اين روزها به نظر مي‌رسد كه با نزديك شدن به انتخابات اختلافات در جبهه اصلاح‌طلبي بالا گرفته است و كارگزاران و اعتداليون تلاش می‌كنند تا با عبور از عارف به همراه حامیان دولت از اصلاحطلبان در انتخابات مجلس جدا شوند.
خبرها حكايت از آن دارد كه كارگزاران و اعتداليون كه تلاش می‌كند تا در انتخابات مجلس دهم به مانند انتخابات رياست جمهوري نقش‌آفرين و پرچم‌دار باشند لذا اين امر موجب اختلافات گسترده‌ای با اصلاحطلبان شده است.
منشاء اختلاف
يكي از اين اختلافات اين دوگروه به عاريه گرفتن نيرو از رقيب است كه به اين ترتيب كارگزاران می‌خواهد نيروهاي رقيب را وامدار خود كرده و در موقع لزوم به نفع خود از آنها بهره ببرد. مسئله عبور از عارف و كانديد كردن لاريجاني نيز از اين مسئله نشات می‌گيرد اما نيروهاي اصلاح‌طلب از اين روش رضايتي ندارند و تلاش می‌كنند تا با نيروهاي رقيبت رقابت داشته باشند.
چندي پيش غلامعلي دهقان سخنگوی حزب اعتدال و توسعه در اين‌باره گفت: ما اعتداليون معتقديم بايد با طيف آقاي لاريجاني به‌جاي رقابت شراكت كنيم. به همين دليل تصميم گرفتيم كه ضمن ستايش حسن‌ظن دوستان شوراي هماهنگي و شوراي راهبردي اصلاحطلبان، رسما در ستاد انتخاباتي دوستان اصلاح‌طلب حضور نداشته باشيم.
سخنان موسوی لاری که حجت‌الاسلام ناطق‌نوری و علی لاریجانی را از ائتلاف اصلاحات و اعتدال جدا کرد و آنان را رقیب جریان متبوع خود معرفی کرد، فصل جدیدی از صف‌بندی‌های سیاسی را رقم زده است. فصلی که کم‌کم شاهد شکل‌گیری جریان سومی با پرچم اعتدالیون از سوی دولتی‌ها هستیم، جریانی که احتمال می‌رود اصلاحطلبان عاقل را به سوی خود جذب کند.
این انحصارطلبی در جریان اصلاحات سبب شد تا اعتدالیون پای خود را از جلسات شورای سیاست‌گذاری اصلاحات که به ریاست محمدرضا عارف برای اهداف انتخاباتی به تازگی تشکیل شده کنار بکشند.
اعتدالیون یک نظریه اجماعی دارند و بر‌اساس آن سعی دارند نیروهای مختلفی از جناح‌ها و گروه‌های سیاسی را تجمیع کنند اما شریک انتخاباتی‌شان در سال ۹۲ حالا شراکت اعتدالیون با دیگر گروه‌های سیاسی را بر نمی‌تابد و همین موضوع فصل جدایی اصلاحات از اعتدال را رقم زده است.
جدايي كارگزاران و اعتداليون
در عين حال كارگزاران به حامیان دولت يا اعتداليون بسیار نزدیکند به طوري كه می‌توان در برخی موضوعات آنها را در یک پکیج تعریف کرد در نتيجه در اثر جدايي كارگزاران نيروهاي حامي دولت و اعتداليون نيز از ائتلاف با اصلاحطلبان خارج می‌شوند.
نبايد فراموش كنيم كه حزب اعتدال و توسعه همان حزب نزدیک به رئیس‌جمهور است که سخنگو و معاون کل نهاد ریاست جمهوری و... دولت از اعضای آن هستند اما با وجود ارزش این حزب برای اصلاحطلبان در جهت تحقق خواسته‌هایشان از دولت، برخی تنگ‌نظری‌ها سبب شد که به آن میزان به این طیف توجه نشود و آنها تصمیم بگیرند لیستی جدا از اصلاحطلبان ارائه دهند.
همچنين برخي اظهارات که نسبت به جایگاه حامیان دولت در ساز و کارهای انتخاباتی اصلاحطلبان شده است موجبات نگرانی و دلخوری این حزب را فراهم کرده است
حالا جریان اصلاحات و اعتدال حالا مانند دو کشتی‌گیری در یک رقابت سنگین به هم گره خورده‌اند و هر کدام سعی دارند یکدیگر را مغلوب و مجبور به اطاعت کند. اصلاحطلبان همواره از بدنه اجتماعی خود به عنوان ابزاری برای مطالبهگری سیاسی دولت و اعتدالیون بهره برده‌اند و حال اعتدالیون که وزن سیاسی خود را برتر از اصلاحات می‌بییند دیگر نمی‌خواهند که زیرپرچم این جریان سیاسی فعالیت کنند. می‌توان گفت که یکی از علل شرکت نکردن حزب اعتدال و توسعه در شورای سیاست‌گذاری اصلاحات نیز همین موضوع بوده است.
مسئله پرچمداری ائتلاف اینک به عنوان یک اختلاف اساسی میان اصلاحات و اعتدالیون بوجود آمده است. با توجه به اینکه عارف نیز به عنوان رئیس شورای سیاست‌گذاری اصلاحات انتخاب شده این انشقاق سیاسی تشدید شده است، چراکه محمدرضا عارف و حسن روحانی به عنوان دو نامزد انتخاباتی در سال ۹۲ رقیب هم بودند و هنوز این حس رقابت در میان آنان وجود دارد. حمایت اعتدالیون و کارگزاران از سرلیستی ناطق‌نوری و علی لاریجانی که به عنوان رئیس مجلس آینده شانس بالایی دارند در مقابل عارف به این اختلافات دامن زده است.
همچنین اصلاحطلبان سعی دارند صندلی‌های بیشتری را در مجلس شورای اسلامی دهم از آن خود کنند تا بتوانند ابزار بیشتری برای مطالبهگری از دولت به دست بیاورند و بیشتر دولت را وامدار خود سازند. انحصارطلبی اصلاحات نیز با ذات نظریه اجماعی اعتدالیون نیز سازوگار نیست و همه این موارد سبب شده تا کم‌کم انشقاق سیاسی به جدایی اصلاحات و اعتدالیون گرایش یابد که هر این فاصله بیشتر می‌شود.
در همین رابطه صادق زيباكلام با اظهار نگرانی نسبت به روند جدایی در میان اصلاحطلبان نوشت: اگر اعتدال و توسعه شنبه، حزب کارگزاران یکشنبه، طرفداران آقای عارف دوشنبه، شورای هماهنگی اصلاحطلبان سه‌شنبه، حزب اراده ملت چهارشنبه و پنجشنبه گروه دیگری جدا شود، دیگر نیازی نیست که رقیب تلاشی برای پیروزی داشته باشد. در چنین شرایطی در تهران و دیگر شهرها دو جین اصلاح‌طلب حضور خواهند داشت. زمانی که اصلاحطلبان به دست خود اسباب شکستشان را فراهم کنند دیگر چه نیازی به اقدامات رقیب است؟
درخواست عارف
از سوي ديگر محمدرضا عارف رئیس شورای سیاست‌گذاری اصلاحطلبان گفت: دوستان جریان اعتدال راه خود را از اصلاحطلبان جدا نکنند تا انشاءالله در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ هم با مشکلاتی رو‌به‌رو نشویم.
وی در بخش دیگری از سخنان خود با بیان اینکه اعتدال ذات اصلاح‌طلبی است، اصلاحطلبان را یکی از گروه‌های وفادار به انقلاب اسلامی و آرمان‌های امام خمینی(ره) دانست و گفت: برخی افراد و جریان‌های سیاسی هنگامی که صاحب تریبونی می‌شوند، شروع به حمله به اصلاحطلبان می‌کنند و به گونه‌ای سخن می‌گویند که انگار با دشمن خود مواجه‌اند در حالی که اگر اندک انصافی داشتند، اذعان می‌کردند که سهم اصلاحطلبان در پیروزی انقلاب و دوران تثبیت انقلاب به مراتب از برخی مدعیان بیشتر است ولی وظیفه‌شناسی اصلاحطلبان به آنها اجازه نمی‌دهد نقش‌آفرینی خود را به رخ دیگران بکشند چراکه وظیفه خود را در برابر انقلاب اسلامی و مردم خوب کشورمان انجام دادند.
عارف با توصیه به همه جریان‌های سیاسی بر اولویت قرار دادن منافع ملی بر منافع جناحی، تصریح کرد: مبنای حرکت همه جریان‌های سیاسی در انتخابات اسفندماه جاری باید مشارکت حداکثری مردم باشد و اگر جریانی بخواهد پیروزی خود را در یک میدان غیر‌رقابتی و کاهش مشارکت مردم گره بزند، در حق انقلاب جفا کرده است. بنابراین راهبرد اصلی همه جریانات و گروه‌های سیاسی باید مشارکت حداکثری مردم و برگزاری انتخاباتی پرشور باشد.
رئیس شورای عالی سیاست‌گذاری انتخاباتی اصلاحطلبان در پایان درباره تعامل جریان اعتدال با اصلاحطلبان در انتخابات مجلس، گفت: توصیه ما به دوستانمان در جریان اعتدال این است که همانگونه که در انتخابات ۹۲ با وحدت و همگرایی موجب پیروزی آقای روحانی شدیم در انتخابات مجلس هم بهتر است با ارائه یک لیست واحد زمینه‌ساز پیروزی تفکر اصلاح‌طلبی و اعتدال‌گرایی شویم، و تدبیر حکم می‌کند دوستان جریان اعتدال راه خود را از اصلاحطلبان جدا نکنند تا انشاالله در انتخابات ریاست جمهوری سال ۹۶ هم با مشکلاتی رو‌به‌رو نشویم.
