پس از سخنان آقای روحانی درباره تعدادی از وزرای کابینه تدبیر و امید، برداشت‌ها بر این اساس شد که قرار است برای کارآمدتر کردن دولت، چند وزیر تغییر کند اما با این وجود به نظر می‌رسد که این سخنان تنها یک فضاسازی برای ایجاد یک فضای معطوف به انتقاد «خود از خود» صورت گرفته باشد.
سخنان رئیس‌جمهور که گفته «دولت باید خودش را سبک کند، با این وضعیت، دویدن که هیچ، راه رفتن هم برای دولت سخت است و باید عصا و ویلچر برای دولت بگیریم. دولت باید سبکتر و چابکتر شود» در میان افکار عمومی با استقبال روبه‌رو شد اما جریان سیاسی هوادار دولت که وارد فاز انتقادی شدید از دولت شده است، از آن استقبال نکرد، در عوض جریان سیاسی منتقد دولت ضمن استقبال از سخنان رئیس‌جمهور، راهکارهایی برای چابکتر و سبکتر شدن دولت پیشنهاد داد.
اما پس از رصد واکنش‌ها از سوی دولت، آقای نوبخت درباره تغییرات احتمالی در کابینه گفت که هیچ تغییری در دولت صورت نخواهد گرفت، سخنگوی دولت چنین گفت؛ «سخنان رئیس‌جمهور به معنای تغییر در کابینه نیست.» اگر سخنان آقای روحانی معنای تغییر در کابینه نمی‌دهد پس براساس گفته‌های رئیس‌جمهور، آیا قرار است عصا و ویلچر برای کابینه تهیه شود؟
کابینه فربه و قاچاق برای آن که بتواند خود را با شرایط موجود وفق دهد و برای آن برنامه داشته باشد، نیازمند نیروی تازه نفس، خوش‌فکر، جوان، متعهد و متخصص است، انگیزه برای کار و تلاش یکی از مهمترین ویژگی‌های یک مسئول است، در حال حاضر به خاطر بالا بودن سن کابینه انگیزه جدی در برخی از اعضای دولت برای تلاش بیشتر دیده نمی‌شود، حتی در برخی مسائل، وزارتخانه، وزیر و یا معاون او خود را ملزم به پاسخگویی به مردم و رسانه‌ها نمی‌دانتد و همین امر باعث می‌شود تا نارضایتی در افکار عمومی افزایش یابد.
از سوی دیگر با شرایطی که آمریکا نسبت به توافق هسته‌ای ایجاد کرده است، لزوم عملیاتی‌تر شدن دولت برای بالا بردن توان و ظرفیت مقابله با برنامه‌هایی که آمریکا در دستور کار خود دارد، به شدت احساس می‌شود.
شرایط کشور باید به گونه‌ای پیش برود که در صورت خروج آمریکا از توافق هسته‌ای، اتفاقی نیفتد، این شرایط روانی و احساسی که به واسطه تبلیغات گسترده رسانه‌های غرب در فضای جامعه ایران شکل گرفته، باعث شده تا بر روی اقتصاد کشور نیز تأثیر بگذارد و در میان مردم ایجاد نگرانی کند، در حالی که از ابتدا نیز نباید برجام را در ذهن مردم بزرگ جلوه می‌دادیم تا بار روانی آن باعث اختلال در کشور در هر زمینه‌ای نشود.
درصد زیادی از شرایطی که اکنون در جامعه دیده می‌شود جنبه روانی دارد، تبلیغات رسانه‌ای و بمباران خبری رسانه‌های غربی درباره برجام بسیار است، آنگونه که حتی خروج آمریکا از برجام را به وخیم تر شدن شرایط اقتصادی ایران تعبیر می‌کنند و حتی القاء می‌کنند که اگر ایران پس از خروج آمریکا از برجام، از توافق هسته‌ای خارج شود و عملیات بازگرداندن شرایط فعالیت‌های هسته‌ای خود را به پیش از توافق آغاز کند، شرایط بسیار سخت‌تری را علیه ایران ایجاد خواهند کرد.
آمریکا از برجام یک فضای برزخی برای ایران ایجاد کرده برخی به خاطر ترسی که دارند در آن قرار گرفته‌اند در صورتی که نباید به تهدیدات، رجزخوانی‌ها و قلدری‌های آمریکا توجه کرد، اگر آمریکا می‌خواهد با برجام کار خود را پیش ببرد ایران نیز با ظرفیت‌ها و توانمندی‌هایی که دارد و باید از آنها بهره بگیرد، به پیشبرد برنامه‌ها و اهداف خود بپردازد و از برجام و خروج آمریکا از آن غول نسازد. باید پوچ و بی‌تأثیر بودن خروج آمریکا از برجام در جامعه گسترش یابد تا از فشار روانی آن بکاهد.
نویسنده: سیاوش کاویانی
