?>?> باز هم یک تلفن بد موقع؟! | سیاست روز
دوشنبه ۱۷ تير ۱۳۹۸ - ۲۲:۴۷
کد مطلب : 109795

باز هم یک تلفن بد موقع؟!

گام دوم هسته ای در حالی برداشته شده، که گرچه می‌توانست با قاطعیت بیشتری برداشته شود ولی در همین حرکت آرام چون...

گام دوم هسته ای در حالی برداشته شده، که گرچه می‌توانست با قاطعیت بیشتری برداشته شود ولی در همین حرکت آرام چون در بستر یک مسیر درست راهبردی قرار دارد، بی فایده هم نیست. اما در یک نگاه کلی چند نکته و ملاحظه راهبردی ذیل را برای گام ذوم می‌توان اشاره کرد:
الف) شاید مهمترین آورده گام هرچند کوتاه دوم هسته‌ای در همین جملات اخیر ریچارد نفیو معمار تحریم ها در دولت اوباما نهفته است که گفته است: مسئله جالب توجه برای من درباره اقدام ایران در خصوص از سرگیری غنی سازی اورانیوم به بالاتر از ۳.۶۷ درصد و همینطور عبور آنها از محدودیت ۳۰۰ کیلوگرم برای ذخائر اورانیوم آن آدم هایی هستند که به من اطمینان خاطر می دادند اگر برجام را نقص کرده و به ایرانی ها با بازاعمال تحریم ها فشار وارد کنیم آنها هم دست روی دست می گذارند.
ب) در جمع‌بندی تصور طرف غربی از ایران می‌توان گفت که آنها معتقد بودند که نیروهای نظامی ایران در برابر تهدید به جنگ قاطع هستند ولی دولت در برابر تهدید بازگشت تحریم‌ها بی‌دفاع و دست‌بسته باقی می‌ماند، و بدترین ذهنیت درباره دولت ایران همین است. یعنی اگرچه معتبرسازی جنگ در برابر ایران به بن بست می‌خورد ولی معتبرسازی بازگشت تحریم ها، دولت ایران را به راحتی در منگنه روانی و عملی قرار می‌دهد. به همین دلیل کاهش گام دوم در وهله اول کمک به تصویر بسیار بدی است که در طرف غربی از روحانی و ظریف شکل گرفته است. البته دولت باید به طرف غربی نیز به مرور نشان بدهد که دل کندن از برجام نیز برایش به هیچ وجه سخت نیست. بنابراین دو گزینه “نترسیدن از بازگشت تحریم” و “ تمایل ایران به آتش زدن برجام” باید در رفتار دولت دیده شود. این دو را در کنار “مهم نشمردن و دل نبستن اینستکس” و “منتفی دانستن هرنوع تمایل برای مذاکره با آمریکا”نیز باید با آن دو گزینه قبلی ترکیب شود. بنابراین یکبار دیگر این نتیجه راهبردی تصدیق می شود که: ادامه واکنش تهاجمی ایران، بزرگترین مساله راهبردی برای محاسبات طرف غربی در این روزهای حساس است. ذهنیتی که نزدیک به شش سال برای غربی ها تثبیت شده بود، عدم واکنش ایران در قبال نقص حقوقش بود. حالا شواهد بسیاری نشان می دهد که معتبرسازی واکنش های بزرگ از طرف ایران، متغییر اصلی برای تغییر رفتار اروپایی ها و آمریکایی ها می باشد. ایران بعد از این باید بر مسیر تهاجمی خود اصرار داشته باشد. مسیر تهاجمی هم معنایش، تهدید به غنی سازی بیشتر با ترکیبی دیگر از ابزارهای فشار ایران برای عقب نشینی گام به گام اروپایی تا رفع تحریم‌ها و تسهیل فروش نفت و معاملات بانکی ایران است.
ج) موکول کردن اعلام جزئیات گام سوم به ۶۰ روز دیگر شاید یکی از ضعف های گام دوم هسته ای باشد. در اینباره عدم ترسیم جزئیات شفاف به نوعی برای دیپلماسی در شرایط فعلی به نوعی سبب نقص‌های در مسیر راهبردی دیپلماتیک جدید ایران هست. شاید این محاسبه در ذهنیت وزارت خارجه کشورمان باشد که عدم اعلام جزییات گام سوم به نوعی ایجاد تردید و انفعال در کشورهای مقابل ایران ترسیم بکند و این در طول ادامه مذاکرات مفید باشد. اما به نظر می رسد که ترسیم شفاف گزینه های ایران بیش از همه چیز در حال حاضر مفیدتر باشد. زیرا عدم ترسیم جزییات گام سوم این مساله را نیز در درون خود دارد که ایران همچنان به اروپایی ها امید گشایش دارد و یا از رفتن به سمت گزینه‌های قوی‌تر کمی ابا دارد. ضمن اینکه سیاست انتظار تاکنون نشان داده که وضعیت اقتصادی ایران را همچنان بدون پیشرفت محسوس قرار می دهد. از سوی دیگر گرچه ایران تاکنون با واسطه ها قاطع برخورد کرده است ولی از اثر تلفن اخیر مکرون به روحانی نیز نباید غافل شد. مکرون علاوه بر اینکه به دنبال این بوده است که از زبان روحانی بشنود که ایران در گام دوم چه خواهد کرد، به دنبال باز کردن پای آمریکایی‌ها به مذاکرات با ایران نیز بوده است. روحانی هم یکبار دیگر ظاهرا شرط برداشتن تحریم ها را در اینباره گذاشته است. برخی گمانه زنی ها نیز محدوده این در خواست را کاهش تحریم ها آنهم تحریم های که آمریکا ظالمانه و بی مورد پس از خروج از برجام انجام داده است، بیان کرده اند. اما اگر به قول آقای عراقچی برجام پرونده‌اش بسته شده، دیگر مذاکرات جدید با آمریکا چه معنایی خواهد داشت؟! 

نویسنده: مهدی جهان تیغی

https://siasatrooz.ir/vdci33azwt1auy2.cbct.html
نام شما
آدرس ايميل شما
کد امنيتی