جملات مهران مدیری در یکی از برنامههای دورهمی باعث خشم «برخیها» شده است. جملاتی که علیرغم آنکه هیچ اشارهای به شخصی حقیقی یا حقوقی ندارد، برخیها خودشان خواستهاند آنرا به سینهشان بچسبانند و با همین کار خودخواسته، آتشتهیه جدیدی برای حمله به رسانه ملی ایجاد کنند.
اما در کمال احترام باید از این دوستان پرسید چرا فکر کردهاند که این جملات به آنها، دولت و یا یک وزارتخانه خاص برمیگردد؟
عبارت «منفعتطلبی و سازشکاری» اگر سنخیتی با «برخیها» ندارد، پس این همه آشفتگی و نگرانی و «دلواپسی» برای چیست؟ اگر آقایان به کار خود و راه خود ایمان و یقین دارند، طبیعتا نباید از بیان یک جمله در یک برنامه طنز در یک شبکه سرگرمکننده نگران بشوند.
اگر هم ارتباطی بین این واژهها و مدیران خود میبینند که اشکال از گوینده آن نیست. آقایان به جای آنکه «فرستنده» را به توپ ببندند، باید «گیرنده» خود را دستکاری کنند و اشکال را در آن بجویند.
نکته دیگری که در این خصوص باید به آن پرداخت جایی است که برخی از هواداران و حامیان دولت، به یکباره یادشان افتاده که «ادب مرد به ز دولت اوست» و نگران نابجایی ادبیات کارگردان دورهمی شدهاند. یاللعجب که این جماعت معلوم نیست در زمانی که «برخیها» هر چه دلشان خواست به منتقدان بستند و از هر واژه «نابجا» که نه در شأن منتقدان دولت بود و نه در شأن گوینده آن به عنوان مجری قانون اساسی، نه تنها ناراحت و نگران نشدند که اتفاقا به توجیه آن پرداختند و البته مایه شرمساری بیشتر آنکه بر شدت و حدت آن هم افزودند و بر سر «هر که با آنها نیست» ریختند.
بررسی واکنش و عملکرد برخی حامیان دولت نسبت به ادبیات نابجای دولتمردان و البته شخص رئیسجمهور محترم نشان میدهد که آنها در امتحان «ادبیات» چه نمرهای میگیرند.
مشکل اینجاست که برخیها دوست دارند، همیشه دیگ برای آنها بجوشد. اگر مهران مدیری یا فلان مجری برنامه صبحگاهی، مدیران مردود دولت را به صورت مفت و مجانی به روی آنتن تلویزیون بیاورند و آنها هم از این تریبون استفاده کرده و با «رپرتاژ آگهی» رفتن برای دولت، تکرار شعارهای بینتیجه و مالهکشی بر خطاهای مدیریتی دولت ژنرالها چشم و گوش مردم را خسته کنند نه تنها بد نیست که اتفاقا عین صداقت و انجام وظیفه است، اما وای به روزی که کسی بخواهد به حضرات بگوید که بالای چشمهای مبارکتان یک جفت ابروی کمان حضور به هم رسانده است. آنوقت است که فرمان «آتش» صادر میشود و اینطوری میشود حواس مردم را از افتضاحات به سمت و سوی دیگر پرتاب کرد.