گرا دادن یک ابزار کاربردی در زمان جنگ است. اگر نیروهای نظامی بخواهند نقطه‌ای را هدف خمپاره یا توپخانه و موشک قرار دهند، گرای آن را با ابزاری به دست می‌آورند و یا دیده بان به واحد توپخانه گرا می‌دهد و مختصات منطقه را مشخص می‌کند.
با گرا دادن دقیق اشتباه شلیک به هدف کمتر می‌شود و احتمال برخورد خمپاره یا توپ به مواضع دشمن بیشتر می‌شود و البته خسارات و تلفات هم افزایش می‌یابد.
میزان دقت برخورد شلیک واحدهای توپخانه‌ای و خمپاره‌ای بستگی به دقت و تجربه و هوشیاری دیده بان دارد، چرا که او بسیار جلوتر از واحد توپخانه‌ای قرار دارد و باید با دقت مختصات را محاسبه کرده و به واحد آتشبار بفرستد و آنها نیز بر اساس داده‌های دریافتی به مواضع دشمن شلیک کنند. قطعاً اکنون نیز نیازمند دیده بان تیز بین هستیم که در خط مقدم نبرد با مختصاتی که از دشمن دریافت می‌کند، اطلاعات لازم را از آرایش جنگی دشمن به پشت جبهه، فرماندهان، مسئولین و واحدهای آتشبار ارسال کند تا برای مقابله با نوع آرایش جنگی آنها، ما نیز از تاکتیک‌های خاص بهره ببریم تا زیان نبینیم.
اما برخی مواقع در صحنه‌های نبرد دیده می‌شود که دیده بان اشتباه گرا می‌دهد که احتمالاً کار بلد نیست، به همین خاطر گلوله‌های شلیک شده به سوی دشمن به هدف نمی‌خورد و حتی باعث می‌شود مواضع خودی لو برود. در این مواقع می‌گویند گلوله شلیک شده به خطا رفته است.
این مقدمه برای آن بود که آقای محمد جواد ظریف چندی پیش در مصاحبه‌ای گفته بود؛
«من از آقایان سؤال می‌کنم؛ در دولت اصولگرای آقای دکتر احمدی‌نژاد که در ابتدا به قول خودشان «End» اصولگرایی بود، چند بار چین و روسیه قطع‌نامه‌های شورای امنیت علیه ایران را وتو کردند؟... بعضی دوستان می‌روند و به آمریکا «گرا» می‌دهند که با ما بهتر می‌توانید کار کنید. ما که سکوت می‌کنیم، دلیل نمی‌شود که متوجه این گراها نیستیم.»
در پاسخ به این سخنان آقای ظریف باید گفت که اگر از سوی آنهایی که وزیر خارجه اشاره شده به آمریکا گرا می‌دهند، نام و مشخصات و مختصات گرا دهندگان را با اسناد و مدارک رو کند تا همگان چنین افراد و اشخاصی را بشناسند، آیا شتر سواری دولا دولا شدنی است؟
اگر اعتقاد بر این است که همه در ایران در یک کشتی نشسته‌ایم که اگر صدمه‌ای به آن وارد شده و سوراخ شود همه در خطر قرار خواهیم گرفت، پس باید همگان برای حفظ این کشتی بکوشیم نه این که هر یک سعی کنیم با گرا دادن هدف دشمن قرار بگیریم و زمانی هم که آب به درون کشتی آمد بجای خالی کردن آن بنشینیم و نگاه کنیم و بگویم کار از کار گذشته و تلاش فایده ندارد.
علی ایحال به بخش‌هایی از گراهایی که از زمان روی کار آمدن دولت تدبیر و امید داده شده اشاره می‌کنیم و برای یادآوری آقای ظریف وزیر خارجه محترم جمهوری اسلامی ایران توصیه می‌کنیم که این گراها را که قطعاً از روی عمد نبوده است بازخوانی کنند و با گرایی که ایشان به آن اشاره کرده که از سوی جناح سیاسی رقیب در این شرایط به آمریکا داده شده مقایسه کند.
ترجمه گفت‌وگوی آقای محمد جواد ظریف وزیر خارجه با محمد البرادعی مدیر کل پیشین آژانس بین المللی انرژی اتمی؛ «بسیاری از کاندیداهای انتخابات ریاست‌جمهوری (انتخابات ریاست‌جمهوری ۱۳۸۴) از شکست مذاکرات ما سود می‌برند. آنها موفقیتی در این گفت‌وگو‌ها نمی‌بینند، از طرفی آنها آدم‌های پرنفوذی هم هستند. اعتبار اروپایی‌ها و مذاکره کنندگان ایرانی هر دو در ایران از دست رفته است. این تنها مشکل اعتماد به آنها نبود؛ این مشکل اعتماد به جبهه ما هم بود. اعتماد به نوع اعتبار ما در خانه.»
آقای حسن روحانی رئیس جمهور در ابتدای کار دولت تدبیر و امید در سال ۹۲ و در همایش پنجاهمین سالگرد تاسیس شرکت ملی گاز گفته بود؛ «در شرایطی کار خود را آغاز کردیم که با یک خزانه خالی و انبوهی از بدهکاری‌ها مواجه بوده است.» آقای روحانی بار دیگر در ۲۲ مهر ۹۲ و درست دو روز مانده به آغاز مذاکرات ایران و ۱+۵ بر سر موضوع هسته‌ای، در دانشگاه تهران و در جمع دانشجویان بر تحت فشار بودن دولت تاکید می‌کند. همچنین در آستانه مذاکرات هسته‌ای اعلام شد که در روز تحویل دولت، انبارهای کالاهای اساسی کشور به ویژه گندم خالی بوده است و در برخی مناطق فقط برای سه روز و دیگر کالاها حداکثر یک هفته ذخیره وجود داشته است و ادعا شد که دولت فعلی توانسته است وضع را مدیریت و از بروز بحران جلوگیری نماید.
آقای ظریف وزیر امور خارجه در آذر ماه سال ۹۲ در پاسخ به سوال یکی از دانشجویان چنین گفته بود؛«آیا فکر کردید آمریکا که می تواند با یک بمب تمام سیستم دفاعی ما را از کار بیندازد، از سیستم دفاعی ما می ترسد؟ آیا واقعاً به خاطر قدرت نظامی، آمریکا جلو نمی‌آید؟ بر اساس کدام سند فکر می کنید آنمریکا می تواند به اطلاعات نظامی ما دست پیدا کند؟»
گراهای دیگری هم هست که البته تازگی دارد اما به همین اندازه بسنده می‌کنیم و این نوشتار را با این ضرب المثل به پایان می‌بریم که یک سوزن به خودمان می‌زنیم آنگاه یک جوالدوز به دیگران»
گراهای کدام زیانبارتر بوده است، آیا گرای ادعایی آقای ظریف از جناح سیاسی اصولگرا به آمریکا یا...؟!
نویسنده: محمد صفری
