یکم: از قدس مهمتر
قدس، اولین قبله اسلام است. اما در مکتب حضرت ختمی مرتبت(ص) عِرض و آبروی مومن از قدس که هیچ از کعبه نیز مهمتر است. جان که جای خود دارد و فرمود: «مَنْ سَمِعَ رَجُلاً یُنادِی یا لَلْمُسْلِمِینَ فَلَمْ یُجِبْهُ فَلَیْسَ بِمُسْلِم»؛ (کسى که صداى انسانى را بشنود که فریاد مى زند: اى مسلمانان به دادم برسید و کمکم کنید، کسى که این فریاد را بشنود و پاسخ نگوید، مسلمان نیست.» و مقصود صدای انسان مظلوم بود، نه مسلمان. بر همین اساس بود که صیانت از جان و نواميس برادران اهل‌سنت و حتی همنوعان ايزدی در عراق، برای مرجعيت عراق، مهم شد و حضرت آیت‌الله سيستانی(حفظه‌الله تعالی)، پيروان مکتب اهل‌بيت(س) را به دفاع از آحاد مردم عراق در برابر یورش دژخيمان داعشی دست‌آموز رژیم صهيونيستی، فراخواند.
دوم: توان
اکنون در فلسطين، همزمان با اراده ویرانی قدس شريف، همه روزه کودکان مظلوم و بیگناه مسلمانان را می‌کشند. امکان دسترسی به سرزمين‌های اشغالی و دفاع از کودکان مظلوم فلسطینی هم برای آحاد مسلمانان و به ويژه جوانان برومند ايرانی و حتی پیران جنگ آزموده مهيا است. مومن اما، سلوک و جهاد و فرياد و حتی سکوتش اذن می‌خواهد. آیا اذن جهاد دارد؟! حکم دفاع از ملت مظلوم فلسطین چگونه و در چه شرایطی برای او تکليف است؟!
سوم: استفتاء
این روزها، بسياری از جوانان سلحشور می‌پرسند برای فلسطینی مظلوم و قدس شریف چه کنیم؟! فتح ارزش‌ها با گشايش حلقه‌های محاصره خرمشهرها، آبادان‌ها، کربلاها و حلب‌ها، به مرزهای سرزمین‌های اشغالی رسیده است. آیا اذن جهاد داريم؟!
امیدوارم مراجع عظام به استفتای آنهایی که در انتظار رزم با دژخيمان کودک‌کش صهيونيستی را دارند، پاسخ مثبت بدهند.
نویسنده: دکتر محمد مهدی شیر محمدی
