مانی الوند ۱- به نظر می رسد سیاستهای حزب عدالت و توسعه اردوغان بازهم دارد نتیجه معکوس می دهد؛ نتایج معکوسی که این بار نه تنها در عرصه سیاست خارجی، بلکه کاملا یک مسئله داخلی است: کردهای ترکیه بخاطر حمایت این کشور از داعش در حمله به کوبانی، در شهرهای کرد نشین مثل دیاربکر به شورشی بیسابقه دست زده اند؛ مجسمه های آتاتورک را شکسته و پرچمهای ترکیه را به همراه ساختمانهای دولتی به آتش کشیده اند. در این میان، تلویزیون دولتی آلمان تصاویری پخش کرد از کمپ آموزشی داعش در شهر قاضی آنتپ. در این شهر نیز کردها با هواداران داعش درگیر شدند؛ درگیری که مثل برخی نواحی دیگر، شکل مسلحانه به خود گرفت. با توجه به اینکه حدود ۲۰ تا ۲۵ درصد از جمعیت ترکیه را کردها تشکیل می دهند، به نظر می رسد بحران کنونی مسئله آسانی برای تیم رجب طیب اردوغان نباشد. اتفاقات کنونی ترکیه درست در زمانی بر سر دولت ترکیه حادث شد که آنها از سقوط قریب الوقوع کوبانی خوشحال بودند؛ با سقوط کوبانی و مسلط شدن داعش به مناطق وسیع‌تری از خاک سوریه، ترکیه می تواند هدف دیرین خود را دنبال کند: ایجاد منطقه پرواز ممنوع بر خاک سوریه و اعزام نیرو به این کشور به بهانه مبارزه با داعش(داعشی که اکنون به واسط تسلط بر کوبانی قوی تر شده) با هدف اصلی سرنگونی دولت بشار اسد.(باید توجه داشت که ترکیه نه تنها به طرق مختلف به داعش کمک می کند، بلکه با ضدهوایی ها و موشکهای پاتریوتی که ناتو در مرز ترکیه-سوریه مستقر کرده، عملا به هواپیماهای دولت سوریه اجازه کمک به کوبانی را نمی دهد) اما آنچه مشهود است شورش بیسابقه کردها سنگی بود بر شیشه رویاهای اردوغان؛ بعلاوه اینکه ترکیه اکنون در صحنه جهانی هم رسوا شده و مردم دنیا به نیتهای تجاوزگرانه سران این کشور پی برده اند.
۲- داعش اکنون بر نیمی از شهر مسلط شده و نبردهای خیابانی در این شهر در جریان است. یکی از دلایل برتری نظامی داعش بر کردها، مسلح بودن آنها به سلاحهای سنگین است. در این میان پوچ بودن ادعاهای امریکایی ها مبنی بر تلاش آنها برای عدم سقوط کوبانی محرز شده: عناصر داعش که مسلح به تانک و توپخانه هستند به راحتی نقل مکان می کنند و جنگنده های ائتلاف هیچ کاری به کار آنها ندارند. این در حالیست که مناطق اطراف کوبانی دارای موانع طبیعی چندانی نیست و جنگنده ها به آسانی می توانند تجهیزات داعش را رصد و نابود کنند، اما این کار را نمی کنند. علت واضح است: داعش هر چه مناطق بیشتری را تحت کنترل داشته باشد، نیروی مهلک تری می‌شود و امریکایی ها می توانند به بهانه مبارزه با آن، جار و جنجال ضد بیشتری در زمینه مبارزه خود با تروریسم به راه بیندازند و نیروهای بیشتری را به منطقه بکشانند و پایگاههای بیشتری بسازند و سرزمینهای بیشتری از خاک سوریه را به زیر چکمه های خود بیاورند. به نظر می رسد امریکا و ترکیه، با وجود اختلافات ظاهری، هر دو خواهان سقوط کوبانی باشند و هر دو از این موضوع منتفع شوند.
مانی الوند
