این یک توصیه دینی است که انسان نباید دمی از آموختن باز ایستد و بازماندن از آموختن برای یک انسان ناپسند و مثابه مرگ اندیشه و عقلانیت است و در این میان کسانی که مأموریت اجتماعی و تعامل عمومی دارند بیش از دیگران به دانش‌افزایی نیازمندند.
دانش‌افزایی لزوماً مدرک و گواهی‌های مرسوم نیست که گاهی این خود افت دانش و توانمندسازی می‌شود؛ دانش‌افزایی برخورداری از دانش روزآمد، مهارت و تخصص‌های به‌روز شغلی و فنون ارتباطات متناسب با مأموریت است. کم نیستند کسانی که مدارج عالیه ظاهری دارند اما سواد و دانش لازم را ندارند؛ ادعا و اسناد مثبته دارند اما از حداقل‌های مهارتی و فنی بهره‌مند نیستند و دور نباشد که لشگر مدرک‌داران مدعی و بیسواد یکی از چالش‌های جدی نظام تعلیم و تربیت آینده شود.
معلم باید با تأسی به آموزه‌های دینی مطالعه جهت‌مند، کارامد وموثر داشته باشد و هر روز با اندوخته‌های جدید، فعالیت خود را بهبود ببخشد و این اقتضای دانش است که هر روز نو و تازه می‌شود و انسان اجتماعی ناگزیر باید خود را از این قافله کنار نکشد بلکه بهره خود را از این جریان پرشتاب افزون سازد و این یک قانون استثنا‌ناپذیر انسانی است.
باید معلم به لحاظ اندیشه‌ورزی و تولید دانش عمومی و تخصصی، شاخص باشد و کارنامه فعالیت سنواتی ایشان با ارائه آثار فاخر و سودمند علمی غبطه‌آمیز گردد و امروز که به مدد فضاهای مجازی و الکترونیکی، دسترسی‌ها آسان و انبوه شده است، دیگر عذری از جنس هزینه و زحمات چاپ، کاغذ، نشر، توزیع و سرمایه نیست؛ بلکه هر معلم می‌تواند یک رسانه از جنس تعلیم و تربیت باشد. سایت، وبلاگ، کانال و ده‌ها بستر برای به اشتراک گذاشتن دانش و اندیشه، بهترین ظرفیت برای توسعه و ترویج دانش و خدمات آموزشی و علمی است و معلم به لحاظ حضور علمی و آموزشی و نشاطات فرهنگی در بستر شبکه‌های اجتماعی می‌تواند دامنه حضور و ارتباطات خود را وسعت بخشیده و به مأموریت‌های خود شتاب بیشتری بدهد.
معلم با وجود این ظرفیت می‌تواند ضمن پیشگامی برای دانش‌آموزان به الگویی علمی و فرهنگی مانند شود که می‌تواند علم، دانش‌افزایی و مهارت‌های شغلی و... را به شایستگی جلوه نماید و اقبال بیشتری برانگیزاند.
نویسنده: محمدابراهیم محمدی
