آقای روحانی! رئیس جمهور محترم، مردم سال‌ها است احساس رها شدگی در بازار و اقتصاد را دارند به ویژه در مقوله معیشت!
اوضاع و شرایط اقتصادی کشور به خاطر ناتدبیری‌ها به شدت سینوسی است، این فراز و نشیب‌های فراوان، مردم را کلافه کرده است و تنها با گفتن جمله «مردم و فعالان بازار نباید احساس رهاشدگی و بی سامانی داشته باشند» علاوه بر اعتراف به وجود رهاشدگی و بی سامانی، توصیه‌ای تکراری است که دردی از دردهای مردم را دوا نمی‌کند.
این بایدها و نبایدها به جز دولت به قوه دیگری ارتباط پیدا نمی‌کند، دولت است که باید از رها شدگی و بی سامانی‌ها در بازار جلوگیری کند. اگر شاخص‌های اقتصادی به گفته مسئولین دولت تدبیر و امید مثبت است و از اقتصاد بهتر در سال آینده سخن می‌گویند و بودجه ۱۴۰۰ را نیز در همین راستا قلمداد می‌کنند، پس چرا در ماه‌های پایانی دوره دولت تدبیر و امید، وضعیت اقتصادی کشور همچنان نامتعادل و متزلزل است؟
باید توجه داشت که در خرداد ماه سال آینده انتخابات ریاست جمهوری و شوراهای شهر و روستا برگزار می‌شود که از نظر اهمیت، شرایط ویژه‌ای دارد. نمی‌توان در ماه‌های پایانی دولت تدبیر و امید و در آستانه انتخابات ریاست جمهوری نسبت به شرایط اقتصادی کشور که بر معیشت مردم تأثیر مستقیم گذاشته است بی توجه بود.
قطعاً آقای رئیس جمهور از وضعیت بازار خبر دارد که گفته است مردم نباید احساس رهاشدگی و نابسامانی داشته باشند. اما این سخنان راه حل مشکلات نیست.
تاکنون چند بار قیمت مرغ بالا پایین شده است؟ تاکنون چند بار قیمت گوشت، برنج، روغن و دیگر اقلام اساسی مردم افزایش یافته است و همچنان این روند ادامه دارد؟!
دولتی که توان کنترل و نظارت بر تنها یک کالا در بازار را ندارد و نمی‌تواند قیمت مرغ را برای یک مدت کوتاه ثابت نگه دارد، چگونه از مردم توقع دارد که همچنان مقاومت کنند؟
مردم می‌گویند، دولت اکنون از وضعیت اقتصادی موجود ناراضی است، مجلس شورای اسلامی هم نسبت به اوضاع اقتصادی اعتراض دارد، قوه قضاییه هم از قانون گریزی و فساد اقتصادی گلایه دارد و در کل همه مسئولین از این وضعیت شکایت دارند، مسئولین به خاطر نارضایتی‌ها به خیابان‌ها نیایند و دست اعتراض نزنند تا بخواهند مردم را عوض کنند!!!
آنچه که اقتصاددانان و فعالان بخش خصوصی درباره تأثیر تحریم‌های اقتصادی بر فضای اقتصادی و بازار کشور می‌گویند، ۲۵ تا ۳۰ درصد مشکلات اقتصادی از تحریم‌ها است، البته تا پیش از این تاثیر ۵ تا ۱۰ درصد بود که قطعا و عملا ناکارآمدی‌ها تاثیر تحریم‌ها را افزایش داده است، اگر با همان ۳۰ درصد تأثیر تحریم‌ها هم محاسبه کنیم، ۷۰ درصد دیگر باقی می‌ماند که به آن ۳۰ درصد باید سوار باشد، اما به خاطر ضعف‌های مدیریتی و ناکارآمدی‌ها، آن ۳۰ درصد بر روی ۷۰ درصد دیگر سوار شده است و تأثیر خود را در جامعه اقتصادی کشور گذاشته و باعث کوچکتر شدن سفره مردم گشته است.
دولت تدبیر و امید باید به این واقعیت برسد که ثمرات برجام هیچگاه به ایران نخواهد رسید و دولت بعدی نیز باید برنامه‌های خود را بدون توجه به احتمال بازگشت آمریکا و اروپا به برجام و احتمال لغو تحریم‌های اقتصادی، در نظر بگیرد.
نشستن و نگاه کردن به این که شاید جو بایدن رئیس جمهور آمریکا گوشه چشمی هم به توافق هسته‌ای با ایران داشته باشد و تحریم‌های اقتصادی را لغو کند، نزدیک به ۸ سال است ادامه دارد. از زمان پروسه مذاکرات به سبک دولت تدبیر و امید تا رسیدن به توافق و آغاز اجرای آن حدود ۸ سال می‌گذرد و اکنون که به دوران پایان دولت آقای روحانی نزدیک می‌شویم، همچنان این دیدگاه وجود دارد که آمریکا به برجام باز می‌گردد، همه تحریم‌های اقتصادی را لغو می‌کند و مشکلات اقتصادی نیز مرتفع می‌شود. دولت تدبیر و امید در ماه‌های پایانی، خاطره‌ای خوش از خود در میان مردم به یادگار بگذارد.
نویسنده: محمد صفری
