موضوع رسانهای شدن سخنان وزیر امور خارجه در نشست با اعضای کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی طی روزهای گذشته حاشیههای بسیاری را به همراه داشته است.
پس از بیان برخی جملات از قول ظریف توسط نماینده مردم مشهد و عضو این کمیسیون، دوگانگی خاصی ایجاد شد. برخی اعضای کمیسیون این سخنان را تائید کردند و برخی دیگر هم به تکذیب آن پرداختند. البته در این بین نقش فضاسازی رسانههای اصلاحطلب و حامی دولت بیش از پیش پررنگ بود.
این رسانهها طی این یکی دو روز سعی کردند ماجرا را به نحوی نشان دهند که گویی اساسا مطرح شدن اظهارات منتسب به ظریف یک دروغ سیاسی و جناحی است. البته در این بین قرار نیست رفتار نماینده مردم مشهد را توجیه کنیم و عملکرد خارج از عرف او را درست بدانیم، اما آنها که سعی کردند از گلآلود کردن آب برای اهداف جناحی خود ماهی بگیرند، بهتر بود که دست کم سکوت کنند و تکذیب دروغ خود را اینقدر بلند فریاد نزنند.
«اتهامهای بیاساس برخی به ظریف ادامه دارد/ پایداری به سبک دروغ»، «پشت پرده انتشار محرمانههای ظریف»، «توطئه جدید علیه ظریف»، «سیلی بر صورت حقیقت»، «روایت کریمی قدوسی از جلسهای که در آن غایب بود/ آنچه ظریف نگفت»، «وزارت خارجه اظهارات کریمی قدوسی را تکذیب کرد/ سریال دنبالهدار بیاخلاقی»، «کینه دلواپسان از برجام تمامی ندارد/ غیبگویی نماینده غایب علیه ظریف» و... بخشی از تیترهای روزنامههای حامی دولت بود که سعی کردند به نوعی کل قضیه را زیر سوال ببرند. البته در این بین یکی دو روزنامه هم سعی کردند به شکلی زیرکانه، از خیر انتشار یا موضعگیری درخصوص این خبر بگذرند.
اما توضیحات رئیس کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس شورای اسلامی درباره این ماجرا پرده از حقیقتی برمیدارد که برخیها سعی در کتمان آن داشتند: «طبق توافقی که در آیین نامه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس تصریح شده است که همه مطالب مربوط به این جلسات و جلسات کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی توسط سخنگوی کمیسیون اعلام میشود و همه اعضا نیز حریم را حفظ میکنند. مطالبی که وزرای اطلاعات، خارجه، دفاع و کشور و یا هریک از مقامات در جلسات کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی مجلس اعلام میکنند، ما با استناد به مجموعه قوانین و مقررات نظام در عرصه طبقه بندی، درباره آن مطالب دقت بیشتری میکنیم.
اینها مقدمه سخنان علاءالدین بروجردی است که از همین عبارات میتوان فهمید داستان از چه قرار بوده است. اما ادامه سخنان وی همهچیز را کاملا روشن میکند: «در موضوع اخیر هم به رغم اینکه آقای کریمی قدوسی در جلسه حضور نداشت ولی به گونهای مطلع شد. با وجود اینکه آقای ظریف سه بار در جلسه کمیسیون امنیت ملی و سیاست خارجی اعلام کرده بودند«مطالبی را عنوان میکنم و تاکید دارم حتما این موارد از قول من عنوان نشود و اگر عنوان شود به روال کار جاری وزارت خارجه به خصوص در عرصه هستهای ضربه میزند» اما این اتفاق رخ داد و موجب شد که ما عملا یک بار دیگر در شرایط قبلی قرار بگیریم.»
از سخنان رئیس کمیسیون امنیت ملی به راحتی میتوان فهمید که در این ماجرای اخیر کدام یک از طرفین حقیقتا «دروغ» گفتهاند و سعی کردهاند واقعیت ماجرا را جور دیگری «قلب» کنند. باز هم باید تاکید کرد که با توجه به قول و قرارهای مطرح شده در کمیسیون امنیت ملی مجلس و آییننامه این کمیسیون مبنی بر اینکه «سخنگو» مسئول بیان و شرح ماوقع آنچه در جلساتش رخ میدهد، باید گفت عملکرد آقای کریمی قدوسی قابل دفاع نیست.
اما این را هم نباید فراموش کنیم که اشکال کار اینجاست که وزارت خارجه و تیم مذاکرهکننده ایران در پرونده هستهای مردم را «محرم» خود نداستند. از ماجرای «فکتشیت» گرفته تا «پنهانکاری نقض برجام از سوی طرف مقابل» و توجیه آن نشان میدهد برخیها بیخود و بیجهت سعی میکنند بر هر برگهای مهر «محرمانه» بزنند. بیآنکه تاثیر منفی در روند ماجرا داشته باشد.
آقای ظریف که در جلسه با اعضای کمیسیون امنیت ملی مجلس (طبق اعلان نماینده مردم مشهد) بهاشتباه خود در اعتماد به حرف وزیر خارجه آمریکا اعتراف کرده و تصریح کرد که مسئولیت این اشتباه را میپذیرد، اگر چنین سخنانی را در یک تریبون رسمی و عمومی بیان میکرد، چه اتفاقی میافتاد؟ شاید در دودوتا چهارتاهای سیاسی و حزبی و جناحی، اعلان شکست سیاستهای دولت بود که اگر اعلام هم نمیشد، همین حالا مردم در زندگی خود و در دریافت اخبار از شبکههای گوناگون داخلی و خارجی به آن پی بردهاند و متوجه شدهاند که کند شدن حرکت چرخ هستهای نه تنها چرخ درگیر رکود اقتصاد را نچرخاند که هم بر مشکلات گذشته افزود و هم دشمن را وقیحتر از قبل کرد.
اما واقعیت آن است که محرم دانستن مردم و اعتراف به اشتباه سهوی، باعث محبوبیت بیشتر وزیر امور خارجه و تیم دیپلماسی کشورمان میشد که این جرات و جسارت را دارند که در مقابل اعتمادی که مردم و رهبر انقلاب به آنها داشتند، توانسته همه مصلحتاندیشیهای کاذب را کنار گذاشته و بابت «اعتماد» بیجا به امریکاییها عذرخواهی کند. این یعنی همان رفتار دیپلمات انقلابی که همه انتظار داشته و دارند. نه آنکه با بهانهتراشی و البته مشورتهای بیثمر برخیها سعی در خاک ریختن بر حقیقت داشته باشند.