در استفتائات جداگانه، مراجع عظام تقليد بر خرافي بودن مراسم کوبيدن در هفت مسجد در شب اول ربيع الاول تاکيد کردند. خرافات و تمسک به اموري که مستند و مدرک معتبر روايي و ديني ندارند از جمله اموري است که موجب انحراف و منجر به بدعت در دين مي‌گردد. آداب و رسومي که با رنگ و لعاب ديني در جامعه ظهور مي‌کنند. چند سالي است که در پايان ماه صفر مراسمي در برخي شهرها باب شده که در ظاهر مانند بسياري از خرافات ديگر عملي نيکو وانمود مي‌شود، اما هنگامي که در آن انديشيده ‌شود نتيجه به آنجا مي‌رسد که با خرافه و بدعتي ديگر مواجه هستيم. اين بدعت از آنجا آغاز مي‌شود که در شب اول ماه ربيع الاول چند ساعتي قبل از نماز صبح روز اول اين ماه، در هفت مسجد را مي‌کوبند و با اين کار پايان دو ماه عزاداري و آغاز ماه شادماني حضرت زهرا(س) را اعلام مي‌کنند و به اين وسيله مي‌خواهند از دستان حضرت زهرا (س) عيدي دريافت کنند و حاجات خود را برآورند. در سالهاي ابتدايي اين مراسم به کوبيدن در مسجد و آن گاه اقامه نماز صبح در آخرين مسجد اکتفا مي‌شد اما با گذشت زمان بر پيرايه‌هاي اين عمل افزوده شد. سال بعد تضرع و ناله و گريه بر در مسجد. سال بعد پخش نذورات و شيريني و شکلات و...، سال بعد گفته شد در آخرين مسجد بايد دعاي توسل خوانده شود و سال بعد روشن کردن شمع بر در مسجد و آب و جارو کردن مقابل آن هم اضافه شد و همين طور اين سير تکاملي(!) ادامه يافت تا جايي که برخي از نماز مغرب شب اول شروع به اين کار مي‌کردند تا از خواب شب هم بي بهره نمانند! در همان سالهاي ابتدايي مراجع عظام طبق وظيفه ديني و شرعي خود که هنگام ظهور بدعت‌ها، علما بايد علم خود را بروز و ظهور دهند بر بي ريشه بودن اين عمل تأکيد کردند اما متأسفانه هنوز برخي اين راه اشتباه را مي‌پيمايند. اين نمونه اي از نمونه‌هاي فراوان است که برخي در خارج از چارچوب دين براي طلب حاجات و نيازهاي خود از خداوند و ائمه متمسک به آيين‌هايي اين چنيني مي‌شوند. در رابطه با شب اول ماه ربيع الاول در سال 1380 استفتايي از سوي مسجد رضويه تهران از مراجع عظام صورت پذيرفته است که به اتفاق علما اين عمل مردود اعلام شده است. متن استفتاي انجام شده اين چنين است: چند سالى است که در شب اول ماه ربيع الاول حرکتى در بعضى مساجد باب شده است بدين ترتيب که از حدود نيمه شب تا اذان صبح افرادى با در دست داشتن شمع پشت در مساجد مراجعه و با کوبيدن به در مساجد و خواندن اذکارى توسل جسته و حاجات خود را طلب مى‏نمايند، البته اين عمل را تا هفت مسجد ادامه مي‌دهند، 1- آيا چنين عملي مستند روايي دارد؟ 2- آيا چنين عملي (که در حال گسترش مي‌باشد) مي‌تواند به عنوان يک حرکت شايسته مورد تأسي ديگران قرار گيرد؟ 3- در صورتي که عمل فوق از جمله خرافات و يا خداي نکرده نوعي بدعت باشد وظيفه ما (ائمه جماعات و متدينين) در اين خصوص چيست؟ آيت الله خامنه اي: بسمه تعالي، عمل فوق‌الاشاره مستند روايي ندارد و شيوه قابل تأييد نيست. اگر چه اصل اذکار و ادعيه و طلب حاجات از خداوند متعال عمل پسنديده است، ليکن اشکال در شيوه عمل به نحو ياد شده است. آقايان علماء اعلام - دامت افاضاتهم - و مومنين - ايدهم الله تعالي - با پند و اندرز و موعظه و نصيحت از رواج چنين رفتارهايي که چه بسا ممکن است منتهي به وهن مذهب گردد، جلوگيري نمايند. آيت الله مکارم: بسمه تعالي با توجه به اينکه اين عمل در روايات معصومين(ع) وارد نشده است انجام آن به عنوان يک عمل مستحب شرعي جايز نيست و سزاوار است ائمه محترم جماعات مردم را به سوي مراسم و توسلاتي دعوت کنند که در روايات معصومين(ع) وارد شده است وگرنه ممکن است افراد منحرف براي وهن مذهب هر روز امر تازه اي اختراع کنند و ناآگاهان را به سوي آن دعوت کنند. هميشه موفق باشيد. آيت الله صافي گلپايگاني: بسم الله الرحمن الرحيم 1- مستند روايي بر عمل مذکور به نظر نرسيده والله العالم. 2- با عدم مستند شرعي تأييد آن معني ندارد. والله العالم. 3- علماي اعلام بايد مردم را آگاه کنند. وفقکم الله. والله العالم. مرحوم آيت الله فاضل لنکراني: بسمه تعالي مستند شرعي براي عمل فوق ملاحظه نشده است و لازم است مومنين از اين گونه اعمال اجتناب نموده و براي قضاي حوايج و برآورده شدن حاجات از طرقي که در کتب ادعيه آمده استفاده کنند. مرحوم آيت الله تبريزي: بسمه تعالي زدن درب مسجد و حاجات خواستن از مسجد مستند شرعي ندارد و در روايات وارد نشده است. لکن نماز جماعت خواندن در مساجد و حاجت خواستن از خداوند با توسل به ائمه (عليهم السلام) شرعاً ثابت است. والله العالم. مرحوم آيت الله بهجت: 1- بسمه تعالي ظاهراً ندارد. 2- بسمه تعالي خير. 3- بسمه تعالي و جادلهم بالتي هي احسن. مرحوم آيت الله مشکيني: بسمه تعالي اين کار ريشه مذهبي ندارد و اگر به عنوان دستور ديني انجام دهند اشکال دارد و چنانچه باعث زحمت و آزار ديگران باشد جايز نيست و خوب است به جاي اين اعمال از اوقاتي که شرعاً فيضياتش ثابت شده استفاده کنند مانند شبهاي جمعه، اعياد، وفيات، آخرهاي شب براي نماز شب، دعاهاي دسته جمعي مانند توسل، ندبه، مکارم الاخلاق و غيره و بالجمله در شرع اسلام به ويژه عالم تشيع اوقاتي که در آنها اجتماع کنند و دعاهايي بخوانند زياد است نيازي به اختراع عمل خاص که در روايات نيست، ندارند. والسلام عليکم و رحمت الله و برکاته بنابراين بهتر است با مراجعه به متون صحيح از اين خرافات جلوگيري شود و به اعمال مذکور در اين روز که روزه گرفتن به شکرانه سلامتي پيامبر اعظم و اميرمؤمنان از گزند کفار و مشرکان در اول ربيع‏الاول و خواندن زيارت پيامبر (ص) و علي (ع) است، بپردازند.