در اقدامی تامل برانگیز مکرون رئیس جمهور فرانسه سرکوب خونین معترضان الجزایری توسط پلیس این کشور در پاریس در ۶۰ سال پیش را جنایتی نابخشودنی خواند.
دفتر رئیس جمهور فرانسه در بیانیهای اعلام کرد که راهپیمایی الجزایریها، وحشیانه ، خشونت آمیز و خونین سرکوب شد و افزود که طی آن حادثه خونین حدود ۱۲۰۰۰ الجزایری دستگیر، بسیاری مجروح و دهها نفر کشته شدند.در بیانیه کاخ الیزه آمده است: مکرون به حقایق اعتراف کرد. جنایات انجام شده در آن شب تحت فرمان "موریس پاپون" برای فرانسه قابل توجیه نیست. این اعتراف در حالی صورت گرفته است که در ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱، به دستور رئیس وقت پلیس پاریس، موریس پاپون، نیروهای پلیس به ۲۵۰۰۰ تظاهرکننده الجزایری حمله کردند. تعداد دقیق قربانیان هرگز مشخص نشد، اما برخی از مورخان آن را بیش از ۲۰۰ کشته میدانند. حال این سوال مطرح است که مکرون چرا چنین اقدامی صورت داده اسد در حالی که پیش از این از چنین اقدامی خودداری میکرد؟ پیش از هر چیز این امر قابل توجه است که الجزایر به مدت ۱۳۲ سال تحت استعمار فرانسه بوده و در این سالها فرانسه جنایات گستردهای صورت داده و حتی در دهه ۱۹۶۰ بر علیه مردم الجزایر آزمایش هستهای صورت داده است در حالی که در باب این دوران هرگز عذرخواهی نکرده ودر عمل دوران استعمار فرانسه را به حوزهای کوچک محدود و در باب آن عذرخواهی کرده است که خود بیانگر استمرار خوی استعمارگر فرانسویهاست. اما در باب اعتراف مکرون چند نکته قابل توجه است نخست آنکه وی در حالی برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۲ آماده میشود که عملا جایگاه مردمی چندانی ندارد لذا به دنبال کسب رای از مهاجرین و راست افراطی است که با چنین اعترافاتی و نیز رویکرد اسلام ستیزانه به دنبال آن است.
دوم آنکه رقابتی سنگین میان کشورهای غربی برای حضور در آفریقا آغاز شده است چنانکه آلمان نیز اخیرا به نسل کشی در آفریقا اعتراف کرده است. این امر زمانی برای فرانسه اهمیت بیشتری مییابد که اخیرا فرانسه با حقارت لغو قرارداد ۹۰ میلیارد دلاریاش با استرالیا به دلیل قرارداد انگلیس و آمریکا برای ساخت زیر دریایی هستهای برای استرالیا مواجه شده است و به دنبال آن است تا جایگزینی برای این ضرر اقتصادی بیابد که آفریقا از محورهای این تحرکات است. سوم آنکه فرانسه در حالی برای حضور در آفریقا به الجزایر نیاز دارد که اخیرا مقامات الجزایر مواضعی انتقادی در برابر سیاستهای فرانسه داشته و هرگونه ارتباط با این کشور را مشروط به عذرخواهی از جنایاتشان کردهاند. بر این اساس از دلالی اعتراف مکرون را باید اجبار سیاسی دانست که آن را به تغییر موضع در برابر الجزایر وادار ساخته است هر چند که این کشور همچنان از پذیرش مسئولیت بیش از یک قرن جنایتی که علیه مردم الجزایر داشته خودداری میکند.
نویسنده: علی تتماج
دفتر رئیس جمهور فرانسه در بیانیهای اعلام کرد که راهپیمایی الجزایریها، وحشیانه ، خشونت آمیز و خونین سرکوب شد و افزود که طی آن حادثه خونین حدود ۱۲۰۰۰ الجزایری دستگیر، بسیاری مجروح و دهها نفر کشته شدند.در بیانیه کاخ الیزه آمده است: مکرون به حقایق اعتراف کرد. جنایات انجام شده در آن شب تحت فرمان "موریس پاپون" برای فرانسه قابل توجیه نیست. این اعتراف در حالی صورت گرفته است که در ۱۷ اکتبر ۱۹۶۱، به دستور رئیس وقت پلیس پاریس، موریس پاپون، نیروهای پلیس به ۲۵۰۰۰ تظاهرکننده الجزایری حمله کردند. تعداد دقیق قربانیان هرگز مشخص نشد، اما برخی از مورخان آن را بیش از ۲۰۰ کشته میدانند. حال این سوال مطرح است که مکرون چرا چنین اقدامی صورت داده اسد در حالی که پیش از این از چنین اقدامی خودداری میکرد؟ پیش از هر چیز این امر قابل توجه است که الجزایر به مدت ۱۳۲ سال تحت استعمار فرانسه بوده و در این سالها فرانسه جنایات گستردهای صورت داده و حتی در دهه ۱۹۶۰ بر علیه مردم الجزایر آزمایش هستهای صورت داده است در حالی که در باب این دوران هرگز عذرخواهی نکرده ودر عمل دوران استعمار فرانسه را به حوزهای کوچک محدود و در باب آن عذرخواهی کرده است که خود بیانگر استمرار خوی استعمارگر فرانسویهاست. اما در باب اعتراف مکرون چند نکته قابل توجه است نخست آنکه وی در حالی برای انتخابات ریاست جمهوری سال ۲۰۲۲ آماده میشود که عملا جایگاه مردمی چندانی ندارد لذا به دنبال کسب رای از مهاجرین و راست افراطی است که با چنین اعترافاتی و نیز رویکرد اسلام ستیزانه به دنبال آن است.
دوم آنکه رقابتی سنگین میان کشورهای غربی برای حضور در آفریقا آغاز شده است چنانکه آلمان نیز اخیرا به نسل کشی در آفریقا اعتراف کرده است. این امر زمانی برای فرانسه اهمیت بیشتری مییابد که اخیرا فرانسه با حقارت لغو قرارداد ۹۰ میلیارد دلاریاش با استرالیا به دلیل قرارداد انگلیس و آمریکا برای ساخت زیر دریایی هستهای برای استرالیا مواجه شده است و به دنبال آن است تا جایگزینی برای این ضرر اقتصادی بیابد که آفریقا از محورهای این تحرکات است. سوم آنکه فرانسه در حالی برای حضور در آفریقا به الجزایر نیاز دارد که اخیرا مقامات الجزایر مواضعی انتقادی در برابر سیاستهای فرانسه داشته و هرگونه ارتباط با این کشور را مشروط به عذرخواهی از جنایاتشان کردهاند. بر این اساس از دلالی اعتراف مکرون را باید اجبار سیاسی دانست که آن را به تغییر موضع در برابر الجزایر وادار ساخته است هر چند که این کشور همچنان از پذیرش مسئولیت بیش از یک قرن جنایتی که علیه مردم الجزایر داشته خودداری میکند.
نویسنده: علی تتماج