امروز و در طلوع قرن بیست و یکم که تلاش های جهانی بر حذف ویروس میکرونی کرونا متمرکز شده است و هزاران دانشمند و بیولوژیست در سراسر دنیا دست به دست هم داده‌اند تا اگر قرن ها سپری می شد که روبرت کخ متولد و واکسن سل را کشف نماید اما هریک در هرگوشه توانسته اند موقعیتی قابل توجه به منظور کشف راه علاج و تولید واکسن و داروی درمان کووید ۱۹ در کمترین زمان ممکن پیدا کنند شایسته نیست که یک اتفاق بتواند باعث تعطیلی اماکن عمومی شده و در این مدت کوتاه که بعضی اوقات به اندازه انگشتان چهار دست و پای یک انسان است مشکلی عدیده تر به منظور تهدید سلامتی جامعه در همان محیط ها قد علم نماید که متعلق به دوران پارینه سنگی هاست و شاید کمتر کسی باور کند که در اثر غفلت مسئولان از انجام وظایفی که بابت آن حقوق دریافت داشته و می دارند باعث شود تا معضلات تازه ای ایجاد گردد.
اماکن عمومی از جمله پارک‌ها و بوستانهای پراکنده که توانسته بودند با استفاده از پروتکل های سازمان بهداشت جهانی میکرب بیماری های ساری از جمله وبا، تراخم، آنفولانزا و سل را طی قرن گذشته بطور کلی مهار نمایند و این در حالی است که اثری از وجود حیوانات مزاحم و گاهای آغشته به بیماری های خطر آفرین همچون هاری دیده نمی شد، اما این ایام را به منظور قطع زنجیره کرونا تعطیل کردند که اگر به حال خود رها شوند وغفلت هایی در این زمینه صورت گیرد قطعا با تنش های تازه ای روبرو خواهند شد و دفع آنها مستلزم هزینه های کلان مادی و معنوی و زمان بسیار است!
تعطیل شدن فضاهای عمومی از این جمله و همچنین باغ وحش ها، شهربازی ها و از همه مهمتر آرامستانهای کشور همچنان که می تواند کمک بزرگی به سبک شدن موج تهاجم ویروس کووید ۱۹ باشد اما نیازمند مراقبت و حضور دائمی نیروهای شاغل در آنها همچون خدمه فضای سبز و حراست و امنیت آنهاست تا اجازه ندهند مشکلات جدید جایگاهی برای خود مهیا کنند!
بیست و هفتم فروردین ماه امسال آرامستان وسیع باغ رضوان کلان شهر اصفهان که طی دهه های سپری شده از تأسیس آن توسط کادر ورزیده و مدیران قبلی به محیطی سالم و تقریباً خالی از مشکلات چالشی و بهداشتی و امنیتی جهت زائران تبدیل شده بود اما پس از حدود یک ماه تعطیل اجباری بر اساس تصمیمات کارگروه کنترل کرونای شهر اصفهان با چراغ خاموش و بدون هیچگونه اطلاع رسانی قبلی گشوده می شود که اقدامی مفید به نظر می رسد تا با هجوم زائران روبرو نگردد اما آن معدود کسانی که از این اقدام مطلع شده بودند نیز نتوانستند با آرامش کامل به زیارت بستگان از دست رفته خود بروند زیرا با کمال تعجب و برای اولین بار شاهد حضور گله هایی از سگهای ولگرد در جای جای آن بودند تا از ترس هرگونه گزندی خودروها را ترک نکرده و تنها از پشت شیشه به قرائت فاتحه بپردازند حال آنکه در گوشه و کنار آن باقیمانده مدفوع خطرناک این حیوانات به وفور چشم هر بیننده‌ای را آزار می داد!
این امر هشداری است برای مدیران و متولیان اینگونه اماکن عمومی تا قبل از اینکه معضل بهداشتی تازه جامعه را تهدید کند نسبت به کنترل و پاکسازی و بهینه نمودن این محیط ها که قطعاً میتواند علاوه بر بزرگسالان، جوانان، نوجوانان و کودکان را نیز که پس از مدت ها در حصر آپارتمانها و فضاهای کوچک بوده اند، مشتاقانه به این سو بکشاند.
نویسنده: حسن روانشید
