اولویت‌های یک جامعه هنگامی که جابجا می‌شود، مشکلات هم افزون می‌گردد، سیاست برای اداره بهینه امور جامعه است، اگر این سیاست‌ها نتواند مشکلات جامعه را برطرف کند، سیاست‌های اتخاذ شده بیمار است.
اکنون فقر در هر حوزه‌ای دیده می‌شود، فقر اقتصادی، فرهنگی، اجتماعی و دیگر زمینه‌ها، اما فقر سیاسی برخی مسئولین است که باعث بروز دیگر فقرها می‌شود، مهمترین آن هم فقر اقتصادی است.
هنگامی که یک مسئول در حوزه مسئولیت و اختیارات خود اولویت‌ها را فراموش می‌کند، از مهمترین بخش آن غافل می‌شود، چرا که خود در شرایط رفاه و آسایش قرار دارد، خوش‌نشینی و رفاه‌زدگی همراه با رفاه‌طلبی او را از واقعیات جامعه دور می‌کند و فقر جامعه را هم نمی‌بیند. چندی پیش در یکی از برنامه‌های «ثریا» که از شبکه یک سیما پخش می‌شود، فیلمی از یکی از مناطق محروم استان کرمان پخش شد. در این فیلم مستند گزارشگر از کودکان آن منطقه می‌پرسد، حمام می‌روید؟ سرتان را با شامپو می‌شویید؟ و پاسخی که از سوی آن کودکان داده می‌شود، این است، حمام! شامپو! و گزارشگر برای آن که کودکان متوجه شوند می‌گوید خودتان را می‌شویید؟! و آنها باز هم پاسخی نامفهوم که از سر فقر است مقابل دوربین می‌دهند.
چنین صحنه‌هایی زیبنده نظام جمهوری اسلامی ایران نیست، گرچه منصفانه این است که بگوییم کارهای زیادی از ابتدای انقلاب تاکنون برای کوخ نشینان انجام شده است، اما نتوانسته، فقر مطلق را در جامعه ریشه‌کن کند و مستضعقین را سامان دهد.
هنگامی که دغدغه برخی مسئولین، رسانه‌ها و دستگاه‌های متولی و دولت‌ها موضوعات کم اهمیت و بی‌اهمیتی همچون فردی که ۲ سال است از زندان آزاد شده و به بیماری سرطان دچار شده است و از این اتفاق سوء استفاده‌های سیاسی و جناحی خود را پیگیری می‌کنند و یا موضوع حصر سران فتنه که هزینه‌های سیاسی و اقتصادی بسیاری را تحمیل نظام اسلامی و مردم کردند، اولویت هر محفل و رسانه‌ای می‌شود، انتظارِ داشتنِ دغدغه فقر و مسائل اقتصادی دور از انتظار است.
مشکلات فقرای جامعه که حتی در تهران مدرن و شیک هم دیده می‌شود، تا زمانی که وجدان برخی مدیران و دست اندرکاران را به درد نیاورد، درک آن محال است، چرا که اشرافی‌گری و رفاه‌زدگی باعث می‌شود پرده ضخیمی میان مسئولین و واقعیت‌های جامعه ایجاد می‌کند.
سیاست‌بازی‌های رایج متأسفانه باعث شده است تا هر دو طیف سیاسی که قدرت را در دست داشته و دارند، از مردم غافل شوند و به خاطر فضای آشفته بازاری که ایجاد شد، برخی به چرب و شیرین دنیای خود بیشتر برسند و اشرافی‌گری را پیشه کنند و درد مستضعف و محروم را ندانند و برخی از اقشار جامعه که کم هم نیستند، فقیرتر هم شوند.
کافی است به سخنان و مطالبات حضرت امام(ره) و حضرت آیت‌الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب درباره فقر و تأمین معیشت مردم جامعه توجه کنیم و باز گردیم، متوجه خواهیم شد که یکی از آرمان‌های انقلاب اسلامی چه بوده است.
آنجا که حضرت امام(ره) می‌فرماید «من یک موی شما کوخ نشینان و مستضعفین را به کاخ نشینان نمی‌دهم»، ثابت می‌کند که یکی از اهداف و برنامه‌های انقلاب اسلامی چه بوده است، اما متأسفانه برخی مدیران در دوره‌های گوناگون که بر مسند قدرت نشسته‌اند، راه را یا سهواً یا عمداً بیراهه رفته‌اند، که در هر دو حالت آن، خسرانی است که بر پیکر انقلاب وارد می‌شود.
کافی است که مسئولین گرامی به این حدیث حضرت رسول اکرم(ص) توجه کنند که می‌فرمایند؛ «فقر از هر در وارد شود، ایمان از در دیگری خارج می‌شود.»
اکنون دولتمردان گذشته و حال کشور به این پرسش پاسخ دهند که این موضوع تا چه اندازه با توجه آنها همراه گشته است؟
میزان توجه مسئولان و کارگزاران نظام اسلامی برای رفع فقر و ایجاد معیشت مردم همراه با کرامت و عزت چقدر با دین تناسب داشته است؟
نویسنده: محمد صفری
