جمهوری اسلامی ایران نهمین کشور عضور سازمان همکاری شانگهای شد،این سازمان اکنون باید برای عضو گیری سرعت بیشتری به خرج دهد.
چندین سال بود که ایران یکی از اعضای ناظر در سامان شانگهای بود، برخی با عضویت ایران مخالفت میکردند و حتی عوامل خارجی نیز در آن دخیل بود.
برای همین است که رسانههای ضد انقلاب همچون ایران اینترنشنال،بی بی سی و دیگر رسانههایی که با جمهوری اسلامی ایران دشمنی دارند سعی میکنند تا عضویت جمهوری اسلامی در سازمان شانگهای را بیاهمیت جلوه دهند.
اما برای آن که سازمان شانگهای بتواند به یک تشکل و اتحادیه منطقهای قوی تبدیل شود نیازمند آن است تا تصمیمات مهمتری را آغاز کند.
یک تشکل منطقهای نیاز دارد تا کشورهای عضو آن اختلافی با هم نداشته باشند. برخی اعضای سازمان شانگهای اکنون با یکدیگر اختلافاتی دارند که مانع تقویت این سازمان منطقهای است.
هندوستان و پاکستان سالها است که اختلاف مرزی دارند که باعث بروز درگیریهای زیادی میان این دو کشور شده است. حتی آنها را تا آستانه جنگ پیش برده و اگر این مشکل حل نشود یکی از معضلاتی است که سازمان شانگهای با آن روبرو است.
علاوه بر آن مسئله افغانستان است که با خروج نیروهای نظامی آمریکا از این کشور فرصتی است تا با ایجاد صلح و امنیت در این کشور، به بیش از ۴۲ سال جنگ پایان داد و باعث شد تا سطح امنیتی کشورهای عضو سازمان شانگهای افزایش یابد.
البته نکته بسیار مهم در میان کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای کشورهایی است که به غرب و آمریکا وابستگی دارند و از سیاستهای آن تبعیت میکنند.
یک سازمان اقتصادی منطقهای که جنبه سیاسی، نظامی و امنیتی نیز دارد، نباید به کشورهایی که با وجود اتحادیههای منطقهای به شدت مخالف است و سعی دارد تا آنها را تضعیف و نابود سازد، وابسته باشند.
در میان اعضای سازمان همکاری شانگهای چنین کشورهایی دیده میشوند که به آمریکا و غرب وابستگی دارند و از سیاستها و دستورات آمریکا پیروی میکنند و همین امر یکی از مشکلات این سازمان است.
آیا سازمانی که برای تقویت مناسبات کشورهای همجوار منطقهای تشکیل شده میتواند با وابستگی برخی از اعضای خود به غرب و آمریکا استقلال سیاسی و اقتصادی داشته باشد؟
اکنون سازمان همکاری شانگهای با پیوستن جمهوری اسلامی ایران دارای ۹ عضو رسمی است و چندین کشور منطقه نیز عضو ناظر و میهمان آن هستند. قطعاً اروپا و آمریکا با وجود این سازمان مشکل دارند و مخالف هستند چرا که آن را مانعی بر سر راه نفوذ و حضور خود در عرصههای سیاسی، اقتصادی و نظامی میدانند.
سازمان همکاری شانگهای میتواند مانعی بر سر راه نفوذ ناتو در منطقه آسیای میانه و قفقاز شود و با همکاریهای اقتصادی کشورهای عضو نیز وابستگی شدید آنها را به غرب کاهش دهد.
سازمان شانگهای باید در اندیشه گسترش خود باشد و یکی از ابزاری که میتواند آن را پر قدرتر کند تشکیل پارلمان اعضای اصلی این سازمان است. تشکیل این پارلمان با اساسنامه و اختیارات مختص خود که با تصمیمات و مصوبات خود در راه ارتقاء کشورهای عضو سازمان خواهد بود، این اتحادیه را به یک سازمان بزرگ با ظرفیتهای بسیار بالا تبدیل خواهد کرد.
تشکیل پارلمان دائمی در یکی از کشورهای و تعیین و معرفی نمایندگان کشورهای عضو برای عضویت در پارلمان شانگهای این نهاد منطقهای را تقویت خواهد کرد.
نگاهی به پارلمان اتحادیه اروپا نشان میدهد که تشکیل پارلمان شانگهای تا چه اندازه میتواند در مسیر پیشرفت و تولید قدرت در زمینههای اقتصادی، سیاسی، نظامی و امنیتی مفید باشد.
اگر سازمان شانگهای که در سال ۱۹۹۶ تأسیس شده و اکنون ۲۵ سال از عمر آن میگذرد، در طول این مدت برای نشان دادن قدرت خود به مسئله افغانستان که یکی از کشورهای منطقه و همسایه برخی از اعضای آن است ورود کرده بود و اجازه نمیداد آمریکا و اروپا برای آن تصمیم بگیرند، اکنون در شرایط بحرانی کنونی قرار نداشت.
همگرایی و اتحاد کشورهای منطقه نیاز حیاتی آنها در مقابل یکه تازی و نفوذ غرب در کشورهای شرقی است، همانگونه که گفته شد یکی از مؤلفههای قدرت یابی سازمان شانگهای قطع وابستگی سیاسی به غرب به ویژه آمریکا است و تا زمانی که برخی اعضای آن همچنان گوش به فرمان آمریکا هستند نمیتوان آینده روشنی برای این سرزمان پیشی بینی کرد.
نویسنده: محمد صفری
چندین سال بود که ایران یکی از اعضای ناظر در سامان شانگهای بود، برخی با عضویت ایران مخالفت میکردند و حتی عوامل خارجی نیز در آن دخیل بود.
برای همین است که رسانههای ضد انقلاب همچون ایران اینترنشنال،بی بی سی و دیگر رسانههایی که با جمهوری اسلامی ایران دشمنی دارند سعی میکنند تا عضویت جمهوری اسلامی در سازمان شانگهای را بیاهمیت جلوه دهند.
اما برای آن که سازمان شانگهای بتواند به یک تشکل و اتحادیه منطقهای قوی تبدیل شود نیازمند آن است تا تصمیمات مهمتری را آغاز کند.
یک تشکل منطقهای نیاز دارد تا کشورهای عضو آن اختلافی با هم نداشته باشند. برخی اعضای سازمان شانگهای اکنون با یکدیگر اختلافاتی دارند که مانع تقویت این سازمان منطقهای است.
هندوستان و پاکستان سالها است که اختلاف مرزی دارند که باعث بروز درگیریهای زیادی میان این دو کشور شده است. حتی آنها را تا آستانه جنگ پیش برده و اگر این مشکل حل نشود یکی از معضلاتی است که سازمان شانگهای با آن روبرو است.
علاوه بر آن مسئله افغانستان است که با خروج نیروهای نظامی آمریکا از این کشور فرصتی است تا با ایجاد صلح و امنیت در این کشور، به بیش از ۴۲ سال جنگ پایان داد و باعث شد تا سطح امنیتی کشورهای عضو سازمان شانگهای افزایش یابد.
البته نکته بسیار مهم در میان کشورهای عضو سازمان همکاری شانگهای کشورهایی است که به غرب و آمریکا وابستگی دارند و از سیاستهای آن تبعیت میکنند.
یک سازمان اقتصادی منطقهای که جنبه سیاسی، نظامی و امنیتی نیز دارد، نباید به کشورهایی که با وجود اتحادیههای منطقهای به شدت مخالف است و سعی دارد تا آنها را تضعیف و نابود سازد، وابسته باشند.
در میان اعضای سازمان همکاری شانگهای چنین کشورهایی دیده میشوند که به آمریکا و غرب وابستگی دارند و از سیاستها و دستورات آمریکا پیروی میکنند و همین امر یکی از مشکلات این سازمان است.
آیا سازمانی که برای تقویت مناسبات کشورهای همجوار منطقهای تشکیل شده میتواند با وابستگی برخی از اعضای خود به غرب و آمریکا استقلال سیاسی و اقتصادی داشته باشد؟
اکنون سازمان همکاری شانگهای با پیوستن جمهوری اسلامی ایران دارای ۹ عضو رسمی است و چندین کشور منطقه نیز عضو ناظر و میهمان آن هستند. قطعاً اروپا و آمریکا با وجود این سازمان مشکل دارند و مخالف هستند چرا که آن را مانعی بر سر راه نفوذ و حضور خود در عرصههای سیاسی، اقتصادی و نظامی میدانند.
سازمان همکاری شانگهای میتواند مانعی بر سر راه نفوذ ناتو در منطقه آسیای میانه و قفقاز شود و با همکاریهای اقتصادی کشورهای عضو نیز وابستگی شدید آنها را به غرب کاهش دهد.
سازمان شانگهای باید در اندیشه گسترش خود باشد و یکی از ابزاری که میتواند آن را پر قدرتر کند تشکیل پارلمان اعضای اصلی این سازمان است. تشکیل این پارلمان با اساسنامه و اختیارات مختص خود که با تصمیمات و مصوبات خود در راه ارتقاء کشورهای عضو سازمان خواهد بود، این اتحادیه را به یک سازمان بزرگ با ظرفیتهای بسیار بالا تبدیل خواهد کرد.
تشکیل پارلمان دائمی در یکی از کشورهای و تعیین و معرفی نمایندگان کشورهای عضو برای عضویت در پارلمان شانگهای این نهاد منطقهای را تقویت خواهد کرد.
نگاهی به پارلمان اتحادیه اروپا نشان میدهد که تشکیل پارلمان شانگهای تا چه اندازه میتواند در مسیر پیشرفت و تولید قدرت در زمینههای اقتصادی، سیاسی، نظامی و امنیتی مفید باشد.
اگر سازمان شانگهای که در سال ۱۹۹۶ تأسیس شده و اکنون ۲۵ سال از عمر آن میگذرد، در طول این مدت برای نشان دادن قدرت خود به مسئله افغانستان که یکی از کشورهای منطقه و همسایه برخی از اعضای آن است ورود کرده بود و اجازه نمیداد آمریکا و اروپا برای آن تصمیم بگیرند، اکنون در شرایط بحرانی کنونی قرار نداشت.
همگرایی و اتحاد کشورهای منطقه نیاز حیاتی آنها در مقابل یکه تازی و نفوذ غرب در کشورهای شرقی است، همانگونه که گفته شد یکی از مؤلفههای قدرت یابی سازمان شانگهای قطع وابستگی سیاسی به غرب به ویژه آمریکا است و تا زمانی که برخی اعضای آن همچنان گوش به فرمان آمریکا هستند نمیتوان آینده روشنی برای این سرزمان پیشی بینی کرد.
نویسنده: محمد صفری
