طي روزهاي اخير درخصوص سفر وزير امور خارجه فرانسه به كشورمان حاشيه‌هايي ايجاد شده است. حاشيه‌هايي كه حالا سفر يكي از وزراي ۱+۵ به ايران را تحت‌الشعاع خود قرار داده است.
ماجرا به خون‌هاي آلوده‌اي برمي‌گردد كه چندين سال پيش توسط يك شركت فرانسوي به ايران وارد شد و افراد بي‌گناهي را به ويروس اچ.آي.وي مبتلا كرد.
اين موضوعي است كه مدت‌هاست ما منتظريم تا پاسخ روشني از سوي طرف غربي و حتي برخي مسئولان داخلي دريافت كنيم. اينكه چرا كشور مهد حقوق بشر! به اين راحتي جان انسان‌هاي بي‌گناه را به بازي گرفت؟
حالا اگر برخي فكر مي‌كنند، عده‌اي مثلا دلواپس قصد دارند يك موضوع اجتماعي را سياسي جلوه دهند و حضور وزير خارجه يك كشور اروپايي به ايران (و به فاصله چند روز پس از مذاكرات وين) را كمرنگ كنند، اين را بايد به محكمه كلاه خود عودت دهند.
دليل اينكه برخي نگران و دلواپس اين هستند كه خداي ناكرده در ميزباني پرزرق و برق فابيوس خللي ايجاد نشود و به تريج قباي وي برنخورد، به خودشان بازمي‌گردد. به هرحال شايد اين سفر اگر براي مردم آبي نداشته باشد، براي برخي‌ها نان داشته باشد. نوش جان آنها كه قلابشان را براي صيد آماده كرده‌اند.
اما به قول قديمي‌ها «بالا غيرتاً» ديگر حرفي از نگراني براي مردم نزنيد.
نواده‌هاي قاجار با شما هستم كه معتقد بوديد درِ صنعت هسته‌اي را تخته كنيم و براي رفع مشكلات مردم! برويم و با دشمن مذاكره كنيم و كوتاه هم بياييم. شما كه در جريان مذاكرات، دلواپس مردم بوديد و معتقد بوديد «تحریم‌ها پدر مردم را درآورده»، لطف كنيد ديگر دم از مردم نزنيد.
باز هم به قول قديمي‌ها «ماه هميشه پشت ابر نمي‌ماند» حالا آمدن فابيوس هم بهانه‌اي شد تا دُمِ آنها كه دَم از مردم مي‌زدند، بيرون بزند. همان‌هايي كه يادشان رفت، فرانسه نقش نماينده صهيونيست‌ها را در مذاكرات ايفا مي‌كرد. همان دولتي كه دست‌اندازهاي كوتاه و بلندي را در مسير توافق هسته‌اي ايجاد كرد.
همان‌هايي كه ماجراي آن نشريه سخيف «شارلي ابدو» را نديد گرفتند و حتي نخواستند حمايت‌هاي دولت فرانسه از كاريكاتورهاي موهن را به روي مبارك خودشان بياورند.
همان‌ها كه عامدانه فراموش كردند، دولت فرانسه طي همه اين سال‌هاي پس از پيروزي انقلاب، مأمن گروه‌هاي تروريستي ضد نظام اسلامي نظير منافقين بود و هست. همان‌ها كه يادشان رفت فرنسه در جنگ تحميلي چه لطف‌هايي در حق صدام كرد!
اصلا ما قيد عذرخواهي دولت فرانسه را مي‌زنيم. اصلا ما بابت «تشويش اذهان عمومي» از همه عذر مي‌خواهيم. اصلا فرش قرمز دست‌باف را جلوي پاي موسيو پهن مي‌كنيم. اما مي‌خواهيم بدانيم، آنها كه اين همه براي سفر وزير امور خارجه فرانسه ذوق كردند و آنرا فتح‌الفتوح ناميدند، مي‌توانند به راحتي سر بر بالين بگذارند و بخوابند؟ مي‌توانند چهره هم‌وطناني كه دولت فرانسه در قتلشان، مستقيم و غير‌مستقيم نقش داشته را از حافظه‌شان پاك كنند؟ آيا مي‌شود ايدز، توهين، منافقين و... را از دايره لغات پاك كرد؟ كاش بشود.
اين سفر كذايي مجالي را فراهم كرد تا آستانه تحمل برخي‌ها هم محك زده شود و معلوم شود آزادي بيان را در ترازوي انصاف خود، كيلويي چند مي‌فروشند.
