هر روز که از نیمه دوم سال می گذرد، به برگزاری انتخابات مجلس در دوم اسفند ماه نزدیکتر می شویم ، این درحالی است که از هم اکنون اصلاح طلبان استفاده ابزاری از مردم برای در دست گرفتن قدرت را در دستور کار خود قرار داده اند. اکنون اصلاح‌طلبان روزهای سختی را می‌گذرانند و روزهای سخت‌تری را نیز در پیش دارند. آنها که روزگاری خود را حامی دولت معرفی می کردند، حالا با نزدیک تر شدن به انتخابات به طور طبیعی تحت فشار افکار عمومی قرار گرفته و از مردم انتظار دارند تا مردم به آنها اقبال نشان دهند. با این حال تجربه نشان داده که اصلاح‌طلبان که میانه‌ای با مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی ندارند، راه‌های دیگری از جمله فرار به جلو را برای رسیدن به قدرت انتخاب می‌کنند. آنها هنگامه انتخابات در فضای سیاسی کشور ظاهر می‌شوند و با انتقال و تکرار دیدگاه‌های مترقیانه همزمان با تاکید بر خاص‌بودن خود، تلاش می‌کنند تا بر نمایندگی خواسته‌های ویژه مردم صحه بگذارند. از جمله تاکتیک های آنان، که تازگی ندارد استفاده از هیجان انتخابات و مردم است و تلاش می کنند تا بدون ارائه برنامه و با شعار، مردم را گمراه کنند و از فراموشی حافظه تاریخی مردم سو استفاده کنند، اما مردم می دانند که آزموده را آزمودن خطاست .
گامهای اولیه
مشکل این روزهای اصلاح طلبان برای انتخابات مجلس نه شورای نگهبان، نه لیست و نه استراتژی انتخاباتی بلکه آنها نگران حافظه تاریخی مردم هستند و برای پاک کردن آن می کوشند که احتمالا این گام ها بیشتر و بلندتر خواهد شد. این گروه برای جلب حمایت از مردم در اولین گام از دولت و مجلس فاصله گرفته و مدعی هستند دولت و مجلس اصلاح‌طلب نبوده و کم‌کاری، ضعف و ناکارآمدی آنان را نباید به پای اصلاح‌طلبان گذاشت. جالب آنجاست که در حمایت از دولت نیز صداقت به خرج ندادند؛ امتیاز گرفتند، به جای بدهکاری، طلبکار دولت شدند و به وقتش، با دولتی که در تقصیرها و انحرافات و سوء عملکردهایش شریک بلکه متهم اول بودند، فاصله گذاری و از خود سلب مسئولیت کردند. همه می دانند که اصلاحات ۳۱ سال از ۴۰ سال تاریخ انقلاب در قدرت بوده و در تمامی این ۳۱ سال وضعیت را بدتر از قبل کرده است. در حقیقت هر بار با هدف قرار دادن نسل جوانی که گذشته را به خوبی به یاد ندارد، روی موج نارضایتی‌ای که در حقیقت خودشان ایجاد کرده‌اند سوار می‌شوند و قدرتشان را تثبیت می‌کنند. از دیگر تاکتیک های این گروه حمله به شورای نگهبان و زیر سوال بردن نظارت استصوابی است.
این گروه تاکید دارند که اگر شورای نگهبان صلاحیت آنان را رد نمی‌کرد، اینک مجلس کارآمد داشتیم! که می توانست راهکاری برای مشکلات موجود ارائه و دولت را به سمت درست هدایت کند. جالب آنجاست که برای شورای نگهبان خط و نشان می کشند و از «انتخابات مشروط» سخن می‌گویند .
اصلاح طلبانی که مطمئن هستند، صلاحیت‌شان رد می‌شود، برای اینکه نظام را بترسانند، می‌گویند اگر شورای نگهبان سخت بگیرد سطح مشارکت پایین می‌آید، این تنها یک ترفند تبلیغاتی است. البته این روش تازگی ندارد که از نمونه آن تحصن برخی نمایندگان مجلس ششم است که خاطره آن هنوز در اذهان باقی مانده است. روش دیگری که آنها برای رسیدن به قدرت انتخاب کرده اند زیر سوال بردن ساختار اداره کشور و قانون اساسی و سیاست های کلان است.
آنها می گویند که اشکال از نحوه مدیریت و سیاست‌های آنان نیست بلکه گره کار در ساختار کشور است.
توهین به مردم
آنها همواره وعده های خود را هم فراموش می کنند و همین مدعیان حقوق شهروندی به هنگام رسیدن به قدرت ضمن اهانت به مردم آنها را دارای گرایش‌های پوپوليستي می دانند که تربیت عقلی ندارند و آرای آنها را در حکم میادین نفت و گاز می دانند که باید بسرعت جذب شود وگرنه رقیبان آن را در دست می گیرند. این جریان سیاسی بارها با توهین به مردم ایران آنها را «استبدادزده»، «دچار بحران اخلاقی» و «کسانی که می‌توان آنها را فریب داد و رأیشان را خرید» نامیده و مردم حتی برای دریافت مرگ موش هم صف می‌کشند» و در دوران قدرت خود اعلام کردند که اگر چند درصد مردم هم زیر چرخ‌های توسعه لِه شدند اشکالی ندارد!
اکنون اصلاح طلبان برای كسب مقبوليت اجتماعی و جلب آرای عمومی تلاش می کنند مانند همیشه چهره‌ای متفاوت با گذشته از خود نشان دهند تا زمينه كسب موفقيت آنها در آوردگاه‌های پيش رو فراهم شود. این در حالی است که حضرت امام(ره) در مورد همين مردمی كه در مناسبت‌های مختلف، دين خود را به نظام و انقلاب و رهبری ادا می‌كنند، فرمودند: «من به جرئت می‌گويم مردم ايران در اين زمان از مردم حجاز در زمان رسول‌الله(ص) و از مردم كوفه در زمان امام علی(ع) برترند.» همچنین رهبر معظم انقلاب اسلامی در مورد مردم فرمودند: «حقيقتا مردم ولى نعمت ما و كارگزاران اين نظام هستند.»
در نهایت
اینکه اصلاح طلبان فکر می کنند که مردم به راحتی مواضع و اقدامات آنها را در چند انتخابات اخیر فراموش کرده و انتظار دارند مردم نیز چیزی به یاد نیاورند و مطالبه‌ای نکنند، جای تعجب است. شاید آنها گمان می‌کنند حافظه جامعه به اندازه ماهی قرمز است، اما آنها نمی‌دانند که مردم مارگزیده ای شده اند که از ریسمان سیاه و سفید هم می ترسند و نمی خواهند از یک سوراخ دوبار گزیده شوند.
مردم شعارهای زیبا در مورد اصلاحات گام به گام، سلفی‌های سلبریتی‌ها، تَکرار و تَکرار کلمه‌ی امید و هزاران چیز دیگر را همه به خاطر دارند. اگرچه اصلاح طلبان می کوشند که حافظه تاریخی مردم را از شعارهای‌شان پاک کنند اما باید گفت که استفاده از چنین روشی ضعیف و ناکارآمد نه تنها نگاه مردم به اصلاح‌طلبان را ترمیم نمی کند، بلکه تتمه آبرو و اعتبار آنها را به باد می‌دهد. نگاهی به کارنامه و عملکرد شورای شهر تهران و شهرداری پایتخت در دوره اخیر که با حضور افراد دست اول اصلاح طلب اداره می شود به تنهایی برای اثبات عملکرد آنها کافی است. مردم فراموش نمی کنند که کدام جریان بدون عذرخواهی از خسارت شش ساله به معیشت مردم، تنها به انتخابات دوم اسفند چشم دوخته است؛ گویی که فقط رأی مردم مهم است و نه خودشان! مردم از سیاست های اصلاح طلبان دلزده شده‌اند و دیگر بی‌تصمیمی و پیگیر نبودن آنها را نمی پذیرند و تحمل رفیق گرمابه و گلستان قدرت رانتی را ندارند.وادادگی و هرز رفت منابع و به هدر رفتن اوقات پیشرفت ایران در کارنامه اصلاح طلبان مشخص و آثار آن در اقتصاد و جاهای دیگر مشهود است. آنها تنها سفره مردم را کوچک کردند و حال با ترفندهای مختلف به دنبال فرار از مسئولیت‌پذیری و پاسخگویی هستند ، اما مردم به راحتی اصل را از بدل تشخیص می‌دهند.
نویسنده: کتایون مافی
