نهایی که سربرگ‌شان جدا می‌شد و معلوم نبود صاحب برگه کیست. آن‌وقت برای مصحح مهم نبود که دانش‌آموز چه نمره‌ای می‌گیرد. متاسفانه در ساختار اجرایی کشور ما «بگم، بگم» تنها مربوط به یک دولت و یک شخص نیست. همه آقایان «بگم، بگم» دارند و شوربختانه از گفتنی‌های خود و نزدیکانشان هیچ‌گاه سخن به میان نمی‌آورند. نه تنها سخنی گفته نمی‌شود که اساسا یا به کل تکذیب می‌شود و یا آنکه توپ را به زمین دیگری می‌اندازند.
آنچه روز سه‌شنبه از زبان رئیس ‌یک سازمان قضایی کشور بر زبان آمد و خیلی زود سانسور شد، زنگ خطر برای دولتی است که با شعار راستگویی و مبارزه با فساد آمد. زنگ خطر برای افرادی است که می‌گفتند «امضاهای طلایی» و « استثناها در قانون» باید از بین برود تا بتوان از وقوع فساد پیشگیری کرد. حالا بیخ گوش خودشان پر از امضاهای سیاهی است که به «طلایی» معروفند و آدم‌هایی هستند که خودشان را مستثنی از قانون می‌دانند و این حق را برای خود قائل می‌شوند که دستشان را تا آرنج توی کیسه بیت‌المال کنند و هر چه خواستند بردارند و ببرند. 

ایمان شریعتی

https://siasatrooz.ir/vdcgux9y.ak93w4prra.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی