نشست سران گروه هفت به میزبانی انگلیس در حالی برگزار شد که چند محور اساس نشست مذکور را تشکیل می‌داد. یکی از مباحث مطرح در این نشست در باب اقتصاد جهانی و کشورهای مذکور ادعای تلاش برای کاهش بحران را سر دادند.
این ادعا در حالی مطرح شده که به اذعان جهانیان عملکردهای اقتصادی نظام سرمایه داری زمینه ساز انحصارهای اقتصادی و در نهایت بحران اقتصادی جاری در جهان شده است. نکته مهم آنکه تروریسم اقتصادی با محوریت آمریکا که در قالب تحریم ها علیه سایر کشورهای اعمال می‌شود از عوامل نابسامانی‌های اقتصادی جهان است در حالی که حاضران در این نشست نه تنها سخنی از لزوم لغو تحریم‌ها نگفته اند بلکه همچنان بر اصل اعمال تحریم علیه سایر کشورها تاکید کرده‌اند که خود سندی بر واهی بودن ادعای آنان مبنی بر تلاش برای کمک به حل بحران اقتصادی جهان است. نکته دیگر ادعای کشورهای مذکور در باب مقابله با بحران کروناست و حتی وعده‌هایی برای تامین واکسن کشورهای ضعیف مطرح کردند.
این ادعا در حالی مطرح می شود که کشورهایی مانند آمریکا، انگلیس و فرانسه ضعیف ترین عملکرد را در قبال کرونا داشته و در جمع پر تلفات ترین هستند. نکته مهم تبعیض های اعمال شده در این کشورهاست چنانکه در آمریکا رنگین پوستان و در کشورهای اروپایی سالمندان با تبعیض‌های شدیدی مواجه شده و حتی برخی از نسل کشی توسط کرونا درباره آنها صحبت کرده‌اند.
نکته دیگر آنکه کشورهای مذاکور در حالی ادعای حقوق بشر ساده و با این ادعا به تهدید و تحریم سایر کشورها پرداخته‌اند که شواهد نشان می دهد در بسیاری از کشورهای گروه ۷ نژادپرستی و رفتارها غیر انسانی توسط ساختار حاکم در جریان است. نمود عینی آن وضعیت رنگین پوستان و مهاجرین در آمریکا، تبعیض نژادی در فرانسه و انگلیس و نیز رسوایی اخیر کشف گورهای دسته جمعی از کودکان بومیان در مدارس دولتی کاناداست که یک نسل کشی آشکار است. در حوزه امنیت نیز گروه ۷ در حالی با ادعای تقویت ناتو بر امنیت جهان تاکید کردند که از یک سو بسیاری از این کشورها خود عامل شکل گیری و گسترش تروریسم هستند و از سوی دیگر ناتو که برگرفته از بسیاری از آنهاست در افغانستان و بسیاری از نقاط جهان دست به جنایات گسترده‌ای زده‌اند.
با توجه به این شرایط می‌توان گفت که فرافکنی‌های جی ۷ درباره سایر کشورها از جمله ادعای لزوم اجماع علیه روسیه و چین نوعی سرپوش نهادن بر رفتارهای بحران‌ساز و شکست خورده جی ۷ است که با دشمن سازی به دنبال پنهان سازی و حفظ آبروی خود می باشند در حالی که اصل ماجرا آن است که این کشورها خود کانون بحران‌ساز جهان هستند و نه حلال مشکلات.
نویسنده: علی تتماج
