دونالد ترامپ رئیس جمهور تازه کار آمریکا این روزها غوغاهای بسیاری در عرصه داخلی و بیرونی آمریکا به پا کرده است. از لغو مصوبات دوران اوباما گرفته تا اعلام قانون محدودیت ورود مسلمانان به آمریکا از دیوار کشی در مرز مکزیک تا ادعای ایجاد منطقه پرواز ممنوع در سوریه را در کارنامه وی می‌توان مشاهده کرد. مجموعه رفتارهایی که در عرصه داخلی و خارجی معترضان بسیاری برای وی ایجاد کرده که تظاهرات مردمی و نیز استعفای مدیران ارشد ساختار امنیتی و وزارت خارجه آمریکا و اعتراض‌های جهانی از جمله از سوی متحدان ایالات متحده در اروپا از آن جمله است. در میان این هیاهوها «ترزا مِی»، نخست وزیر انگلیس، پس از سخنرانی در گردهمایی جمهوری‌خواهان در فیلادلفیای آمریکا، برای دیدار با «دونالد ترامپ»، رئیس‌جمهور این کشور وارد واشنگتن شد. این سفر در حالی صورت می‌گیرد که از یک سو ترامپ در دوران مبارزات انتخاباتی بر توسعه مناسبات با انگلیس تاکید داشته و خروج آن از اتحادیه اروپا را امری مثبت ارزیابی کرده بود. از سوی دیگر انگلیس و شخص خانم ترزا می نخست وزیر نیز استمرار و توسعه مناسبات با آمریکا را امری مهم عنوان کرده بود.
با توجه به این شرایط این سوال پیش می‌آید که چه عواملی زمینه‌ساز چنین رویکردهایی شده و طرفین در قبال آن چه اهدافی را پیگیری می‌کنند؟ بررسی کارنامه انگلیس و آمریکا نشان می‌دهد که دو کشور به نوعی نقش مکمل را برای یکدیگر در صحنه جهانی ایفا می‌کنند بگونه‌ای که هر جنگی و بحرانی در جهان و یا کودتاهای متعدد در ۲صحنه بین‌الملل در چارچوب اقدام مشترک آنان صورت گرفته است. آنچه در برآیند تحولات دنیای امروز مشاهده می‌شود آن است که طرفین در اموری همچون مقابله با ایجاد رقبای جدید در صحنه جهانی، اسلام ستیزی، تقابل با روسیه، چین، ایران و بهره‌گیری از مهره‌های منطقه‌ای علیه آنها دیدگاه واحد دارند. محور اصلی تحرکات انگلیس و آمریکا نیز همچون گذشته در حوزه غرب آسیا است. آنها در حالی سعی دارند تا با استمرار بحران در عراق و سوریه و جنجال‌سازی در مسئله فلسطین بحران را در منطقه حفظ تا در آینده مدیریت آن را که از دستشان خارج شده دوباره در دست گیرند، حوزه خلیج فارس را به اصل مهم رفتاری خود مبدل کرده‌اند. مواضع ترامپ مبنی بر توسعه ساختار راداری و موشکی برای کشورهای عربی حوزه خلیج فارس و لزوم افزایش حضور نظامی در این منطقه و نیز سخنان ترزامی که بر لزوم مقابله با توان دریایی ایران در خلیج فارس تاکید دارد را در این چارچوب می‌توان برشمرد.
خروج انگلیس از اتحادیه اروپا و نیز استقرار پایگاه دریایی آن در بحرین گام‌هایی در این زمینه بوده است. با توجه به این مولفه‌ها می‌توان گفت که سفر ترزا می به انگلیس سرآغاز دور جدید بحران‌سازی و نظامی‌گری انگلیس و آمریکا در جهان بویژه در غرب آسیاست که با ادعای مقابله با تروریسم، حفظ توازن قوا برای متحدان در برابر توان ایران صورت می‌گیرد.
