سناریوی برجام برای پیوستن ایران به اف.ای.تی.اف در حال تکرار است، حضور و فعالیت رسانهای آقایان محمدجواد ظریف وزیر خارجه و سیدعباس عراقچی معاون سیاسی وزیر خارجه افزایش یافته است.
آقای ظریف گفته؛ به عنوان کارگزار مردم وظیفه داریم فشار را از دوش مردم برداریم، نگوییم مردم ۴۰ سال مقاومت کردند و باز هم میکنند، پس ما چکارهایم؟»
آقای عراقچی هم گفته است، برای عبور از تحریم و فشارهای موجود، اف.ای.تی.اف تصویب شود. معاون سیاسی وزیر خارجه همچنین برای توجیه شکست برجام در جمع دانشآموزان راهیان نور چنین گفته؛ «اینکه آمریکا احساس کرد در برجام ضرر کرده و از آن بیرون رفت، تقصیر ما نیست.»
تا زمانی که دوستان عزیز در دستگاه دیپلماسی اعتقاد دارند باید برای گرفتن بهانه از دست آمریکا، به سازمانها و نهادها و قراردادهایی بپیوندیم که عرصه را بر ایران تنگ میکند، کین ره که میرویم به ترکستان است!
آیا توافق هستهای که با وعده گشایشهای اقتصادی بزرگ و حتی فرهنگی و اجتماعی به امضا رسید، توانست فشار را از دوش مردم بردارد؟!
سه سال است که توافق امضا شده و تنها متعهد آن نیز ایران است، دیگر اعضای گروه ۱+۵ که پای برجام را امضا کردهاند، به گفته آقای ظریف، جناب رئیسجمهور و دیگر اعضای دولت محترم، تعهدات خود را اجرا نکردهاند و حتی تحریمهای بیشتری علیه جمهوری اسلامی وضع کردهاند.
وزیر خارجه کشورمان در گفتوگو با یک رسانه سوئیسی گفته است، فروش نفت ایران پیش از برجام بیشتر از اکنون بود. همه اینها نشانههای بیسرانجامی توافقی است که بیش از ۵ سال برای آن هزینه مادی و معنوی شد.
راهی که دولت محترم برای سیاستهای خود در پیش گرفته اشتباه است و اشتباه بدتر این است که اصرار بر این راه همچنان وجود دارد، چراکه نه تنها برجام را بیخاصیت و بیدستاورد نمیدانند بلکه آن را یک موفقیت میپندارند و اعتقاد دارند که برجام شکست راهبردی برای آمریکا بود!
همراهی اروپا با آمریکا پس از خروج از برجام آشکار و ثابت شده است، از همان زمان که ایالات متحده از توافق هستهای خارج شد، یک هماهنگی از پیش برنامه ریزی شده میان اروپا و آمریکا وجود داشت.
آمریکایی که تا پیش از خروج از برجام هیچیک از تعهدات خود را اجرا نکرده بود، تحریمها و تهدیدات مضاعفی را علیه جمهوری اسلامی اعمال کرد، در حالی که ایران همچنان پایبند به توافق هستهای است که سودی برای ما نداشته است. اروپا نیز تنها با لفاظیهای سیاسی و نیرنگهای رنگارنگ تلاش کرده است تا خود را پایبند به برجام نشان دهد، اما عملاً هیچ اقدامی در راستای تعهدات خود انجام نداده است.
اکنون نیز با فشار به ایران برای پیوستن به سازمان اف.ای.تی.اف و اجرای دو کنوانسیون پالرمو و سی.اف.تی سعی دارد تا دایره فشارهای خود را به ایران تنگتر کند، اما متأسفانه دوستانی که برجام را به دست آوردند، پیوستن ایران به اف.ای.تی.اف را راه نجات کشور و برداشتن فشار از دوش مردم میدانند. آقای ظریف! لطفاً به این پرسش پاسخ دهید که اگر قرار بر پیوستن به اف.ای.تی.اف بود و این سازمان با کنوانسیونهای خود مناسبات اقتصادی و بانکی را باز میکرد، چرا اصرار بر مذاکره بر سر فناوری هستهای ایران انجام شد که به یک توافق یکطرفه کشید؟
چرا همان زمان که اصرار بر مذاکرات هستهای وجود داشت، گفته نشد که اگر برجام هم امضا و اجرا شود، در صورت نپیوستن ایران به اف.ای.تی.اف این توافق بیخاصیت خواهد بود؟
آمریکا با امضای برجام ضرر نکرد، بلکه ارادهای برای اجرای آن نداشت و قرار بر این بود که ایران تنها کشور پایبند به توافق هستهای باشد و دیگر اعضای امضا کننده هیچ اقدامی انجام ندهند.
تصور اینکه آمریکا پس از برجام اموال و داراییهای بلوکه شده ایران را بازگرداند، سادهانگارانه و خاماندیشانه بود. باور این موضوع از سوی دولت و دستگاه دیپلماسی که آمریکا مجبور است به برجام پایبند باشد، ضعف تحلیلی تیم هستهای و دولت را میرساند.
آیا امضای جان کری وزیر خارجه وقت آمریکا پای توافق برجام تضمین نبود؟ این تضمین بارها از سوی آقای ظریف و دیگر عزیزان در تیم هستهای و دولت به افکار عمومی، مسئولین نظام و منتقدین یادآور شد و تأکید شد که «به شما اطمینان میدهم آمریکا نمیتواند از برجام خارج شود.» اما خارج شد بدون آن که هزینه بپردازد یا سازمان ملل و هر نهاد حقوقی و بینالمللی او را بازخواست کند.
سخن این است که اکنون با اف.ای.تی.اف نیز هیچ گشایش و رونقی ایجاد نخواهد شد و تنها باعث میشود، مؤلفههای قدرت ایران در منطقه در تنگنا قرار بگیرند چراکه از ظن سازمان اف.ای.تی.اف، حزبالله، نیروی مقاومت و حتی مردم یمن تروریست هستند.
حتی اگر ایران حمایتهای خود را از این گروههای مقاومت قطع کند، باور نداشته باشید که مناسبات بانکی برقرار میشود، یا تحریمهای اقتصادی لغو، هرگام به عقب، پیشروی دشمن را به همراه خواهد داشت و برای مردم و کشور نیز مشکلساز خواهد بود.
نویسنده: محمد صفری